Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over welzijn

Darm en brein

Die sombere dinsdag 1 mei 2018 was het aangenaam mijn huisarts weer eens te spreken. Het was een goedlachse vlot pratende vrouw die met nauwkeurigheid nieuwsgierig was naar de vorm en omvang van mijn ontlasting. Ik moest doorgaan met het extra vezels slikken en proberen om overdag ook wat te eten. Het was verstandig om een darmonderzoek, dat plaatsvond via de anus, te laten doen. Ze somde twee mogelijkheden op. Een zwaarder onderzoek waarbij ik onder bedwelming werd gebracht en niet met eigen vervoer naar huis kon en een lichtere variant die ik in het ziekenhuis hier vlakbij kon ondergaan.

Ook hadden we het over hetgeen erbij Mentrum was gebeurd, ze vond het vervelend voor mij, maar het leek haar een goed idee om het met de nieuwe casemanager weer op te pakken zodat ik toch wat ondersteuning had in de voorbereidingen op de dubbele verhuizing.

Mijn zus en een andere persoon uit mijn kenniskring hadden ook een verhaal over probiotica. Dat waren bacteriën die de darmflora gunstig zouden gaan beïnvloeden. Ze gaf me een link naar de darmstichting waar een internetartikel over darm en brein stond.
Ik besloot de probiotica meteen te bestellen en vanaf woensdag 2 mei te gaan slikken. “Gezond eten en leven heeft alleen zin als je geniet van het leven”, voegde mijn zus nog aan haar laatste mail toe.

Ik had dat geprobeerd door de tijdelijke liefde van mijn lustminnaars, maar wellicht was het nu beter om het met de bacteriën te gaan proberen. De depressieve gevoelens hielden de darmproblemen in stand en omgekeerd. Ik moest de vicieuze cirkel zien te doorbreken.

Van de redactie van de bekende website Nederlands.nl kreeg ik altijd een negen als waarderingscijfer, een soort bedankje voor de gedane moeite. En ik kreeg er ook nog een gratis plaatje bij over een gerecht dat in het verhaal voor kwam of een ander plaatje dat volgens hen van toepassing was op het verhaal. Af en toe was er ook een collega-schrijver die een beoordeling gaf, Bjarne hoorde er ook bij.

De liefde en de waardering bleven achterwege in mijn leven. Het onderhouden van de schaarse vriendschappen die ik had vergde meer moeite dan mij lief was. Berend was al veertien jaar ziek en het zag er naar uit dat mijn beste vriend en steun en toeverlaat nooit meer beter zou worden.
Ella Fiona had haar handen vol aan haar demente moeder, maar zorgde af en toe ook voor wat vertier in mijn leven.
Ik had wat erotische intimiteit gezocht met jong volwassen mannen, maar het zag er niet naar uit dat er een platonisch vervolg op kwam.

Alhoewel ik zelf wat bescheiden geschapen was, vond ik mezelf geenszins een schaap als het op de liefde aankwam. Er was best een mogelijkheid aanwezig dat de droomvlinder ging kriebelen in mijn buik en dat ik mijn jonge lustbezoeker daardoor ging idealiseren terwijl hij slechts prille genegenheid verdiende. Maar ik had ook een nuchtere ik in mijn ziel en die vertelde dat de vrije liefde een eigen vorm van schoonheid verdiende. Ik kon mezelf niet blind staren op zijn charmes nu hij al meer dan een week niets meer had laten horen. De droomvlinder werd op een milde manier gestraft door een zilte eenzaamheid die mij weer ten deel was gevallen.

Natuurlijk zou hij wachten met het lezen van mijn laatste berichtje. Natuurlijk zou hij onmiddellijk zijn naam veranderen om nog dichterbij te komen. Hij was een spel begonnen en in dat spel had ik een lijdzame romantische rol. Ik kon me wat vermaken met herinneringen, maar hij zou nooit bevestigen dat die herinneringen er waren. Hij kon de lust nooit met liefde verbinden, laat staan met vriendschap, hij moest eerst blijven fladderen, als een dronken hengst in de nacht.

Misschien had hij nog meer geliefden, wellicht vitaler en met meer potentie dan ik, wiens zendmast het soms liet afweten als het op spuiten aankwam.
Voor sommige mannen was dat een probleem, ik kon er handig mee omgaan.

Ik moest met de milde straf leren leven, alsof ik zelf een droomvlinder was. De mensen lazen mijn verhalen niet meer, de dieren konden niet lezen. Ik was bescheiden geschapen en zou altijd in die eenvoud blijven rondbazuinen, als een romantische wolk die nooit meer verliefd kon worden.
Maar slechts het verlangen bij zich droeg, zoals de droomvlinders dat deden, wanneer ze werden gestraft door de regen.
De liefde had zijn bittere smaak doen proeven, maar ik had er menswaardig over geschreven.

Schrijver: Bjarne Gosse, 30 april 2018


Geplaatst in de categorie: welzijn

5.0 met 2 stemmen 458



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)