Een augustusnacht in 2023

Het was die zomernacht onrustig in de droomwereld van de slapende Bjarne. Dromen kenden een begin maar voltooiden zich niet. Er waren ook geen herinneringen om in de dromen te koesteren. Bjarne werd plotseling wakker en hij voelde een enorme leegte om zich heen. Het duurde enige tijd voordat hij zich realiseerde dat het midden in de nacht was. Hij wist dat hij voorlopig niet opnieuw in slaap zou vallen. Hij stond op en hij liep naar de keuken om een kop thee te maken. Er was nog Yogi-thee die speciaal bedoeld was om tijdens de nacht te drinken.

Gaperig zette Bjarne de computer aan en hij bezocht Facebook. Tientallen getalenteerde beeldend kunstenaars lieten hun prachtige werken zien op het portaal van het bekende sociale medium. Af en toe liet Bjarne zijn waardering merken. Dit waren mensen met meer talent dan dat hij ooit had gehad. Geschoolde arbeiders met een getrainde discipline en eigenzinnige fantasie. Het voelde als een warme deken, de beelden gaven troost en bezinning. Bjarne voelde zich gelukkig met zoveel getalenteerde mensen om zich heen. Hij wist niet veel over deze creatievelingen. Hij was bekend met hun werk en hun namen. Hij had zomaar de gelegenheid om deze zomernacht in augustus 2023 te kijken naar deze werken op het portaal van Facebook.

In de slaapkamer scheen het licht van een kleine schemerlamp. Het was voldoende licht om bij te lezen. Hij nam het gedichtenboek van Poesjkin mee naar bed. Het lezen begon met een aangename verrassing. Deze dichter had een fijngevoelige belevingswereld waarbij Bjarne zich thuis voelde.

Nacht

Mijn stem klinkt op, voor jou vol streling, vol verlangen,
In ‘t late zwijgen van de donkere nacht gevangen.
Nabij mijn rustbank spreidt een droeve kaars wat licht;
Van jou, geheel van jou vervuld, vloeit mijn gedicht,
Rivier van liefde, in zacht kabbelende stromen.
Jouw ogen glinsteren in het halfduister vóór me,
Stil lachen zij tot mij, en klanken drink ik in:
Mijn teder lief, ik ben van jou… die ik bemin…


Aleksander S. Poesjkin

Het was een gedicht, een prachtig gedicht, Bjarne had het zelf willen schrijven. Hij had wel vaker liefdesgedichten geschreven, maar zo mooi als dit van de beroemde Russische dichter, was hem nog niet gelukt.

De gedachten van Bjarne dwaalden naar de correspondentie die hij met Russische mannen had. Niet alle Russen waren schurken, zoals de media lieten geloven. Er waren ook zat Russen die niet van oorlog hielden, maar door omstandigheden werden gedwongen mee te vechten aan het front.

Er was een correspondentie met een enorme machteloosheid geëindigd. Een jonge werknemer van een vervoersbedrijf werd opgeroepen voor de oorlog. Hij was wanhopig en hij vroeg Bjarne om hulp. Bjarne kon niet weten of hij wel of niet met een hosselaar te maken had. Hij schrok van het bericht. Hij schreef dat Nikita bij andere mensen hulp moest gaan zoeken. Nikita woonde bij een oom en tante. Zijn oom verachtte hem omdat hij homo was. Nikita was zo angstig om naar het front te gaan. Hij dreigde met zelfmoord als Bjarne hem niet zou helpen.

Bjarne wist niet wat te doen. De correspondentie kreeg een open einde toen hij zich realiseerde dat dit te dramatisch voor hem werd. Nikita liet nooit meer van zich horen. Misschien had hij zichzelf van het leven beroofd of was hij gesneuveld aan het front. In een wereld vol verdriet.

liefde gedichten oorlog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 127