november 1984 3

“Daar waar dwaze vertellingen waren in zuchtend landschap van andere verhalen kwam ze hem tegen, zwerver in zijn onderbroek. Ze wist dat hij arm was, dat hij niet veel geld had om van te leven. Onderweg, ze was op weg naar bezieling, zoals dat zich liet voelen, nu de reis zich moest voltooien.”
Bjarne Gosse las de beginregels van het nieuwe verhaal van Alfons Bortano aandachtig.

Jan Boter, Karel K, Alfons Bortano en andere schrijvers, ze bleven doorgaan met schrijven. Onverschrokken terwijl de crisis steeds heviger toesloeg in de maatschappij en vooral de arme mensen trof, die toch al zo weinig hadden meegekregen van de welvaart waarin de meerderheid mocht leven.
Er waren geen bruggen die Bjarne Gosse kon verzinnen om de afstand naar de werkelijkheid te verkleinen of zelfs maar begaanbaar te maken. De melancholie had hem overvallen als een beklemmende zoet hangende mist. Achter de wolken klonk het geluid van een mondharmonica. Een melancholieke melodie. Er daalde een man de berg af en hij liep Bjarne tegemoet op blote voeten.
Bjarne Gosse was weer terug in zijn dromerige biotoop in afwachting van wat de muzikanten kwamen vertellen.

Vreemd was het dat Kees Broodakker niet van zich liet horen en dat Emma veel langer in het Duitse Berlijn bleef dan was afgesproken. Bjarne liep wat vaker door de straten van Utrecht om zich te ontspannen.

Deze fraaie herfstmiddag kwam hij de aantrekkelijke Italiaanse vriend van Peter Halm tegen. Bjarne Gosse had hem een keer eerder vluchtig ontmoet toen Peter hem aan hem voorstelde. Hij herkende Bjarne meteen. Hij zag er modieus uit met zijn stoere jasje van Italiaanse snit. Een goed verzorgd kapsel met mooie donkere golvende haren. Zijn oogopslag was indringend, maar wanneer hij glimlachte, en dat deed hij vaak, was er een glunder te zien die aandoenlijk was. Ogen vol met levenslust.

Gianluigi was enthousiast. Hij sprak nog geen perfect Nederlands, maar wist zich met veel handgebaren verstaanbaar te maken. Het was duidelijk dat hij Bjarne iets moest vertellen, maar het werd niet helemaal helder wat dat dan was.

Gianluigi nodigde Bjarne uit om in een kroeg een kop koffie te drinken samen. Bjarne aarzelde, maar Gianluigi wist hem te overtuigen. Hij was een charmante verschijning, met zijn mooie kleren en knappe uiterlijk.

Ze gingen op zoek naar de dichtstbijzijnde kroeg. Toen ze in een kroeg koffie aan het drinken waren kwam het er plotseling uit.
Gianluigi was vreemd gegaan. Met emotionele bewoordingen maakte hij Bjarne duidelijk dat hij zich schuldig voelde tegenover Peter, die het onmiddellijk uit had gemaakt toen de waarheid boven tafel kwam.
Bjarne had met de aantrekkelijke Italiaanse Gianluigi te doen. Hij was een knappe kwetsbare man met een jongensachtig voorkomen. Een jaar of vijf, misschien zes jaar ouder dan Bjarne. Bjarne hoorde het hele verhaal aan. Gianluigi was zichtbaar opgelucht dat hij wilde luisteren. Het werd laat. Ze dronken nog een Baileys. Gianluigi begon met zijn benen tegen de benen van Bjarne te wrijven.
“Ik moet nog studeren Gianluigi, ik moet nu gaan, ik denk dat Peter wel bijdraait”, zocht Bjarne als excuus. Hij zag een glimlach op zijn gezicht. Ze gaven elkaar een hand en Bjarne ging weer terug naar zijn kamer om Scheikunde te studeren voor het herexamen.

vreemdgaan kroeg verhaal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 162