Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Het diner 3

Bjarne Gosse had tijdens het heerlijke diner niet veel gezegd omdat hij de Franse taal niet eigen was. Dat stoorde niemand. De aantrekkelijke vrouwen waren duidelijk in hun schik met zijn bescheiden aanwezigheid. Ze waren uitbundig en toonden in alle toonaarden hun eigenwijze schoonheid.
Opnieuw dwaalden de gedachten van Bjarne naar de geestenbezweerder, de buurman van de moeder van zijn goede vriend Berend. Hij had iets verteld over magische schilderijen. Het bleef door zijn hoofd spoken. Het was een excentrieke man. Hij had lange sluikharen en ogen die priemend naar je keken. Bjarne Gosse was bang voor hem want het leek of hij door hem heen kon kijken. De meeste mensen waren bang voor hem.
De jeugdige Bjarne vroeg zich af of hij bestand was tegen de intensiteit van vrouwelijke schoonheid. Vooral als ze begonnen te kakelen voelde hij een aarzeling. Dat snelle praten, het ging aan zijn jeugdige brein voorbij.

Plotseling wees de jongensachtige punkdame Victoria Martin naar een donker schilderij aan de muur. Het kunstwerk was Bjarne niet eerder opgevallen. Er klonk een naam, Christiaan Buurtveen, waarschijnlijk de naam van de kunstenaar. Victoria en Emma raakten opnieuw in een gesprek verwikkeld. Het leek over het donkere schilderij te gaan. Ze zeiden iets over kleuren. Het waren sombere kleuren op een somber schilderij. Het groen van oude hoeren, tegen het bruin van oude boeren.
Een oude man achter een fiets met een smalle gracht op de achtergrond, alles opgebouwd in een vlekkenpatroon, waardoor het ook op een mysterieuze abstract leek. Misschien was het geen gracht, maar een oude rivier.
De jeugdige Bjarne Gosse wist niet zo veel over beeldende kunst. Hij tekende zelf. Hij had eens in kunstboeken gebladerd, maar hij keek wel uit om me met het gesprek te bemoeien.

Bjarne had soms het gevoel dat hij het wel moest doen, maar het viel de vrouwen niet op dat hij voortdurend zweeg. Ze waren zo druk met elkaar in de weer dat hij er even niet bij was. Zijn gedachten dwaalden naar het rugzakje dat hij probeerde te vergeten. Ze hoefden niet alles over hem te weten. Er was voldoende waar hij over kon zwijgen.

Het was Bjarne opgevallen dat hij steeds aan school moest denken. Hij zat niet meer steeds naast dezelfde klasgenoot zoals vroeger. Soms wist hij niet goed waar hij moest gaan zitten in de klas.

De beeldschone Emma en de jongensachtige Victoria hadden druk met elkaar gepraat aan de dinertafel. Maar plotseling strandde het gesprek. Er hing een zwoele sfeer in de riante eetkamer van het herenhuis in Utrecht waar Bjarne spoedig een kamer zou betrekken.
Er viel weer een stilte. Ze begonnen eindelijk aan de zalmneus schotel. Bjarne had het nooit eerder gegeten. Hij sprak met de expressie van zijn gezicht, het was niet nodig iets te zeggen. Zijn stropdas begon hem in de weg te zitten. Het was Emma Petronella opgevallen.

Er gebeurde iets onverwachts. Zijn aantrekkelijke hospita stond op van de smakelijk gedekte tafel. Ze liep naar hem toe en zei: “Toe Bjarne, die stropdas is echt niet nodig, je bent knap genoeg zonder stropdas, laat mij je even helpen.” Hij was overdonderd, voor dat Bjarne het wist stond ze met haar mooie lichaam achter hem en haalde ze de knoop uit zijn stropdas. De warme gloed waar hij zich eerder gewaar van geworden was, werd intenser, zijn hart klopte in zijn keel.

De aanlokkelijke vrouw waarop Bjarne Gosse zijn prille jeugdige liefde had geprojecteerd raakte hem aan met haar ranke handen.

Bjarne Gosse wist niet waar hij moest kijken, zijn ogen zagen het ondeugende gezicht van Victoria met haar jongensachtige uiterlijk. Er was iets gebeurd wat hij niet aan had zien komen. De beeldschone diva Emma had onbevangen haar genegenheid jegens hem laten merken. Had ze misschien iets van zijn projectie voelen aankomen of was zij werkelijk zo nonchalant in haar gevoelens jegens haar nieuwe huurder. Een verlegen jongeman die de kosten van de kamer nauwelijks kon betalen, met zijn baantje in het tuincentrum op zaterdag, wanneer hij vrij had van de Middelbare tuinbouwschool.

Bjarne Gosse vroeg zich af waar Frits de kater was. Hij nam een hap van de geserveerde zalmneus die zeer verfijnd smaakte. Een smaak die deed denken aan de zee van een oneindig verlangen. Het was een rare situatie waar hij in terecht gekomen was. Emma Petronella had haar genegenheid jegens hem onbevangen laten merken. Ze bleef zijn wijnglas vullen met voortreffelijke rode wijn.
Bjarne Gosse was gefascineerd geraakt door het punk uiterlijk van Victoria, haar jongere vriendin uit Parijs. Ze was echt een markante verschijning met die zware ketting om haar hals.
De zalmneus was verrukkelijk. De jeugdige Bjarne Gosse nam niet deel aan het gesprek, maar zijn aanwezigheid zorgde voor vreugde. Ze begonnen alle drie in een roes te raken, door het verrukkelijke eten en de bedwelmende wijn.
Bjarne wist dat hij voorzichtig moest zijn met zware wijn. Victoria Martin leek af en toe wel een doventolk, met allerlei gebaren maakte ze duidelijk dat hij het naar zijn zin moest maken. Of hij een muziekalbum wilde uitzoeken? Ze wilde muziek op de achtergrond om het gezelliger te maken.

Ze wees naar de muziekinstallatie. Ze wees naar de platencollectie van Emma. Bjarne moest een elpee uitzoeken. Dat deed hij, het werd het album Blonde on blonde van de Amerikaanse zanger en muzikant Bob Dylan. Voorzichtig liet hij de naald op het ronddraaiende vinyl neerzakken.
Terwijl de triest ogende dame van de lage landen voorbijkwam op de achtergrond sprong Frits, de kater, weer op zijn schoot. Hij zocht naar zijn stropdas. Toen hij die niet kon vinden sprong hij op de grond en had hij verder geen belangstelling voor Bjarne.

Schrijver: Bjarne Gosse, 30 maart 2022


Geplaatst in de categorie: drank

4.8 met 5 stemmen 219



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)