Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Jouw geld of mijn liefde

“Ik had op zaterdag 7 januari 2017 mijn jonge Engelstalige geliefde de liefde verklaard, nadat hij mij daarom gevraagd had in een email met een aantal bijzondere foto's van zichzelf”, schreef ik op 9 januari in mijn verhaal: Het geheim van de kolibrie.
Bijna drie weken later durfde ik met aan zekerheid grenzende inzicht te veronderstellen dat ik mij had laten manipuleren door een internet bedrieger, iemand die misschien zelfs niet degene was die ik op de foto's had gezien. Ik was intens verliefd geweest, ik had hem zelfs geschreven dat ik veertien jaar naar hem had gezocht als de ideale man voor mijn liefdesdromen. Maar het was allemaal een droom geweest. Zijn Engels was te gebrekkig voor iemand die beweerde aan de universiteit te hebben gestudeerd. Zijn verwachtingen waren steeds zo hoog geweest, dat het argwaan wekte ondanks de roze bril waardoor ik keek omdat ik mijn homoseksuele liefdeskant wilde ontdekken.

En hij werkte met een niet te achterhalen mailadres, van een organisatie waar veel mensen van gebruik maakten als ze er voor wilden zorgen dat ze niet traceerbaar waren. Hij bleef bepaalde persoonlijke problemen steeds herhalen, en hij bedankte me voor dingen die ik helemaal niet had gedaan.
Hij had niet verteld waar hij in Amsterdam woonde, hij had me voortdurend het gevoel gegeven dat we al heel lang liefdesvrienden waren, met “ik mis je en ik zou je nu wel bij me willen hebben en in je armen liggen” en ga zo maar door. Het was allemaal te mooi om waar te zijn, totdat het moment kwam dat ik al aan had voelen komen, of ik zijn rekeningen kon betalen, in Amerika, het was een noodgeval. Zijn vader had wel een ticket voor hem betaald om naar Amerika te komen, maar betaalde niet voor zijn verblijf daar. Het werd allemaal steeds onwaarschijnlijker.

Mijn vrienden begonnen me af te raden om nog iets over mezelf aan hem te schrijven, en ze waren het met mij eens dat het wel heel waarschijnlijk was dat het hier om een bedrieger ging, want als je toch verliefd op iemand was, dan ging je die iemand, die je nog nooit had ontmoet, toch niet vragen om je rekeningen te betalen, zelfs niet in een noodgeval. Zouden er dan helemaal geen mensen zijn die voor zoiets meer voor de hand lagen, mensen die hem konden ondersteunen omdat ze hem persoonlijk kenden en niet drie weken van het internet. Gelukkig had ik mijn vrienden om er over te overleggen.
Maar ik had me wel weer laten gaan in mijn liefdesdromen, ik had hem aangeboden zijn liefdesleerling te worden, ik had hem een internetroos gestuurd voor zijn verjaardag, die hij zo troosteloos in Amerika had moeten vieren.

Achteraf zag het er steeds meer naar uit, dat hij volgens een script had gewerkt, waar hij met zijn gebrekkige Engels mee uit de voeten kon. Hij had een intelligent oog voor toevalligheden, over gezamenlijke achtergronden, en meer zaken waardoor we voor elkaar waren bestemd, ondanks het leeftijdsverschil. Daardoor leek het alsof hij echt belangstelling voor mij had, en ik was daar gevoelig voor geweest, mede omdat het met de hulpverlening maar niet wilde vlotten, omdat die nog steeds liepen te herkauwen over de hulpvraag die ik als een trouwe zondebok inmiddels talloze malen had omschreven in allerlei talen die zij kennelijk niet begrepen, omdat ze niets over mijn droomwereld wilden weten.

Het emotionele niveau dat ik had gevonden was gevoed geweest door mijn mystieke verlangen, en de schurk met het niet te achterhalen mailadres, had handig op mijn behoefte aan waarachtige liefdesdromen en daadkrachtige vriendschap ingespeeld door me te manipuleren middels een script dat hij waarschijnlijk ook voor andere mannen van mijn leeftijd gebruikte.

Ik zat in dubio of ik aangifte moest doen, er hadden zich geen strafbare feiten voorgedaan, maar ik had waarschijnlijk wel een oplichter in mijn mailbox.
Ella Fiona voorspelde dat hij waarschijnlijk toch niets meer van zich zou laten horen, nu ik duidelijk had laten merken dat ik niet op zijn verzoek om geld te storten zou ingaan.
Ik vertelde haar dat ik in ieder geval de koude januarimaand met warme dromen was doorgekomen, en dat ik mijn verdriet kon dragen als een man, omdat ik mezelf in korte tijd de vaardigheid had aangeleerd om me gedetailleerd in het Engels te uiten.

De liefde had me weer een bizarre streek geleverd, maar ik was nog steeds dezelfde Bjarne Gosse, die zo puur aan zijn zoektocht naar de homoseksuele liefdesvriend begon.

Schrijver: Bjarne Gosse, 27 januari 2017


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.8 met 4 stemmen 127



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)