Inloggen
voeg je column toe

Columns over woede

Na de oorlog

Onlangs stuitte ik op een boek in de bibliotheek van Keith Lowe, een Britse auteur en historicus. De titel van het boek is ‘Het woeste continent’ en gaat over de nasleep van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Velen met mij die na de oorlog zijn geboren hebben wellicht weinig van de oorlog meegekregen. Hoewel mijn ouders destijds twintigers waren hebben zij vrijwel niets van de oorlog gemerkt want wanneer ik als kind daar weleens naar vroeg dan wisten zij mij niet veel te vertellen. De enige herinnering die mijn vader mij meegaf was dat er in een naburig dorp een vliegtuig was neergestort en dat er bonnen waren. Verder geen schokkende ervaringen of verhalen van henzelf of in hun nabije omgeving. Van hoe het na de oorlog was heb ik ook geen verhalen meegekregen. Mijn vader hoefde overigens niet in dienst omdat hij mede-kostwinner was in het gezin.

De Britse historicus schrijft over hoe bevrijders overlevenden in kampen aantroffen. Hoe uitgehongerd velen waren en dat er sprake was van kannibalisme om te overleven. Er zouden levers, harten en geslachtsdelen zijn gegeten. Als ik dit zo lees in mijn positie vanuit een nog steeds welvarend land kan ik mij dat moeilijk verbeelden maar ik kan het wel begrijpen. Ieder mens in het nauw gaat in de overlevingsstand.
Landen die eerst de wreedheden van de Duitsers in de kampen nog gebagatelliseerd hadden moesten hier op terugkomen na wat zij in de kampen aantroffen. Stapels lijken al dan niet ontdaan van organen, resten van skeletten en uitgehongerde mensen die op sterven na dood waren.

Toen mensen in kampen bevrijd waren keerden velen van hen zich tegen hun voormalige bezetters die hen hadden gemarteld, uitgehongerd en hen hadden ontmenselijkt. Overlevenden die vele wreedheden waren aangedaan werden zelf daders en konden ook zeer gewelddadig zijn. Wraak is wat hen dreef. Ook militairen maakten zich hier schuldig aan, hoewel uit het ene land heftiger dan het andere. Een van de dingen die Duitsers moesten doen was met hun blote handen de kampen opruimen. En ook zij ondergingen wat zij anderen hadden aangedaan.

In zijn boek heeft Keith Lowe een staatje geplaatst van hoeveel het aantal krijgsgevangenen in landen zou zijn geweest en hoeveel daarvan zouden zijn gestorven. Als het gaat om landen als Groot Brittannië, de VS en de USSR dan hebben we het over dat elk van hen meer dan drie miljoen krijgsgevangenen zouden hebben gehad. In de USSR zouden onder die krijgsgevangen over een miljoen van hen zijn gestorven. In Joegoslavië en Frankrijk zijn er verhoudingsgewijs veel krijgsgevangenen gestorven. Wat Frankrijk betreft kon dit ook deels verklaard worden door een voedselcrisis.

Het boek is uitgegeven in 2012 en bevat 487 bladzijden en zonder de conclusie en dergelijke 428. Het is in 4 delen geschreven; De erfenis van de oorlog, Wraak, Etnische zuivering en Burgeroorlog. Zelf ben ik nu bijna aan het einde van het tweede deel en ben zeer benieuwd naar de rest van het boek. Voor mij is het een enorme eyeopener wat betreft de wanorde na een oorlog. De geallieerden hebben een zeer grote rol gespeeld om orde op zaken te stellen om te voorkomen dat het een totale chaos werd in Europa.

... Slachtoffers werden daders na de oorlog. Hoewel dit liever niet zozeer onder de aandacht werd gebracht schrijft de Britse auteur en historicus Keith Lowe hier een gedegen boek over. ...

Schrijver: Jet Rood
20 maart 2023


Geplaatst in de categorie: woede

3.8 met 5 stemmen 371



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jan R. Lønsing
Datum:
22 maart 2023
Wolfszeit van Harald Jähner gaat ook over deze periode. Zeer indrukwekkend legt het uit een totaal vernietigd land (wollt ihr den totalen Krieg?) in enkele tientallen jaren een moderne democratie ontstond.

Een spannende periode, voorwaar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)