Inloggen
voeg je column toe

Columns over filosofie

Vol vragen

De oorsprong is het begin en het einde. Maar wat brengt het begin ons en waar leidt het einde ons als mens naar toe? De filosofie breekt zich al eeuwen het hoofd over allerlei vragen die opkomen aan de hand van antwoorden op dit soort vragen. Het begin brengt ons leven. Een menselijk wezen ontstaat uit een samensmelting van een zaad- en eicel, een gebeuren dat door velen met mij nog steeds als een wonder wordt ervaren. Niet lang na de geboorte worden wij ons bewust dat wij een individu zijn die wij ik noemen. Het ik zou eveneens ons ego zijn. Maar wat is datgeen nu wat wij ik of ego noemen? Het ego is iets wat naar mijn beleving vaak een negatieve lading met zich meedraagt.

Gelijk willen hebben of goede of minder goede gedachten hebben over anderen, zou onder meer ego zijn. Maar ook emoties die je in het leven ervaart. Wanneer je deze kunt overstijgen, er waarnemer van wordt, dan zou je op de goede weg zijn volgens diverse spirituele leermeesters. En dan kom ik weer met mijn kritisch vertrouwen om de hoek kijken, want wie zijn zij nu eigenlijk dat zij dit denken te bepalen en wat is hier nu van waar?

Neem nou de emoties, uit onderzoek blijkt dat het juist een gezonde aangelegenheid zou zijn om deze te uiten want wanneer wij dit niet doen dan kan zich hieruit een trauma ontwikkelen. Vele mensen raken getraumatiseerd in het leven. Veelal ligt de bron in pesten, misbruik en mishandeling. Trauma laat zich herkennen wanneer je als mens geestelijke en lichamelijke klachten ontwikkelt. Verslavingen zouden hier ook ten grondslag aan liggen.

Diverse auteurs, hulpverleners en behandelaars zijn ervan overtuigd dat wij ons geheel van trauma en de daardoor ontstane klachten (Somatisch Onverklaarbare Lichamelijke Klachten) kunnen ontdoen. Waar trauma zich nu precies bevindt is lastig te definiëren blijkt nadat ik diverse boeken hierop heb nageslagen. De een zegt dat het zich in lichaamscellen bevindt en de ander in de hersenen.
Er zijn teksten waarin ik lees dat leven niet zonder pijn gaat en dat je daar hoe dan ook mee geconfronteerd zult worden. Zijn wij in staat om al het leed dat wij ervaren te verwerken? En dienen we ook niet te onderschatten dat de een veel meer op zijn/haar bordje krijgt dan de ander? Wat maakt dat de ene mens zaken beter kan verwerken dan de andere mens?

De dualiteit wat betreft uitkomsten door onderzoek of eigen ervaringen van mensen komen mijn inziens steeds uit bij een conclusief antwoord: ‘De mens is complex, wat voor de een werkt hoeft niet voor de ander te werken’. Bovenal wordt er vaak voorbij gegaan aan dat alles een tijd en een plaats kent in het leven.

Kun je aan het einde van je leven trauma-/pijnvrij zijn? Het zou mooi zijn. In ieder geval op het moment van bewustwording zijn er mogelijkheden om aan die pijnstukken te werken. En dan, wanneer jouw einde zich aandient, vangt jouw begin van een nieuwe oorsprong aan want onze energie is oneindig. Waar deze naar toe gaat na ons overlijden is voor mij ook een vraag.

Schrijver: Jet Rood
5 november 2023


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.8 met 4 stemmen 296



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Jan R. Lønsing
Datum:
8 november 2023
Inderdaad. Daar kan anders over worden gedacht.
Naam:
Mohair
Datum:
8 november 2023
Beste Richard, wat mij betreft had je het kunnen laten bij de eerste twee zinnen van je commentaar. (t/m thema's).
Naam:
Richard Bahl
Datum:
6 november 2023
Deze column is geen echte column en zou - naar mijn beleving - beter passen in de rubriek Beschouwingen. De bijdrage heeft een serieuze toon en raakt zeker relevante thema's. Maar niettemin komt de bijdrage op mij over als enkele Wikipedia fragmenten, gelardeerd met een persoonlijke noot. Niks mis mee. Maar geen column, met een sterke lijn en een zeer persoonlijke kleur. Uiteraard kan daar anders over worden gedacht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)