De nuchtere meimaand van het jaar 2024
Beste Belinda,
Civic is de naam van de maatschappelijke organisatie die bedoeld is om mensen uit de buurt te helpen. De twee jonge vrouwen waar ik contact mee heb doen daar een stage voor school.
Met Rosa Konijn heb je al kennisgemaakt. De andere jonge vrouw noem ik Tanja Troost.
Ze stelde veel vragen over mijn familie. Ik moest het beladen verhaal vertellen. Mijn ouders leven niet meer en met mijn twee broers en mijn zus heb ik geen contact meer. Ze begreep het wel, maar het is altijd lastig om te vertellen. Ik vroeg me af of Tanja lesbisch was, dat zou best kunnen.
In de boekenkast stond niet alleen Nederlandse literatuur, maar ook een heleboel andere boeken. Meestal neem ik niets mee, maar deze keer kon ik het korte verhalenboek van Anna Blaman niet laten staan. Ze wordt tot de belangrijke schrijvers gerekend, al weet ik niet of haar boeken tegenwoordig nog veel worden gelezen. Korte verhalen zijn leuk om te lezen, een roman is ook boeiend maar het lukt me niet altijd om te blijven lezen.
Bjarne Gosse
Het contact met Belinda uit Maastricht verliep via mailberichten, die Bjarne schreef wanneer hij zich eenzaam voelde. Het was een wat persoonlijker contact dan de duimpjesgalerie op Facebook. Bjarne genoot van de attente antwoorden die hij van Belinda kreeg op zijn berichten uit Amsterdam.
Voor de tentoonstelling in het buurthuis had Bjarne de vijf uitgekozen schilderwerken van een ophangdraad voorzien. Ook had hij een korte tekst geschreven over zijn leven als onbekende kunstenaar en voormalig psychiatrisch patiënt. Rosa Konijn wist mensen enthousiast te maken voor het gebeuren en de datum om de doeken op te hangen naderde. Het werd niet begin mei, maar de laatste week van mei. De openingsbijeenkomst zou op een later tijdstip plaatsvinden.
Beste Belinda,
Ja er staan wel vaker stoelen op straat, om op jouw vraag terug te komen. Maar de mooiste stoel, tenminste in mijn deel van de wereld, staat al in mijn woning. In Italië gemaakt door een handarbeider met donkere ogen. Het is de stoel uit de erfenis van mijn voormalige hospita Emma Petronella. Een klassiek model met zwart geiten leer als bekleding.
Astrid wilde mij trouwens een van haar schapenstoeltjes verkopen, ze zijn nu honderdzestig euro in de winkel. Ik moest er zeventig euro voor betalen, maar ik heb er van afgezien. Het duurt niet lang meer of ze zijn uit de mode. Bovendien is de bekleding erg besmettelijk en bijna niet schoon te krijgen bij knoeierij.
De kuipstoel op het balkon bevalt overigens prima. Heerlijk om een boek in te lezen, wanneer de zon schijnt is er altijd zon op het balkon.
Astrid en ik kunnen een gratis kaartje voor de dierentuin Artis krijgen met de stadspas deze maand.
Ik beloof je dat ik er binnenkort een bericht over zal sturen met het verhaal over het bezoek aan deze eeuwenoude dierentuin in Amsterdam.
Bjarne Gosse
Geplaatst in de categorie: internet
internet
203
Geef je reactie op deze inzending: