Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Russische raketinstallatie

Terwijl ik mijn eigen leed probeerde te relativeren vanwege het ergere leed in de wereld, kreeg ik een nieuw mailbericht uit Rusland. De bescheiden man die daar in een klein appartement woonde met een sprei met de beeltenis van een tijger op zijn bed, een tafel en een kast en een kleine keuken had mij enkele foto’s gestuurd van zijn bescheiden woning. Waarom hij dat deed was mij een raadsel, mijn Amsterdamse woning was vele malen gezelliger. Het blonde kipje van woonbegeleiding had zo met me willen ruilen. Ze vond de dubbele kamer geweldig en vond het echt een woning voor een creatieve meneer, vanwege de sfeer en de authentieke herenhuis elementen. Ik was het met haar eens maar ik zag nog steeds tegen de renovatie en twee keer verhuizen op.
Ik was met de Marokkaanse mevrouw van Roads tot de conclusie gekomen dat het het beste was om alvast twintig schilders-doeken van de zolder te halen om op te laten halen door kringloopwinkel de Locatie in Amsterdam Oost, die al eerder werk van mij hadden verkocht aan arme mensen terwijl ik er geen cent voor kreeg.

Tussen de foto’s van zijn onaantrekkelijke appartement had de bescheiden Rus een foto van zijn erotische raketinstallatie gestuurd. De brief stond vol met hijgerig verlangende zinnen over een aanstaande ontmoeting die hij op mij projecteerde. Het voelde als een literaire aanranding, geïllustreerd met een foto van gewapend vlees waar ik niet door gecharmeerd was.

Ik kreeg een paniekaanval omdat ik naar mijn Hindoestaanse lustprins met zijn mietjesmaniertjes terug verlangde en het contact op dramatische wijze was verstoord. Ze hadden de spullen van het overleden bloemenvrouwtje met een touw voor mijn raam naar beneden gelaten, en een van de werklieden was een soort manlijke versie van mijn mooie Hindoestaanse prins. Tegelijkertijd was diezelfde prins mij begonnen uit te dagen, en het ging alweer over mijn piemelpaal en stoere praat over mannenseks.

Er stond een open container waar de spullen die weg konden in werden geworpen. Er kwamen meer dan vijftig mensen op af om er spullen uit mee te nemen. Telkens weer stond er iemand in de container te graaien op zoek naar gratis rotzooi.

Ik zat voorlopig niet op een Russische lanceerspeler te wachten. Ik besloot het contact te bevriezen, even afwachten wat er zou gaan gebeuren als ik niet meer reageerde. Via de Regenboog kon ik een maatje voor Artis krijgen, daar had ik waarschijnlijk meer aan dan aan die bescheiden Rus die helemaal niet zo bescheiden bleek te zijn, en onbeschaamd al zijn verborgen lusten op mijn tedere ziellichaam projecteerde.

Mijn favoriete bezorger van de boodschappendienst kwam langs, hij was vrolijk opgewekt en zelfverzekerd. Hij was iets groter dan ik maar elegant, hij lachte voortdurend heel vrolijk naar mij en ik koos even een moment uit om naar hem terug te lachen. Hij had mooie plezierogen. Ik was al eerder een beetje in de war van hem geweest, maar ik had geen geld om vaker boodschappen te bestellen. Hij zei wel lachend tot ziens, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij zich net als de meeste andere Amsterdammers op de voetbalfinale met Ajax in Stockholm verheugde.

Ik had nog even overwogen om naar Rusland te gaan als het wereldkampioenschap voetbal in Rusland zou gaan plaatsvinden, maar ik had een ijzersterk vermoeden dat mijn bloeiende Russische florist niet zo van voetballende mannen hield, maar een voorkeur had voor een Romantische dichter uit het oude Amsterdam waar hij zijn spoedstuk op uit kon testen, teleurgesteld door het monotone leven van een man die niet zichzelf kon zijn door het jeukende harnas van de Russische maatschappij.

Hij dacht de hele dag aan mij, het was makkelijker om de duisternis uit zijn gedachten te verbannen dan mij. Hij beschouwde me als zijn man en dacht aan niets anders dan onze eerste ontmoeting. Er zat niets anders op dan deze Rus met zijn vleselijke raketinstallatie in de ijskast te plaatsen. Ik wilde ongestoord naar voetbal kijken en ik was vast van plan om niet nog meer gedichten die ik had geschreven in het Engels te vertalen voor deze Russische florist. Hij liep veel te hard van stapel, en ik had een vermoeden dat het door mijn vertaalde gedichten was gekomen, want ik had nog nauwelijks iets over mezelf verteld.

Schrijver: Bjarne Gosse, 25 mei 2017


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.5 met 2 stemmen 393



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)