Zaterdag 19 oktober 2024
De hoeveelheid gedichten die er op het internet was te lezen was gigantisch. Het was een heidens karwij om het kaf van het koren te scheiden. De correspondentie met Yuriy had Bjarne een kompas gegeven. Hij zocht telkens gedichten uit die op de een of andere manier van toepassing waren op de situatie van dat moment. Het was geen wedstrijd, maar een zoektocht naar belevenis en betekenis die Bjarne graag met Yuriy deelde. Beter dan in een kroeg over voetbal, vrouwen, bier of politiek praten, of over die belachelijke wapenwedloop, het zoveelste teken dat het volk vatbaar was voor massahysterie.
De hoeveelheid gedichten die er op het internet te lezen was deed vermoeden dat het merendeel van de mensheid van gedichten hield. Maar kennelijk hadden ze de ernst van de poëzie niet begrepen en zochten ze hun heil in goederen die er vaak niets aan konden doen dat de mensen hebberig en hebzuchtig waren. Het was nu zover met de teruggang van de natuur dat het beter was als iedereen een stapje terug zou doen, maar niets was minder waar, de mens werd aangemoedigd almaar meer te consumeren en zich materialistisch op te stellen voor het behoud van economisch verkeer.
Tegelijkertijd werd het hip op tweedehands artikelen aan te schaffen in kringloopwinkels of via het populaire marktplaats, waar je nog terecht kon voor een betaalbare fiets zonder elektrische bemoeienissen.
De biologische tuinbouw kon op groeiende belangstelling rekenen. Hoe anders was het toen Bjarne in de jaren tachtig stage liep op een biologisch bedrijf. Ook in de veeteelt werd naar alternatieve gezocht om de gangbare veeteelt te vervangen. Mensen werden aangemoedigd minder vlees te eten.
Maar Bjarne had na twee jaar onafgebroken vleesvervangers nuttigen zin in af en toe een stukje vlees als troost voor zijn ingewanden. Meestal een stukje kipfilet of gehaktballetjes in de soep. Heel zelden een biefstukje of een gehaktbal naar recept van Astrid.
Met de wolf in het bos ging het goed. Er kwamen er steeds meer en er was veel discussie over in de maatschappij. Er waren nu ook enkele roedels in gebieden waar Bjarne en Berend in het verleden weleens gingen wandelen. In een van die gebieden had Berend een beet van een teek gehad, een klein diertje dat mensen kon besmetten met de ziekte van Lyme. Voor Berend betekende dat het einde van zijn goede gezondheid. Hij was een van de ongelukkigen die de chronische variant van de ziekte kreeg.
Het nieuwe contact uit het Russische Kazan las ook gedichten. Op de vraag van Bjarne over welke dichters hij las antwoordde hij: “Wat dichters betreft, lees ik vaak Russische klassiekers, zoals Poesjkin, Tjoettsjev, Blok, maar ook hedendaagse auteurs. Een van mijn favorieten is Sergej Jesenin, zijn gedichten zitten vol emotie en diepgang. Ik hou ook van dichters die de menselijke ziel en de natuur onderzoeken, zoals Anna Achmatova en Maria Tsvetajeva. Maar ik ben altijd geïnteresseerd in nieuwe gedichten, vooral uit verschillende culturen."
Bjarne was enigszins gerustgesteld. Er was geen beter bindmiddel dan een gezamenlijke liefhebberij. Dat was al gebleken in zijn contact met Yuriy uit het land met de bergen en dat bleek ook nu weer met dit contact uit Kazan. Bjarne besloot dit contact om privéredenen voortaan Kaza te noemen.
Geplaatst in de categorie: internet
internet
20
Geef je reactie op deze inzending: