Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over misdaad

Taal van de zomer 37

Het was Maarten Wolvenknaap die met het idee kwam dat de hospita van Bjarne allerlei projecties uitvoerde op mensen uit haar omgeving. Hij had dit fascinerende psychologisch inzicht van de schrijver Jan Boter, die getrouwd was met een psychiater, woonachtig op de Utrechtse heuvelrug.
Langzaam schoven de regenwolken opzij om weer plaats te maken voor de zonnestralen van de zomerzon die weer in volle glorie tevoorschijn kwam.
De onstuimige passie waarmee de rijpe hospita Emma en de jeugdige Bjarne in de spaarzame vrije tijd die ze hadden, de liefde bedreven leverde een serie van negenennegentig door Hector Havermout geschreven haiku’s op. Korte schetsen over de meest natuurlijke liefdes poses, aangevuld met aantekeningen over zijn intieme gevoelsleven. Emma had de meest obscure muren in zijn hart weten te overschilderen, met een gevoelsverf van pasteltinten en vrouwelijke zachtheid.
 
De stoere Maarten Wolvenknaap had nog een rekening met Bjarne te vereffen.
De tengere Bjarne was bang dat hem hetzelfde lot zou overkomen als wat er met Gerard Vroeg was gebeurd. Hij wilde de voor hem zo belangrijke vriendschap niet op het spel zetten. Hij kon er vijftig gulden mee verdienen en dan was het gedaan.
Bjarne Gosse moest er lang over twijfelen. Als hij hem zijn zin niet gaf zou hij hem het leven zuur gaan maken.
De jeugdige Bjarne deed het met tegenzin. Heel veel tegenzin. Uiteindelijk viel het wel mee. Al dacht hij er niet graag aan terug. Hij probeerde het zo snel mogelijk uit zijn geheugen te krijgen.
Maarten Wolvenknaap vertelde Bjarne me dat hij nog meer geld kon verdienen als hij dat wilde. Bjarne keek hem boos aan en hij schudde zijn hoofd. Hij wilde niet in zijn netwerk terechtkomen. Maarten had contacten in de onderwereld.
De jeugdige Bjarne besloot Wolvenknaap zoveel mogelijk te ontwijken als hij hem tegenkwam. Hij had zijn zin gekregen, daar kon hij het voorlopig mee doen.

De zon liet een helder licht op het balkon van de kamer van Bjarne schijnen. Hij nam het schrift met de haiku’s mee naar buiten. Bjarne beeldde zich in dat Emma naast hem zat. In lotushouding, slechts gekleed in een minuscuul slipje. Ze kwam een klein beetje boven naar hem toegeschoven. Bjarne aanschouwde haar schoonheid met een brok in zijn keel.
Dit was het moment dat Bjarne weer zijn meditatie deed.
Hij probeerde zijn hoofd helemaal leeg te maken, alsof gedachten niet meer bestonden. Alleen het geluid van de vogels in de verte en de zon die zijn leegheid verwarmde.
Alles vergeten en ruimte maken voor een nieuwe gedachtewereld.

Schrijver: Bjarne Gosse, 18 juli 2021


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.0 met 5 stemmen 814



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)