De decembermaand van het jaar 2012
Waarom die oudroze vaas van de IKEA bij de vuilnis stond, zomaar op straat om mee te nemen, was voor Bjarne een raadsel. Misschien was het door iemand als cadeau gegeven en was er na een ruzie geen plaats meer voor die vaas. Misschien was de vorige eigenaar van de vaas zo rijk, dat hij iedere week een nieuwe vaas kon kopen. Het was een eenvoudige vaas, maar met een beetje fantasie kon je gemakkelijk de charme van de vorm ontdekken. Misschien was het de kleur die niet beviel. Afijn, Bjarne aarzelde nauwelijks. Hij nam de vaas onder zijn arm en vervolgde zijn weg naar huis.
Langzaam maar zeker begon Bjarne te beseffen dat de verregaande complottheorieën van de destijds negentienjarige Maarten Wolvenknaap steeds meer overeenkomsten begonnen te tonen met de alledaagse realiteit, die door Bjarne moeilijk was te volgen
In de gezellige etagewoning in de Amsterdamse Oosterparkbuurt waar Bjarne Gosse nu bijna een jaar woonde was er ruimte voor een kleine kerstboom, die opgetuigd kon worden met glimmende kerstballen en een heldere lichtgevende piek. Astrid Duivelsbloed had boodschappen gedaan bij de dichtstbijzijnde kringloopwinkel waar ze oude kerstballen en kerstversiering verkochten. Vriendin Duivelsbloed wilde wel helpen met het optuigen van de geurige boom. Engelenhaar en kunstsneeuw mochten niet ontbreken. Er werd alles in het werk gezet om de woning van Bjarne in kerstsfeer om te toveren, zodat de magische tijd van het jaar eindelijk kon beginnen met de juiste sfeer om hevige gevoelens te temperen.
In de avond las Bjarne in het grote boek met het werk van de Portugees Fernando Pessoa. Het boek dat hij per vergissing twee keer van Emma Petronella had gekregen.
Kerstmis
Een god staat op. Anderen sterven. De Waarheid
Is niet gekomen noch gegaan: nieuw is de Dwaling.
Wij hebben nu een andere Eeuwigheid,
En beter waren altijd vroeger jaren.
De blinde Wetenschap ploegt zinloos voort.
’t Geloof, waanzinnig, leeft haar droom van cultus.
Een nieuwe god is niet meer dan een woord.
Zoek niet noch geloof: omdat alles verhuld is.
Fernando Pessoa (1922?)
Negentig jaar geleden geschreven. Een andere eeuw, een andere tijd, dezelfde tijd van het jaar. Bjarne kon er wel van genieten, vooral wanneer hij licht beschonken was door een rode wijn uit een ver onbekend land. Astrid Duivelsbloed had commentaar over de kleur van de kerstboom, er lag een donkerblauwe glans over de naalden. Alle kleuren waren warm gekozen. Ze had ze zelf uitgezocht in de kringloopwinkel.
Negentien met de post verstuurd ansichtkaarten dit jaar. Allemaal in het teken van het heilige feest en veel onderliggende reclame voor luxeproducten die Bjarne helemaal niet nodig had. Een tante met een handeltje in zelfgemaakte zeep, een oom uit Frankrijk die zelfgemaakte appelcider verkocht. Hadden ze geen proefpakketje kunnen opsturen in plaats van deze ongevraagde reclame?
Een drietal kaarten met pinguïns in de sneeuw. Een foto van een roodborstje in een besneeuwde tuin. Een rode kerstman met een glas bier in zijn handen. Hij bekeek de kerstkaarten aandachtig.
Alles leek goed te gaan, maar het kerstfeest werd toch een beproeving. Was het allemaal de moeite waard geweest? Astrid Duivelsbloed leek er een topsport van te maken om overal commentaar op te leveren.
Er was een nieuwe dichter in een schrijversdorp op internet neergestreken. Hij had een kort lontje wanneer er kritiek was. Bjarne Gosse moest telkens aan de woorden van de jonge Wolvenknaap denken als hij de reacties van deze schrijver las.
De theorieën over hoe mensen in groepen met elkaar omgingen. Hij werd door sommige lezers J. S. genoemd, maar zijn volledige naam was Jeroen Splinterman. Aandachtig las Bjarne de profielpagina van deze Jeroen. Hij werkte in een boekenwinkel en was in zijn vrije uren privédetective voor mensen met persoonlijke problemen.
Geplaatst in de categorie: kerstmis
vaas
17
Geef je reactie op deze inzending: