Taal van de zomer 40

Gelukkig had Bjarne weerstand kunnen bieden tegen de verleidelijke voorstellen van M. Wolvenknaap. In korte tijd veel geld verdienen was misschien aanlokkelijk, maar hij bleef liever op het juiste pad, al was het alleen maar om zijn behaagzieke hospita niet tegen zich in het harnas te jagen.

De jeugdige Bjarne zat in de zonnige tuin de namen en de teeltwijze van de bloemen te bestuderen voor het examen bloementeelt. Misschien later deze week had hij tijd om Kees weer een paar gedichten te sturen. De gedichten van Hans Lodeizen had hij ook mooi gevonden. Bjarne had een uur in het boekje gelezen. Na de goudsbloemen en het gipskruid was er even tijd voor ontspanning.

Bjarne Gosse wilde een gedicht schrijven met zijn eigen naam er onder. Het werd het volgende gedicht:
 
Anoniem
 
Jij die om een naam roept
voor status en leven
in vitale spelonken
die ons wildernis geven

jij die met zaad strooit
langs velden en wegen
het vreemde hart ontdooit
niets dan liefde zal je geven

jij die moordt maar liefheeft
tedere voeling van smart
zal altijd anoniem blijven
dat is het noodlot dat jou tart.
 
Schrijver: Bjarne Gosse.
 
Op school had de energieke tuinderszoon Arthur, de jeugdige Bjarne in de pauze weer eens opgezocht op een onverwacht moment. Arthur probeerde Bjarne uit de tent te lokken over zijn woonsituatie.
Kennelijk had hij Bjarne ooit een keer samen met Emma Petronella over straat zien lopen. Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet verbergen. Hij begon steeds aardiger tegen Bjarne te doen, alsof die plotseling zijn beste vriend was.
Zijn privéleven ging niemand iets aan. Niemand anders dan hemzelf.
De lieftallige hospita waarmee hij een knipperlicht relatie had was ruim een week in Amerika.
En het vreemde was, zij had hem geen telefoonnummer achtergelaten waar Bjarne haar kon bereiken in dat verre land. Normaal gesproken zou zij dan zelf wel na een paar dagen bellen om te informeren, maar dat had ze deze keer niet gedaan.
Het was een lastige situatie want er kwam post binnen waarop stond geschreven: Belangrijk! En er kwamen ook diverse enveloppen door de brievenbus waarop geschreven stond: Persoonlijk! Strikt privé!

Bjarne kon die post die voor Emma was bedoeld onmogelijk openmaken. Al helemaal niet zonder haar toestemming. Maar er stond ondertussen wel “Belangrijk”op en het was geen reclamepost van een loterij, maar luxe enveloppen van een goed gesitueerde persoon, die iets te melden had waar misschien haast bij was geboden. En er waren meer enveloppen die om aandacht vroegen.

Bjarne Gosse besloot Christiaan Buurtveen te verwittigen. Hij begreep de situatie en hij vertelde dat hij de post wel voor Emma zou bewaren. Bjarne vond het in eerste instantie een beetje vreemd, aan de andere kant was Chris de beste vriend van Emma. Hij zou wel weten hoe te handelen. Hij bleef doorvragen naar of Bjarne echt niet wist waar Emma verbleef in Amerika. Bjarne bleef hem het antwoord schuldig. Ze had het het niet verteld. Ze verbleef vaak in hotels, het kon overal zijn.

In de hotelkamer waar Emma verbleef hing een schilderij met daarop een stilleven van gladiolen in een vaas afgebeeld. Emma keek er naar, maar ze dacht niet aan Bjarne of aan de post naar haar huisadres was gestuurd.
Haar gedachten gingen naar het conflict tussen Jan Boter en Christiaan Buurtveen, haar twee beste vrienden in Nederland. Hoe moest ze het voor elkaar krijgen met allebei bevriend te blijven?

zomer vriendschap brief gedicht ruzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 159