Stemgeluiden

Het was een mooie avond geweest met Ella Fiona. We hadden samen naar het populaire televisieprogramma ‘The Voice of Holland’ gekeken en Ella Fiona had het programma van deskundig commentaar voorzien. Ze vond het leuk om al tijdens het zingen proberen te raden wat de jury die uit coaches bestond zou gaan zeggen.
Het was fijn om te zien dat Anouk af en toe even uit haar rol viel maar toch helemaal zichzelf bleef. Ze was oprecht blij om een van de zangeressen die ook al in een eerder seizoen had meegedaan terug te zien en vooral te horen. Er waren weer talenten met mooie stemgeluiden. Ze hadden gewoon lef om voor zo’n groot publiek op het podium te gaan staan. Het programma was wel een beetje hyper om te doen lijken dat het allemaal erg belangrijk was, maar dat was ook wel weer grappig aan het programma.

Ella Fiona stond er op dat er een fles rode Bordeaux openging en daar had ik achteraf geen spijt van. Ze was veel milder en diepzinniger in haar kritiek wanneer ze al wat rode wijn gedronken had.

Voor een deel vond ik het programma kitsch, omdat het vaak voorgeprogrammeerde zogenaamd spontane emoties waren, maar er zaten ook ontroerende momenten tussen, die het programma toch een soort vervolgverhaal maakte. Waardoor je zelf je favorieten ging uitkiezen en vaak ook weer blij was om een geslaagde artiest te horen die wel was doorgebroken.
Er waren mensen die vertelden dat ze al veel ervaring hadden, maar dan draaiden de stoelen ook niet altijd en dan zag je als kijker een drama in een notendop. Ik vroeg me wel altijd af of dit doorgestoken kaart was, omdat het iets was wat ieder seizoen weer terugkwam in het programmaverhaal. Ik kon er niet goed mijn vinger opleggen. Ik vond Anouk en Waylon goede artiesten en ik was er wel nieuwsgierig naar wat zij de talenten allemaal zouden gaan leren.

Later keerde ik terug naar mijn werkkamer. Op de ezel stond een schilderwerk waar ik tevreden over was. Andere schilderwerken moesten nog uitgezocht worden en wellicht worden afgevoerd naar de kringloopwinkel of naar de vuilnisplaats.

Het bezoek van de psychologe was niet doorgegaan. Het contact met de casemanager was weer onduidelijk. Ik kon niet goed met haar communiceren.

Ik had mijn Emma Petronella-verhalen weer opgepakt om over de liefde te schrijven, maar ik realiseerde me dat Ella Fiona de grootste liefde van mijn leven was. Ze was niet zo literair onderricht als Emma Petronella was geweest, maar de emoties waarmee ze haar demente moeder hielp waren aandoenlijk.
Ik hield zielsveel van haar. Haar stemgeluiden klonken regelmatig in mijn hoofd. Ze kon niet zo mooi zingen als de kandidaten die met de Voice of Holland mee mochten doen, maar haar heldere stemgeluid leende zich uitstekend voor het geven van deskundige televisiekritiek.
Onze vriendschap had even weer die diepte van het werkelijk elkaar waarderend samenzijn, en dat vond ik een heugelijk feit ondanks dat we geen geliefden meer waren en ik in mijn eentje nooit naar zo'n commercieel uitgemolken programma zou kijken.

stem geluiden vriend geluiden vriendschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 168