oktober 2016

De persoonlijke depressie van Bjarne kenmerkte zich door een gelaagde denkwereld vol doemgedachten.
Bjarne was er ooit van overtuigd geweest dat de bron van het leven de liefde was, en dat alles wat die liefde ontkende een poppenkast voorstelde, met koude poppen die geen genegenheid kenden en in de avond oude jenever dronken uit een vingerhoedje. Bjarne was de bron kwijtgeraakt. Hij kon geen liefde meer vinden. Alles wat ooit vanzelfsprekend was leek uit zijn leven verdwenen.

Hij had een korte maar hevige psychose gehad, een ongekende angstaanval diep in de nacht, een groot gat met schaamteloos licht erin, helemaal naar binnen gezogen, werd hij zonder armen of handen. Hij was onmetelijk bang geweest en vervuld van wantrouwen omdat niemand zijn verdriet kon zien. Toen alle angsten waren verdwenen, was er alleen nog maar de leegte van die vermoeiende depressie die zijn lichaam en zijn gedachten zwaar had gemaakt.

Bjarne werd door de wereld bekeken vanachter een doorzichtig raam, door onbekende hooggeleerde mensen die wilden weten hoe Bjarne Gosse omging met de liefde. Hoe hij de vrouwen op afstand hield en hoe hij de mannen door een vergrootglas bekeek.
Bjarne zag soms iets terug in het gezicht van een ander, alsof een persoon van vroeger zijn gelaatstrekken had uitgeleend aan een persoon uit het heden.
In zijn persoonlijke gevangenis was er geen muziek. Een eenvoudige maaltijd van rijst en bonen. aan het begin van de avond en daarna verder werken aan het oude archief.
Als Bjarne zich erg in het nauw voelde gedreven, liet hij vaak een kinderlijke opstandige kant van zichzelf zien; wanneer hij zich vrij voelde, zat er een verstandige man in zijn woordenbrij verstopt. Bjarne Gosse kon in ieder geval beter met zijn emoties overweg wanneer hij er over schreef, dan wanneer hij er over probeerde te praten.

Het boek van Violette was voorgoed verdwenen. Hij durfde haar niet om een nieuw exemplaar te vragen. Ze was de laatste tijd gehaast en prikkelbaar, door de signeersessies in vreemde steden. Violette zag Bjarne niet vaak meer. Er waren andere mannen in haar leven.

De hongerige scanner wachtte geduldig op een brief van Emma, de op een typemachine getypte brief stond vol met intieme onthullingen van de vrouw die zoveel had betekend in het leven van Bjarne. Hij kwam ook een sprookje van Gerard Vroeg tegen tussen de papieren. Een sprookje over een oude heks die in een bos woonde en op een dag in een vlinder veranderde. Het was aandoenlijk om te lezen, maar Bjarne bedacht zich dat het niet echt was, en dus nooit werkelijkheid kon worden. De hongerige scanner die op het bureau van Bjarne stond wist er wel raad mee. Nieuw materiaal voor het oude archief.

Zelfs gewone dromen leken uit het leven van Bjarne verdwenen, het enige wat hij zich kon herinneren waren nachtmerries die hij herkende uit een vreemde taal in een land zonder horizon.

depressie emoties gedachten oktober 2016

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109