Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een nieuwe bevlieging

Emma was inmiddels al twee weken in Amerika toen Christiaan, die via een telefoonverbinding contact met haar had gehad, mij vertelde over haar nieuwe bevlieging. Ze wilde dat de hartstocht die de kunstenaars die zij bewonderde voelden, meer en meer in het dagelijkse leven werd geïntrigeerd. Zij had daar allerlei ideeën over. Zo vond zij dat geliefden tijdens de traditionele feestdagen de liefde moesten bedrijven. Er zou volgens haar een veel betere wereld ontstaan, wanneer de mensen alles vanuit een ander perspectief probeerden te zien. De liefde was haar favoriete instrument. Zij dacht, volgens Chris, dat met deze nieuwe inzichten de wereld zou veranderen omdat de mensen elkaar beter zouden begrijpen.

Op mijn vragen over dat ik het allemaal wat vaag vond, gaf Chris geen antwoorden. Hij was de beste vriend van Emma. Hij zou de woorden van Emma nooit in twijfel trekken. Emma was in Amerika met een missie. Ze sprak er met mensen die wisten waarover ze het hadden en het leverde de kunstenaar Christiaan Buurtveen ook wat extra publiciteit op. Ze had voor hem een tentoonstelling geregeld in Los Angeles. Een grote stad in de Verenigde Staten. Emma was met van alles en nog wat bezig, terwijl ik in mijn huurkamer bezig was met het bestuderen van mijn aantekeningenschrift voor Natuurkunde.

Ondertussen werd er een nieuw opvangcentrum van het Leger des Heils gevestigd in een pand nabij het herenhuis van mijn hospita. Er was een petitie geweest in de buurt om dit tegengegaan, maar dat had niet geholpen. Ik had mij buiten de discussie gehouden. Ik was geen huiseigenaar, dus wat had ik er verder over te melden. Het was wel te merken dat er soms luidruchtige mensen kwamen. En er was een opslagplaats voor ingezamelde goederen op de achterplaats van het pand waarin ze zaten.
Er was een opvallende jongeman met een lange baard. Hij leek voortdurend dronken te zijn en praatte met een luide stem. Hij sloeg dan allerlei wartaal uit.

Peter had mij een brief geschreven. Hij was ongelukkig met zijn partner. De schatrijke kunsthistoricus. Ik had al een vermoeden, dat werd door deze brief bevestigd. Hij was moed aan het verzamelen om de relatie te verbreken, maar hij was onzeker over wat de gevolgen zouden zijn. Misschien zou hij weer in Utrecht komen wonen, in een wat eenvoudiger onderkomen. Niet meer in de dure villa in het Gooi. Ik vond hem ook meer in de stad thuishoren.

Ook Kees schreef mij onverwacht een brief. Waar de nieuwe gedichten bleven. Hij had honger naar meer na het lezen van mijn eerste argeloze schrijfwerkjes. Hij had voor zichzelf een gezelschapsdier aangeschaft. Een driekleurige cavia. Een knaagdier met het vermogen om knorrende geluidjes te maken. Hij was er enthousiast over. Ik kon me er helaas niet veel bij voorstellen. Knaagdieren hoorden volgens mij niet in een kooitje.

Opnieuw klonk de stem van de dronken jongeman door de straten. Zijn baard was inmiddels vier centimeter gegroeid en zijn stem leek nog luider te klinken. De buren spraken er schande van. Er zat schunnigheid in zijn taalgebruik. Het trok telkens weer mijn aandacht. Hij maakte politici uit voor tamme lullen en bleek daar ook argumenten voor te weten. Het gaf een bizarre kakofonie van verkeerd gekozen woorden.
Maar af en toe, misschien eens in de twee dagen klonk er een zin door de straten die getuigde van een diep poëtisch besef. Dat kon ik mij niet laten ontgaan. Ik schreef deze zinnen op in mijn Havermout schrift. Het waren stille getuigen van de wreedheid van de tijdsgeest. De bevliegingen van mijn aantrekkelijke hospita in het verre Amerika hadden geen invloed op de vergankelijkheid die zich in allerlei gedaanten en met bizarre metaforen in mijn belevingswereld begon te nestelen.

Wat kwam deze onruststoker met zijn dronken verbale kwaliteiten ons buurtbewoners vertellen?
Niemand wist het. Het boezemde mij angst in. Er klonk iets in zijn luide zinnen waar ik geen vat op kon krijgen. Alsof de dronken jongeman iets wist wat andere mensen niet wisten. Waarschijnlijk bleef hij daarom alles herhalen. Waar was Emma om advies te geven?
Wat had ik als huurder van een kamer in haar prachtige huis aan haar bevliegingen in Amerika?
Ik dacht weer aan Kees en zijn cavia. Ik mocht mij gelukkig prijzen dat Frits mij gezelschap hield. Een kater was veel leuker dan een cavia.

Schrijver: Bjarne Gosse, 17 februari 2019


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 3 stemmen 355



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)