Een droom
Door mijn omgekeerde leefritme droom ik meestal 's morgens en rond het middaguur. Meestal herinner ik me niets van mijn dromen, maar soms blijft er wel eens één steken. Omdat ik een nachtuilleven leid, vraag ik me af of mijn dromen anders zijn, dan wanneer ik ze 's nachts zou dromen. Dat zou zo maar kunnen, lijkt mij. Waarschijnlijk is zoiets nog niet eens onderzocht en zou ik er eventueel op kunnen afstuderen. Mijn zielsvriend, wijlen Frederik van Eeden, o.a. bekend van 'De Kleine Johannes', 'Van de koele meren des doods' en 'Lioba', hield een Dromenboek bij, omdat hij daar veel van kon leren. Zijn roman 'De nachtbruid' uit 1909 gaat over het Dromenland van Van Eeden. Ik heb het ooit met grote belangstelling en enthousiasme gelezen. Frederik deed ook aan hypnose, paranormale verschijnselen en seances. Hij had duidelijk begrepen, dat dromen ons verbinden met de Hogere Werkelijkheid, met waar wij vandaan komen en het hiernamaals. En het Hiernumaals. Als wij maar willen openstaan voor de spirituele zielswerelden, het engelendom en de godenwerelden. Van Eeden heeft zich aan het einde van zijn leven tot het roomse geloof bekeerd, maar hij was toen niet meer volkomen bij zinnen en zeer geëxalteerd. Hij kwam veel bij de benedictijnen in Oosterhout. Dromen zijn zeker niet bedrieglijk, maar juist een bron van diepe wijsheid, mits je de betekenissen ervan weet te ontdekken.
Onlangs droomde ik een bizarre droom. Ik liep in een stadsdeel, een soort haventerrein met veel grauwe, leegstaande gebouwen. Ik was daar al vaker in mijn dromen geweest, want ik herkende het meteen. Het kan het havengebied in Antwerpen zijn, maar dan deels. Ik woonde er op enige afstand van. Het griezelige was tevens aanlokkelijk. Er was ook ergens een AH, wat mij gerust stelde, want daar shop ik bijna dagelijks. Op een bepaalde plek werd ik door een enorme griezel aangevallen, die zichzelf 'de commandant' noemde en die me in elkaar wilde slaan. Ik negeerde hem en ik liep in een versneld tempo door. Ik belandde in een soort New Age winkel met allerlei verschillende verkopers met diverse vaardigheden. Ik keek eindeloos en detaillistisch naar de kunstvoorwerpen en de manieren om tot verlichting te kunnen geraken. Het was net zo werkelijk als de zogenaamde werkelijkheid tijdens mijn waakleven. Ik durf zelfs te stellen, dat het nog intenser was. In een bepaalde toko mocht je gratis spullen meenemen, maar ik kwam er maar niet uit wat ik het leukste vond. Zwoel uitgedoste, los in het vel zittende vrouwen probeerden me op subtiele manieren te verleiden om over te gaan tot hun duidelijk seksueel getinte sessies. Ondanks hun halfblote, zeer aanlokkelijke versierpogingen wist ik hen makkelijk te weigeren. Ineens zat ik in een ruimte met Jeroen Pauw naast mij. Hij vertelde mij dat er op dezelfde plek, waar ik door die griezel ben aangevallen, in de Tweede Wereldoorlog een verzetsheld is vermoord. Hij liet me filmbeelden zien, die dit aantoonden. De directeur van die New Age winkel was een boosaardige, corrupte en leugenachtige kerel, die mij vanuit het niets een boete van 700 euro stuurde. Ik ging mijn beklag bij hem doen en ondertussen zag ik hoe een medewerker zijn zoontje keihard in een box smeet en hoe een medewerkster dat kind aan de haren trok en op het hoofd sloeg. Daarna kwam de politie en die namen de directeur en die twee kindmishandelaars mee. Even later zat ik op de fiets en vond ik ergens een rijwielpad, dat met talloze euro's bezaaid was. Samen met anderen graaiden we maar door, tot onze fietstassen vol zaten. Een oude bekende doemde op en die wist gelukkig wel de weg naar Gouda terug.
Geplaatst in de categorie: psychologie
Een droom
63
Geef je reactie op deze inzending: