Vrijdag 20 september 2024
Het bericht kwam er dan toch. Het ging om een bedrag van “slechts” tweeduizend euro. Er zaten documenten bij het bericht, met een plattegrond van Russisch onroerend goed, een pand wat zijn vader had achtergelaten. Het zou veel geld waard zijn. Maar hij moest de notariskosten vooraf betalen. Alles zou goed komen voor de liefde. Het was deze keer ingenieus voorbereid en hij had er veel tijd en aandacht ingestoken. De foto’s in de bloemenwinkel, de naaktafbeeldingen van zijn aantrekkelijke lichaam, de witte rozen in de vuilnisbak, het waren allemaal onderdelen van zijn plan om eens flink te gaan graaien bij Bjarne, die waarschijnlijk ook een aantal collega’s had die ook als prooi konden dienen. De twijfel was nu weg. Bjarne wist dat hij altijd op zijn hoede moest blijven.
Dimitri had hem maandenlang geraffineerde stroop gebracht om uiteindelijk toch toe te slaan.
Op gedichten gereageerd, aandacht voor zijn gezondheid gegeven, het was leuk geweest.
Bjarne wist dat hij het contact zou gaan missen. Er was geen haar op zijn hoofd die er aan dacht nog een bericht toe te sturen. Zodra mensen om geld vroegen wist hij hoe laat het was. Het zorgde voor verdrietige momenten, maar die waren van korte duur.
Die laatste psychologe bij Mentrum, die vrouw die zo denigrerend over voetbalfans sprak, die had waarschijnlijk gelijk in wat ze had gezegd. “De wereld is oneerlijk.” Er werd niet meer naar elkaar geluisterd, zoals vroeger toen alles nog overzichtelijk was. Bjarne verbaasde zich er over dat er zoveel mensen voor bewapening ten koste van welzijn waren. Maar toen hij las dat er een kwart van de statiegeldflessen niet werden ingeleverd begreep hij het plotseling. De meeste mensen hadden het te goed en waren waarschijnlijk erg materialistisch ingesteld. Hij zag het bij zijn ex-vriendin Astrid. Die liep nu al weer weken te emmeren over een airfryer en ze moest meteen een luxe exemplaar hebben, met twee schuifladen en de mogelijkheid om te programmeren. Ze was enthousiast over de krokante frites die er uit kwamen, het was gezonder dan die vette hap uit de inmiddels ouderwetse friteuse. En het gaf veel minder zooi in de keuken. Iedere dag kwam de airfryer ter sprake. Kroketten, patat, bitterballen, aardappelen, je kon er volgens Astrid van alles mee bereiden. Alles wat ze er met het hardlopen vanaf liep, vrat ze er via de airfryer weer aan.
Bjarne keek niet erg vaak meer naar voetbal op de televisie. De belangrijke wedstrijden zaten niet meer in zijn televisiezenderpakket. En hij had geen zin om extra te betalen voor een sport waar veel geld in omging, een sport die hij ook via een liveblog op het internet kon volgen. Dan kreeg hij via tekst te zien wat er op het veld gebeurde en dat was ook leuk om te volgen.
Een gedicht van Gerard Reve, een gedicht van Toon Hermans en een gedicht van Simon Vinkenoog had Bjarne naar Yuriy uit het verre land met de bergen gestuurd. Een aantal indrukken over deze gedichten waren fijn om te lezen. Bjarne las de gedichten opnieuw. Het was een nieuwe zoektocht in gedichtenland geworden, met iemand die van grote afstand dankbaar mee wilde lezen. Een gemeenschappelijke hobby was een van de beste bindmiddelen tussen mensen die elkaar nog moesten leren kennen.
Geplaatst in de categorie: internet
internetcorrespondentie
12
Geef je reactie op deze inzending: