Langs de lijn

Volgens mij is Jaimy afgevallen. Ik kijk hem na. Voorheen zat zijn shirt strakker om zijn heupen. Grappig, Lucas heeft zijn haar geknipt. Hij lijkt zo wel een beetje op die acteur… kom, hoe heet hij ook alweer? Ach, zoon loopt naar de bank. Die rotgriep, hij hoest nog steeds. Balen. Ik zwaai naar hem, niet te lang, anders krijg ik straks commentaar.

‘Maar dan hebben we het te pakken, Guido. Het is angst, wat jou in de weg zit, angst voor blessures.’ Ik vang een indringend gesprek op tussen de trainer en een speler van de tegenpartij. Hij kijkt dramatisch, heft zijn handen op. Best intimiderend, wel met een keurig accent. Een atypische voetbaltrainer, een combinatie van een CEO en een makelaar. Volgens mij heeft deze Guido een zonnebankje gepakt, wat een bruine benen, of misschien is hij net terug van een overwinteringsvakantie op een Spaans eiland? Ik kijk naar het verslagen gezicht van Guido, ik heb het met hem te doen. Zou dit het einde betekenen van zijn voetbalpassie? Angst voor blessures. Ik kan het me levendig voorstellen. Hoe ouder de jongens, hoe heftiger het er soms aan toe gaat op het veld. Angst laat zich moeilijk weg redeneren. Vanochtend op de fiets hier naartoe scheurde er een idioot in een Mercedes langs het sportpark, zeker 40 kilometer te hard. Misschien wel appende. Het maakte me woest en bang tegelijk.

Deze voetbalcoach, met autoriteit in zijn stem, kan de vinger er wel opleggen, maar dan? Hoe gaat hij Guido verder helpen? Hé, een vliegtuig. Mooi, die spreeuwen. Had ik nou maar mijn zonnebril bij me. Trouwens, wat is de grond toch zompig. En wat als we nou eens niet stil gingen staan, maar langzaam bleven lopen om het veld? Minder koude voeten en een veranderend perspectief op het spel. Die man bij het doel, zou dat de vader van Milan zijn, of zijn opa? Ze lijken zo op elkaar.

‘Man, man, wat een kloteballen, jongens!’ schreeuwt de vlagger. Haha, vast een adhd’er, die zich gevangen voelt in zijn rol. Dan moet je af en toe hardop tegen niemand in het bijzonder je ei kwijt, snap ik. Nu zie ik het pas, die scheidsrechter, dat is toch de vader van Bart? Laatst bij de Bruna kwam ik hem tegen, samen met zijn vrouw. Straks even vragen aan zoon.

‘Hoi, hoi!’ De moeder van Milan. ‘Hoeveel staat het?’

voetbal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 9 stemmen 249