Corona en Zongeluk
Voor de echte hittedagen zag ik nog beelden van rijen wachtenden op Schiphol of het vliegveld bij Rotterdam: bezwete gezichten, rolkoffers, en hier en daar hangende schouders in doffe gelatenheid. Voornaamste vakantiemotief: fijn een vakantie in de zon in de landen rond de Middellandse Zee of veel verder weg. In ieder geval heerlijk onder de verzengende koperen ploert, welke evenzo goed steeds vaker in ons kikkerlandje aan de strakke hemel staat. Chagrijnig vroeg ik mij af hoe dermatologen tegen deze enigszins achterhaalde vakantieuittocht aankijken. Immers de zonschade kan akelige effecten opleveren op termijn. Maar nog immer boeken wij met kloppende harten vakanties naar ‘zonovergoten’ landen. Voor mij blijft dat een mysterie.
Ik heb niks tegen een fijn zonnetje. Zelfs wil ik wel even buiten verblijven bij een temperatuur onder de 22 graden. Niet te lang, want ik vind in de zon zitten gewoon geen pretje. Alles in dat felle licht en dan met de wetenschap dat je akelige cellen motiveert om in je huid een en ander te ontwikkelen. Nee, de schaduw is dan mijn kleine paradijs. In onze kleine achtertuin zit ik graag eventjes onder de dichtbegroeide plataan. Een voor de zon ondoordringbaar bladerendek, waar wij soms allergisch van moeten niezen, maar dat alle parasols dik verslaat. Net toen ik zwaar overdreven mijzelf complimenteerde met mijn wijze zongedrag voelde ik een soort wattenhoofd in ontwikkeling. Wolkenpartijen nestelden zich boven mijn ogen en tussen de oren.
Ik voelde mij nog goed en dacht even aan hooikoorts. Bij de tweede dag zwaar hoofd en lichte niesbuien deed ik voor de zekerheid een Corona zelftest. Gelukkig negatief, dus vast ordinaire zomer verkoudheid. Ik kan mijzelf veel wijs maken, zo zal blijken. Een dag later in verband met wegbrengen jonge familieleden naar een vakantieadres in Nederland, voor de veiligheid van anderen weer een zelftest. Voor u als lezer geen verrassing: positief. Vervolgens proberen wij nu als echtelieden gescheiden te leven in huis. Er is bij ons de walgelijke luxe van twee (bescheiden) natte ruimten. En ik slaap in de krappe logeerkamer naast hoog opgetaste kinderboeken en strips, welke ik al tientallen jaren zelf niet meer lees. Op een mini nachtkastje: koortsthermometer en een strip paracetamol.
Inmiddels lijk ik op weg naar herstel met milde Corona klachten. Nog een geluk, dat ik het nu pas een keer krijg en niet in de gevaarlijke beginperiode van de pandemie. Want ik bof met wat de geleerden soms fluisterend noemen ‘onderliggend lijden’. Niks dramatisch, maar voor een IC linke soep. Met lezen, gesnotter, en gezucht kom ik mijn tijd goed door. In de kranten wisselen oorlog, hitte en vakantiestromen elkaar af. Op de televisie lijkt geheel de wereld in herhaling. Alleen De Slimste Mens suggereert een soort vage frisheid in de programmering, hoewel je dan niet te lang op Maarten gefixeerd moet zijn. Aardige man, redelijk onaangepast met zijn interrupties over ‘naar de kloten gaan’, ‘volstrekt belachelijk’, en ‘daar kan geen zinnig mens voor zijn’. Vandaag schijnt de zon beheerst, het waait en regent zelfs af en toe. Ik hoop dat ook voor vakantiegangers in ‘zonovergoten’ landen.
20 juli 2022
Geplaatst in de categorie: vakantie