Inloggen
voeg je column toe

Columns over internet

DE DRUPPEL VAN WOLZAK

Bij De Volkskrant TECH staat boven een artikel van Laurens Verhagen en Lonneke van der Palen: ‘Even internet een tandje lager.’

Een applaus is hier op zijn plaats. Een ’Lang leve Maarten Wolzak’ mag niet ontbreken. Geloofd zijn ook de middelbare scholen die mobielvrije dagen invoeren. Dagen waarop de jeugd dan vanzelf met elkaar in gesprek gaat in de pauzes.
Eindelijk, maar dan ook eindelijk dringt het langzamerhand door hoe verslaafd dan wel verknocht de mens is geraakt aan zijn mobieltje. Met name de jeugd heeft een innige relatie daarmee en eigenlijk met alle moderne media.

Onlangs huilde een puber van veertien, meisje, van geluk toen ze een felbegeerde smartphone van zo rond de achthonderd euro voor haar verjaardag kreeg. Haar grootste wens werd vervuld. Je bent erbij en je kijkt ernaar.

De fabrikanten van het apparaat kunnen nu nog meer verdienen, door kind en volwassene van hun verslaving af te laten kicken middels apps. Google en Apple bieden dat al voor ‘Digitaal Welzijn’!
Wolzaks ‘Druppel’ is echter een knop met vijf standen. Dit alles om bewustwording te stimuleren. Dus net als bij een thermostaat bepaal je zelf wat je wilt. Wat ouders niet voor elkaar krijgen, namelijk minder, minder, minder, hoopt Wolzak met zijn ‘Druppel’ wel te bewerkstelligen. Nu moet Wolzak de boer op met zijn bedenksel, wat? Een noviteit is het! Natuurlijk moet er nog gesleuteld gaan worden aan de Myndr zoals de officiële naam van de druppelvormige internetregelaar luidt.

Op studiestand 2 worden alleen muziek en Wikipedia-achtige sites en e-mail doorgegeven, stand 1 alleen nog telefoontjes en Magister. Stand 5 laat alles open, 4 blokkeert porno en stand 3 blokkeert social media maar laat Netflix, Youtube en gamen toe, maar blokkeert op zijn beurt social media.
Het zou nog strikter en grondiger mogen. Geavanceerder. Zoals de Druppel nu werkt, komt er nog te veel de puberbreinen en de ‘volwassen’ hersens binnen zullen velen beweren.

In Museum De Voorde in Zoetermeer valt tot en met 2 februari 2020 de ontwikkeling van de telefoon te zien. Op de expo Dit Zijn Wij. Op een lijn gaat het van de bakelieten muurtelefoon en de driehoekige telefooncel en van munt naar telefoonkaart naar de smartphone.

Nog steeds is het voor velen onprettig, bij uitzondering amusant, de privé gesprekken op terras of in het openbaar vervoer aan te moeten horen. Nog steeds wordt ervan opgekeken dat eenlingen op straat in zichzelf lijken te praten.

Laatst, je staat erbij en je kijkt ernaar, klaagde een puber, jongen, erover dat hij zoveel hoofdpijn had en dat zijn hoofd zo vol voelde! Dat is natuurlijk niet verwonderlijk als je voor het slapen gaan, zoals in zijn geval, nog tot laat op tablet of mobiel zit en daarnaast acht vakken volgt op school!

Het is tijd voor een ommekeer. Liefst drastisch en niet zo halfzacht. Dus, wanhopige ouders, nog even geduld en er is iets tegen de onrustige hang naar almaar sneller en almaar meer.


Toen Alexander Graham Bell, die als eerste octrooi kreeg voor de uitvinding van de telefoon, in 1922 werd begraven, hielden alle opgerichte telefoonbedrijven in Amerika een minuut stilte. Hoe had hij ooit de verslaving en de daarmee gepaard gaande klachten en de elektrosmog anno 2019 kunnen voorzien?

Schrijver: Anneke Haasnoot
17 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: internet

4.7 met 3 stemmen 1.612



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Max
Datum:
22 augustus 2019
Ruim tien jaar geleden was de I-phone een rage geworden, een peperduur hebbedingetje, voor jonge pubers onbereikbaar speelgoed. Toch wisten sommige meisjes van amper dertien hun vader zover te krijgen dat ze bereid waren om voor dochterlief een slordige achthonderd euro neer te tellen...mits ze op het kerstrapport minstens een 7,5 voor Latijn wist halen. Gewapend met deze ferme toezegging van 'een betrokken ouder' dacht zij de docent voor dat vak (ik dus) te kunnen paaien. Met andere woorden: alstublieft niet te streng, meneer...!

Jaren geleden al werd het alter ego van de scholier verbannen.
Eerst moest het mobieltje in de tas, en in de uitstand. Maar altijd waren er van die slimmeriken die snaaks hun geheime wapen te voorschijn haalden en via sms'jes de regels wisten te omzeilen. Bij overtreding van deze nog softe regel - een afspraak tussen docent en de leerlingen die hij had - volgde inbeslagname van het apparaat. Een al te drastische maatregel, want welbeschouwd een schending van de privacy van de leerling. Toen dit alles geen remedie bleek en te weinig zoden aan de dijk zette, werd van hogerhand besloten om het mobiel 'schoolbreed' alleen nog in de pauzes te gebruiken. Van mobielvrije uren was nog geen sprake, helaas, en van smartphoneloze dagen kon je als docent alleen maar dromen...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)