januari 1986
In de Amsterdamse Spaarndammerbuurt leefde de zonderlinge Bjarne Gosse een eenvoudig bestaan.
Op 25 januari 1986 verscheen in het opinieblad “Vrij Nederland” een artikel over de kunstenaar Jean Fautrier. Emma dacht dat Bjarne het wel interessant zou vinden en stuurde het artikel naar de jonge kunstenaar in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt.
Het gebeurde wel vaker dat Emma zomaar voor de aardigheid iets toestuurde. Ze had haar verslavingen aardig onder controle gekregen met de hulp van Jan Boter, die haar onder zijn hoede had genomen, nu de tijden van beperkingen waren aangebroken. Na maanden van onrust had Emma weer haar draai gevonden. Ze gaf geen lezingen meer, ze ging niet meer op reis, ze bleef dwalen in haar riante woonruimte, met duizenden boeken en het licht van de maan door het koepelraam.
In het kraakpand waar Trudy woonde was het dak gaan lekken. Trudy stond midden in de nacht bij Bjarne voor de deur. Het was haar verjaardag, ze werd door Bjarne gefeliciteerd en ze was welkom om bij hem te logeren.
Het werd een lange nacht vol verhalen en lachen, lachen om wat ze elkaar vertelden. In de ochtend haalde Trudy croissantjes bij de bakker en Bjarne maakte filterkoffie. Daarna verdween ze weer voor een paar dagen of soms enkele weken, zoals dat telkens zo ging.
Het was vreemd dat Emma uit die andere verre stad nog steeds zo aanwezig was in het leven van Bjarne in Amsterdam. Hij wilde haar liever vergeten. Ze had zoveel kritiek op hem gehad. Het was leuk geweest met Trudy. Maar ze gaf niet aan of ze een vaste relatie wilde. Dan was het weer aan, dan weer uit, het was een knipperlichtrelatie. Leuk gezellig, onstuimig en verrassend, maar ook vaak vermoeiend. Trudy was volop met haar imago bezig. Ze was veelzijdig en kritisch, dankbaar voor de liefde van Bjarne. Niet in staat om hem werkelijk goed te begrijpen. Wat moest die oude taart uit Utrecht in zijn leven? Hij kon toch niet iedere dag jarig zijn? Boeken, cassettebandjes, liefdesbrieven.
Zijn hele kamer lag vol met spullen van Emma Petronella. Trudy had haar vrijheid nodig, ze had een leuk pand op het oog om te gaan kraken met haar lesbische vriendin, dochter van een bekende advocaat.
Het artikel over Jean Fautrier had Bjarne er toe gezet zelf ook weer met de verf en kwasten aan de gang te gaan. Hij wilde proberen of de kunstuitleen misschien weer werk van hem wilde aanschaffen zoals eerder was gebeurd met “Ongeboren veulen” en “Jongen telt snaren”.
Tom had een vreemde psychose. Bjarne dacht eerst dat het een grap was, maar de dingen die Tom zei, dacht hij echt. Bob Dylan had een lied voor hem geschreven en er verschenen geesten op de televisie. Tom gedroeg zich vreemd. Bjarne onderschatte de ernst van de situatie. Tom kwam in een inrichting terecht en moest van daaruit verder bouwen aan zijn leven.
Bjarne miste het leven in Utrecht, waar zijn vrienden woonden. De terugkeer naar zijn geboortestad was anders dan hij zich had voorgesteld. Hij begon de boeken te lezen die Emma hem had toegestuurd. Af en toe had hij contact met Trudy, maar nooit voor lang. Ze had het druk met het organiseren van haar leven. Gerard Vroeg was naar Schiedam verhuisd. Soms kreeg Bjarne een brief van hem. Vaak verwarde brieven van iemand met een overtollige fantasie.
Sprookjes met een vreemde afloop, vaak met bizarre tekeningen en korte sfeerschetsen uit zijn creatieve leven. Ze hadden nog wel een band Bjarne en Gerard, maar Bjarne voelde steeds minder behoefte om brieven toe te sturen of de teksten van commentaar te voorzien.
Geplaatst in de categorie: algemeen
1986
497
Geef je reactie op deze inzending: