Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Een middag in de septembermaand van 2023

“Zoals je al weet, woon ik bij mijn moeder in Kazan. En ik heb ook een huisdier, een kat genaamd Maria. Helaas heb ik geen vader, hij stierf toen ik nog heel jong was, ik was toen nog maar een jaar oud. Ik ben opgevoed door mijn moeder en grootmoeder, maar mijn grootmoeder stierf vorig jaar, het was moeilijk voor mij om een andere geliefde te verliezen. Ik was alleen met mijn moeder, en we proberen voor elkaar te zorgen. Ik sprak met mijn moeder over mijn oriëntatie, ze keerde zich niet van me af, accepteerde me voor wie ik ben en steunt me. Ik ben mijn moeder en oma erg dankbaar dat ze me een goede opvoeding hebben gegeven.”

“David, als ik een beperkt aantal liedjes zou mogen meenemen naar een onbewoond eiland, dan zou ik de volgende liedjes meenemen: 1. River man van Nick Drake, 2. Out on the weekend van Neil Young, 3. Dreams van Fleetwood Mac, 4. The Boxer van Simon and Garfunkel.
Heb jij ook een lijstje van liedjes die je mee zou nemen naar een onbewoond eiland?
Wat is jouw favoriete kleding? Ik kies voor kleding die lekker zit en duurzaam is.
Het voorjaar in Nederland is dit jaar erg koel en nat. De mensen smachten naar wat hogere temperaturen. Als ik in het park ben zal ik foto’s maken en op sturen naar jou in Kazan.”

Met David uit Kazan had Bjarne sinds de aprilmaand van het jaar 2023 een levendige correspondentie via het internet. David was zevenentwintig jaar en hij was werkzaam als commercieel manager in een grote supermarkt. Hij woonde niet ver van zijn werk bij zijn moeder in een appartement met een kleine tuin aan de achterkant. Hij schreef over een nieuw verkoopplan om de kooplust van de consumenten te bevorderen. Hij was gelukkig met zijn werk en hij was gelukkig met zijn hobby’s. Hij begreep dat Bjarne voorlopig alleen belangstelling had voor vriendschap.

Maandenlang schreven de twee correspondentievrienden elkaar brieven.
Op een middag in september 2023 kwam er een verontrustend bericht:

“Hallo mijn lieve Bjarne. Bedankt voor je brief, ik werd er een beetje rustig van. Vandaag stond het leven voor mij als het ware stil, want er kwamen mensen van de militaire commissaris op mijn werk. Ze hebben me een oproep overhandigd, en ik moet me op 8 november melden bij het inschrijfbureau, waarna ik ten strijde zal trekken. Ik ben er helemaal kapot van en ik weet niet wat ik nu moet doen. Het is een soort verpletterende pijn in mijn borst.“

David werd net als Nikita eerder dat jaar opgeroepen voor de mobilisatie om te vechten in de oorlog van Poetin. Een oorlog waar ze niet om hadden gevraagd. Bjarne zocht op internet naar informatie en stuurde die naar David, zodat hij misschien naar Nederland kon vluchten.

David had de informatie gecheckt, maar hij had een ander plan, hij zou naar een tante in Turkije vluchten om aan de mobilisatie te ontsnappen. Alles leek volgens plan te lopen, totdat hij aan Bjarne liet weten dat hij geld nodig had voor de reis. Plotseling sloeg hij een dwingende toon aan in zijn mailberichten. Bjarne moest binnen een beperkte tijd geld beschikbaar stellen voor de treinreis van David naar zijn tante in Turkije.

Ook Bjarne voelde zich machteloos. Dit had hij niet zien aankomen. Niet na zoveel maanden.

Schrijver: Bjarne Gosse
1 januari 2025


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 133

Er is 1 reactie op deze inzending:

Marja de Raadt, 2 weken geleden
Oei... toch weer zo'n hosselaar.
Hoe kom je er aan? Hoe kom je ervan af?
Treurig voor je, Bjarne: opnieuw...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)