Vrijdag 6 september 2024
De afspraak met Rosa Konijn was naar vrijdag 6 september 2024 verplaatst. Om elf uur in de ochtend belde ze aan bij Bjarne, die onmiddellijk naar beneden kwam om haar op straat te begroeten.
Het werd een wandeling door het Oosterpark zoals ze al vaker hadden gedaan. Ze stelde wat onderzoekende vragen en Bjarne antwoordde beleefd. Over de betaling van het schilderwerk wist ze niets. Bjarne vroeg zich af waarom het zo lang duurde voordat het duidelijk werd. Hij kreeg een vaag verhaal over een zwangerschap te horen en besloot toen maar niet verder te vragen.
Het duurde lang voordat Bjarne een antwoord kreeg van Yuriy uit Kirgizië. Hij had een gedicht van Leo Vroman gestuurd. Bjarne was erg benieuwd naar de reactie van Yuriy. Hij kreeg die uiteindelijk toch in de bekende enthousiaste schrijfstijl.
Pavel uit Oekraïne bleef gewoon doorvertellen over het leven in zijn geliefde stad, die kennelijk nog niet bij de oorlog was betrokken door zijn ligging ver van het front. Hij ging iedere ochtend hardlopen met muziek in zijn oren. Hij beëindigde zijn brief met een foto van een bord pasta met tomatensaus en gehakt. Hij leek verder niet echt belangstelling te hebben in de persoon Bjarne en diens leven.
Dimitri uit Vietnam had het gewone leven weer opgepakt. Hij toonde belangstelling voor de gezondheid van Bjarne. Bjarne liet hem weten dat het weer beter ging, dan voorheen toen het wat minder ging.
Het weerzien met Jesse, de ruwharige teckel in het Oosterpark was enthousiast. Kennelijk had de hond goed begrepen dat Bjarne een dierenvriend was en dat hij vermoedelijk op een diervriendelijke politieke partij ging stemmen wanneer er weer verkiezingen zouden komen. Bjarne maakte zich zorgen over de wapenwedloop, mede veroorzaakt door oorlogshitser Mark Rutte, die waarschijnlijk vriendjes in de wapenindustrie had. Als pacifist werd je dikwijls voor naïef aangezien. Maar Bjarne was inmiddels oud en wijs genoeg om te begrijpen dat zijn eigen mening er ook iets toe deed. Wapens waren er om te vernietigen.
Belinda uit Maastricht vroeg zich in een toegezonden mailbericht af of Bjarne het boek “De schaduw van de wind” al uit had gelezen. Bjarne liet haar weten dat hij op bladzijde 148 plotseling geen zin meer had om verder te lezen. Misschien in de toekomst als het boek er nog om vroeg, dan zou hij verder lezen. Rosa Konijn had er ook al naar gevraagd.
Plotseling was Pavel uit Oekraïne verliefd op Bjarne zoals bleek uit een droom die hij in een mailbericht had beschreven:
“We reden naar het hotel, het personeel ontmoette ons en gaf ons een sleutelkaart voor de kamer, onderweg naar de kamer gingen we de lift in en kusten daar hartstochtelijk, toen je me aanraakte, had ik ongelooflijke sensaties over mijn hele lichaam. Toen je bij de deur kwam, sloot je mijn ogen en opende ze toen we al in de kamer waren. Ik deed mijn ogen open en bevroor. Alles was zo mooi, kaarsen brandden, rozenblaadjes lagen op de vloer, het kleine lampje in de kamer gaf een ongelooflijke sfeer. Ik draaide me om en keek naar je, in onze ogen zag ik hoe ware liefde brandt, ik keek in je ogen en verdronk erin. We zaten lang op bed te praten, soms omhelsden en kusten we elkaar, het kwam op seks aan en jij vroeg me om te douchen. Ik stemde zonder na te denken toe."
De in het mailbericht gestelde vraag of Bjarne ook zulke dromen had, moest Bjarne met een ontkenning beantwoorden. Hoe kon hij over iemand dromen die alleen maar over zichzelf vertelde?
Bjarne kreeg ernstige twijfels over of hij weer met een hosselaar te maken had, of tenminste met een enorme fantast die het probeerde om via zijn dromen Bjarne te bereiken. Het was beter om niet meteen een antwoord te sturen.
Geplaatst in de categorie: internet
internetberichten
38
Geef je reactie op deze inzending: