Nachtkastje
Er werd getoeterd in de straat waar het herenhuis van Emma Petronella zich bevond. Een oude bekende kwam het geliefde nachtkastje van Bjarne brengen. Bjarne had hem gevraagd het op te halen uit Amsterdam, waar de ouders van Bjarne het al die tijd hadden bewaard.
Bjarne liep naar de auto die voor het herenhuis van zijn hospita stond geparkeerd. In de kofferbak lag zijn nachtkastje. Een donkerrood geschilderd vierkant kastje.
De robuuste Willem hielp Bjarne met het uitladen. Plots viel de blik van Bjarne op een boek dat in de kofferbak lag. Hij pakte het op en begon te lachen. “Vijfentwintig slimme en sociale manieren om een vrouw te versieren” stond er in rode letters op de kaft van het boek.
Het was al een paar dagen mooi zomerweer. Niet heel warm, maar de hele dag zon. Geen wolken in de lucht. Een strak blauwe lucht.
Bjarne deed overdag zoveel indrukken op dat waardoor hij in de avond niet te laat naar bed ging. Om in de ochtend weer fris en uitgeslapen op te staan.
Een bizarre droom had Bjarne, over het boek van Karel Krampool dat hij enkele maanden eerder gelezen had. Vlagen van die droom kon jij zich de volgende ochtend herinneren. Wanhopig had Bjarne in zijn droom geprobeerd het leven van de kunstschilder Ancel Favre te redden door hem een levenselixer te laten drinken met krachtige kruiden en geheime ingrediënten. En inderdaad hij ging niet dood, maar hij veranderde in een reus die iedere dag twee meter groter werd.
Zwetend werd Bjarne wakker in zijn bed met de droom in zijn hoofd. Een romanpersonage was een reus geworden.
Toen Bjarne naar de brievenbus liep om de ochtendkrant op te halen liep Frits de zwarte kater met hem mee naar de voordeur. Bjarne nam de krant mee naar de woonkamer omdat hij de cultuurbijlage wilde lezen. Er stonden twee interessante artikelen in de ochtendkrant. In de boekenbijlage een artikel over de schrijver Karel Krampool. Een recensie over zijn nieuwe boek waar tot de grote verbazing van Bjarne een reus in voor bleek te komen. Een reus die ieder jaar een meter groter werd!
En een artikel over de kunstschilder C. Buurtveen waar Bjarne model voor had gestaan.
Aan de gesprekken met Chris Buurtveen had Bjarne wel iets gehad. Hij kon met kunstschilder Chris goed over abstracte emoties praten. In het artikel stonden zinnen die Bjarne niet goed begreep. Chris vergeleek ieder mens met een reus. Dat vond Bjarne vreemd want daar had hij Bjarne nooit iets over verteld. En wat een merkwaardig toeval!
Het schilderij dat Chris van Bjarne had gemaakt was inmiddels voltooid en zou te zien zijn op de aanstaande tentoonstelling met werken van de kunstschilder. Voor Christiaan Buurtveen bestond er een wereld tussen het zichtbare en het onzichtbare. Hij kon die wereld vastleggen in zijn schilderijen.
Bjarne had daar bewondering voor, maar het was niet hetgeen hij zelf zocht in zijn behoefte om te schilderen. Met zijn beste vriend Peter Halm praten was leuker, want die zag vaak humor in gebeurtenissen die in feite dramatisch waren. De schilderstijl van Peter Halm was vrijer dan die van Chris Buurtveen. Een stijl die vaak confronterend was door het doorzetten van de abstractie.
Emma had een nieuwe brief uit Amerika gestuurd. De toon van deze brief was veel persoonlijker dan haar vorige wat meer een reisverslag was over haar escapades. Ze schreef aan het einde van de brief zelfs dat ze Bjarne miste en dat hij Frits, de zwarte kater, van haar een knuffel moest geven.
Bjarne kreeg er een warm gevoel over dat deze brief veel liever was. Zou ze dan toch werkelijk van hem houden?
Bjarne legde de brief in het vierkante nachtkastje.
28 december 2020
Geplaatst in de categorie: schilderkunst
zomer
642
Geef je reactie op deze inzending: