Augustus 1984 3
De straal bezopen diva Emma Petronella was op de lederen bank gaan liggen. Bjarne Gosse gaf haar voorzichtig het glas fris en helder water. Ze nam het dankbaar in ontvangst. Ze stamelde iets. Hij kon haar niet verstaan.
“Bjarne ik moet het ergens met je over hebben”, liet ze nu beter verstaanbaar aan hem horen.
“Waarover dan Emma, is dit wel een goed moment”, antwoordde hij aarzelend.
“Over het monster van Loch Ness Bjarne” en ze liet een vreemde lach horen.
Bjarne herinnerde zich eerdere discussies over het monster van Loch Ness. Zij was er van overtuigd dat het monster echt bestond. Bjarne dacht dat het een broodje paling verhaal was. Er was al zoveel onderzoek naar gedaan. Waarom moesten ze het er weer over hebben, nu ze duidelijk te diep in het glaasje had gekeken.
Dat hoefde ook niet want Emma was inmiddels in een diepe dronken-vrouw-slaap gesukkeld. Waarschijnlijk met haar gedachten bij het monster van Loch Ness. Haar eigen stokpaardje om over te vertellen wanneer ze dronken was. Ze was nooit in Schotland geweest. Ze had het beruchte meer nooit bezocht, maar ze mocht denken wat ze wilde denken en geloven wat ze wilde geloven. De jeugdige Bjarne Gosse legde haar geen haarbreed in de weg.
Ruim een uur later was Emma weer wakker en tot bedaren gekomen. Ze zag er lieflijk uit en begon een uitvoerig betoog terwijl ze de linkerhand van Bjarne vasthield.
Emma Petronella was kritisch op de schrijvers die schreven om aandacht te vragen voor hun eigen leven, alsof ze net zo belangrijk waren als een succesvolle filmster of een bekende liedjeszanger.
Ze noemde het met een denigrerende ondertoon 'snackbar lectuur'. Vermakelijke teksten die je onmiddellijk weer kon vergeten. Het had niets te doen met hetgeen zij interessant vond. De literatuur die je leven kon veranderen. En ze wilde veel veranderen want ze las soms wel acht boeken tegelijk, allemaal literatuur van de bovenste plank. Geen wonder dat ze zijn schooljongens-versjes aandoenlijk vond en probeerde weg te lachen. Dat kwatrijn over de maan, dat vond ze wel leuk, omdat het een knipoog was naar de moderne kunst, maar verder hoefde Bjarne niet bij haar aan te kloppen met zijn zielenroerselen. Hij was ook geen bekende liedjeszanger of een succesvol kunstenaar zoals Peter. Hij roeide met zijn eigen riemen, maar de roeiboot had een lekkage.
Het was ook erg hip in die tijd, afgeven op alles wat niet literair rendabel was. Niemand trok zich er iets van aan, het geouwehoer ging gewoon verder. Dat zelfs Gerard Reve zich begon te herhalen nam ze niet mee in haar notie. Hij kon volgens haar beter zichzelf herhalen dan iemand anders, en daar kon de jeugdige Bjarne haar ook geen ongelijk in geven. Haar erudiete karakter boeide hem mateloos! Ze nam hem soms veel verder mee in de taal dan dat hij tijdens de les Nederlands gewend was. Oude namen uit tijden die ze niet mochten vergeten passeerden de revue, terwijl ze hem tegelijkertijd begon te verleiden. Bjarne Gosse moest het met zijn schamele kennis maar aandurven om haar uit te dagen. Om haar te prikkelen om alles wat zij wist aan hem te openbaren. Bjarne was leergierig en hij probeerde zijn sociale intelligentie te gebruiken om Kees beter te begrijpen. Alles wat Emma Petronella hem in haar dronken bui vertelde sloeg hij op in het geheugen van zijn jeugdige ziel. Ze was aandoenlijk in haar kwetsbaarheid, diva en dame tegelijkertijd. Bjarne ging gerustgesteld terug naar zijn kamer. Hij kon haar weer alleen laten, dan kon zij haar roes uitslapen.
Af en toe haalde hij het stapeltje ansichtkaarten uit Amsterdam uit de lade van zijn studeerbureau. Dan bekeek hij de plaatjes, van grachtenpanden en oude bomen, dieren en mensen. Maar hij vertikte het om de teksten van Joop van Teil te lezen. Hij vertrouwde de dierenjournalist niet. Hij was al eerder van streek geraakt door de mysterieuze woorden en vreemde toespelingen.
Emma had een oude ovalen spiegel op de rommelmarkt gekocht, vorige week, en die spiegel hing nu in de kamer van Bjarne. Als Bjarne in de spiegel keek zag hij zichzelf zoals hij was die augustusmaand in 1984. Hij had een jongensachtig gezicht, maar hij was inmiddels volwassen. Een man die verantwoordelijkheid moest nemen voor zijn daden.
14 juli 2022
Geplaatst in de categorie: drank
drank
174
Geef je reactie op deze inzending: