Inloggen
voeg je column toe

Columns

Wording

Genesis 1:

“In den beginne schiep God de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren. En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag, dat het licht goed was, en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag.”

En sinds die tijd zweeft ons aardbolletje rond in de onmetelijke ruimte. Dat is nu ongeveer 5 miljard jaren gelden en we hebben met de aarde nog zo´n 5 miljard jaren te gaan voordat onze zon is opgebrand. We zitten dus op de helft. Het was een komen en gaan van enorme klimaatsveranderingen, rampen en van duizenden levensvormen waarvan de mensheid totaal geen weet heeft. Wat? Weten we dat niet. Maar we weten toch alles tegenwoordig! Nou niet bepaald. De mens kwam pas zo´n 300 duizend jaar geleden om de hoek kijken. Dat is ongeveer 0.006 (zesduizendste) procent van de “leeftijd” van de aarde. Voor de “geciviliseerde” mens ligt dit percentage nog een behoorlijk stukje lager. Over een paar honderdduizend jaar zal de mens zoals we die nu kennen niet meer bestaan. Ontwikkelingen gaan nu eenmaal door.

Het kader is geschetst dus nu over naar onze zeer tijdsbeperkte aanwezigheid op onze planeet. Verder dan 2000 jaren terug kijken we nauwelijks als we het over de moderne mens hebben. Deze generatie (aanwezigheid 0,000002 procent van de leeftijd van de aarde) is plots bezeten van de naderende ondergang van onze planeet binnen enkele decennia. We moeten iets doen anders gaan we naar de knoppen.” Het Klimaat” moet in beton gegoten worden en “De Natuur” moet worden gered. Bij de vraag waarom het klimaat niet mag veranderen en welke natuur moet worden gered staat men meestal met de mond vol tanden. Eigenlijk wil de mens de status quo handhaven. Waarom? Nou dat voelt het veiligst denk ik. Als er niets verandert kan ons niets gebeuren op wat oorlogen en kernrampjes na.

We modderen maar wat aan en in onze behoorlijke zelfoverschatting hebben we besloten dat we “De Wereld” kunnen redden als we maar flink ons best doen met ons allen en er zakken geld en goede intenties tegenaan gooien. Als we maar niet te veel hoeven te consuminderen uiteraard. De wereld redden? Waarvan? De wereld draait gewoon door en het klimaat zal blijven veranderen net als de natuur.

De mens overleeft het voorlopig wel en de wereld redt zich ook uitstekend zonder mensen. Dus geniet er nog maar even van. Nog een paar miljard jaar volhouden en dan sluiten we de boel definitief af.

Nou ja definitief? Alles komt eens terug als tijd geen begrenzing kent. Toch nog een leuk vooruitzicht.

Schrijver: Gaffelbaard
30 oktober 2022


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 3 stemmen 173



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gaffelbaard
Datum:
31 oktober 2022
Te veel relativeren. Ja dat kan zeker. Soms bekruipt me het gevoel dat ik de boel dood relativeer. Ik denk dat ik er een bepaalde “troost” in vind om zo tegen de dingen aan te kijken. Ik beschouw het bestaan van de mens als een toevalstreffer en zijn handelingen, uitgaande van het overlevingsprincipe, vaak als zeer opportunistisch. Neemt niet weg dat ik niet ongevoelig ben voor mijn omgeving. Gezien de totale mensheid prijs ik mij zeer gelukkig dat ik in een land als Nederland ben geboren. Een bevoorrechting die ik niet verdien maar die me in de schoot is geworpen. Heb ik straks iets bijgedragen. Daar heb ik geen hoge pet van op want ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten kwantificeren op het totaal. We rommelen maar wat aan denk ik en zoeken voor onszelf een weg om het aardse bestaan zo aangenaam mogelijk maken.
Naam:
Matja Raadt
Datum:
31 oktober 2022
Interessante column van Gaffelbaard. Hij relativeert heel erg veel van wat er zich op aarde en in de kosmos afspeelt.

Kan een mens ook te veel relativeren?

Hoewel ik niet twijfel aan zijn jaartallen, vind ik het zelf toch wel plezierig om actief en positief met mijn omgeving om te gaan. Ook al zou het met het oog op de miljoenen jaren die onze planeet kennelijk nog te gaan heeft, heel weinig uitmaken. Maar het gevoel, dat ik - voordat ik tot een andere vorm van sterrenstof overga - de aarde heb verlaten waarbij ik een heel klein beetje heb bijgedragen aan een beter milieu is voor mij bepalend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)