De aprilmaand van het jaar 2024

“De wereld is oneerlijk!” had de laatste psychologe die hij had gesproken tegen Bjarne gezegd.
“Ik zeg altijd, de wereld is oneerlijk”, had ze letterlijk gezegd, alsof het één keer zeggen niet genoeg was. Bjarne had tevergeefs naar oogcontact gezocht, maar de psychologe was daar wel aanwezig, ergens ver van zijn belevingswereld verwijderd. Uit zijn gezichtsveld verdwenen. Weggegaan zonder einde aan te kondigen. Verdwenen in het niets.

En we moesten niet zeuren, omdat er weer een voorjaar zonder liefde kwam. Met huilende krokussen en sentimentele narcissen. De wereld was oneerlijk, niet alleen voor Bjarne, maar veel meer nog voor Astrid met haar onvolprezen zoektocht naar het dagelijkse dilemma. Veel meer nog voor de mensen in andere landen, onder andere omstandigheden.

Een nieuwe verre afstand liefde, een bonzend hart in een onbekend land, zat er niet meer in na de verzameling hosselaars die Bjarne had weten te benaderen. Het was nu stil in het liefdesland, de grenzen zaten potdicht. Rivieren hadden een langzame doorstroom. En toch bleef Bjarne hoop houden. Het moest iemand zijn die ook van kunst hield.

Voorlopig was het contact met Belinda uit Maastricht een zinvolle benutting van het Internet.
Op een zonnige dag in de lentemaand april stuurde Bjarne haar een mailbericht.

Beste Belinda,

Een wonderbaarlijke gebeurtenis, die ik zeker met je wil delen.
Rosa Konijn en ik liepen door het Oosterpark om te genieten van het mooie voorjaarsweer.
Het was er drukker dan de afgelopen weken, om dat de zon zich nu glansrijk liet zien.
Zoals wel vaker besloten we op de terugweg langs de buurtboekenkast te gaan. Een drietal planken in een portiek van een woning in een straat.
Daar aangekomen kwamen er plotseling een tweetal vrouwen uit de deur. Een moeder en dochter zo bleek uit de woorden van de moeder. We raakten aan de praat met deze vrouw, zij bleek achter het openbare boekenkastje te zitten. Het was een spontane vrouw, ze wees naar een dik boek en zei dat het een fantastisch boek was. Ik pakte het van de plank en zag meteen op de kaft staan dat het een bestseller was. Ze vertelde dat ze ging verhuizen en dat het openbare boekenkastje waarschijnlijk zou verdwijnen. Ik las de titel van het boek “De schaduw van de wind”. Ze liet nogmaals merken dat het een fantastisch boek was! Ik besloot het mee te nemen. We bedankten de vrouw en zij bedankte ons voor het bezoek aan haar kleine gratis boekenwinkel.

Nu las ik zojuist de eerste bladzijde en ik ben meteen nieuwsgierig geworden naar de rest van het boek. Over twee weken zie ik Rosa Konijn weer.

Groeten uit het zonnige Amsterdam.

Bjarne Gosse

boek wind bestseller

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 8 stemmen 178