Inloggen
voeg je column toe

Columns

De bekkentherapeut

Zo komt een mens op een leeftijd ( en dan kan Patricia zeggen dat je niet op je leeftijd letten moet, ja makkelijk praten) dat niet alles meer op rolletjes gaat.

Je gaat het een en ander mankeren, variërend van wat lijfelijke ongemakken, tot de twee jaarlijkse controles die ik al eens eerder heb verwerkt in een verhaal genaamd : de pletmachine maar er zijn natuurlijk talloze vervelende dingen op te noemen die duidelijk aangeven dat je ‘jeugd’ voorbij is.

Een van de minder vervelende dingen is het terugkerende feit dat er gebruik moet worden gemaakt van een fysio therapeut, op zich helemaal niet zo erg om naar toe te gaan, al zijn de behandelingen niet altijd pijnvrij, baat heb ik er in elk geval wel bij en daar gaat het tenslotte om.

Nadat een aantal bezoeken aan een specialist vanwege een chronische blaasontsteking ( en geen mens weet hoe dit nou komt, want ik zit allang niet meer in een mini rok op een fiets met een harde wind tenslotte werd me altijd vertelt dat dit dan “mijn eigen schuld was”) en ettelijke onderzoeken later word ik naar een zogenaamde ‘bekkenfysiotherapeut’ verwezen.

Nooit geweten dat dit soort aparte dingen dan ook een speciale therapeut vroegen, maar zoals gezegd, nooit te oude om te leren, of zeg ik in dit geval, nooit te jong, want van Patricia mag ik niet naar de leeftijd kijken, dus misschien is dat niet zo;n slecht idee.

Maar voorlopig zit ik met een brief die me naar die therapie moet brengen, en dat laatste was vanmiddag. Een alleraardigst mens die me het hemd van het lijf vroeg, nee, ik mocht aangekleed blijven, want zo’n eerste sessie is alleen maar vragen en antwoorden…zonder een kopje thee, maar met stoelen waar niet is over nagedacht, van die harde houten die in een school of zo niet zouden misstaan, maar waar ik met inmiddels lichtelijk versleten heupen toch echt niet op kan zitten, loop ik van de ene naar de andere kant en hang dan hier en dan daar tegen een klimrek enzovoorts. Nou is me de laatste tijd wel meer opgevallen dat wachttijden in de diverse kamers voorzien zijn van bil- onvriendelijke stoelen, want wat te denken van de stoelen in het ziekenhuis, bij de orthopeed die krengen zijn zo oncomfortabel dat een mens zou wensen met een soort van kussen constant aan de billenkant te kunnen lopen.

Juist bij zo’n specialisatie zou je denken dat er een comfortabele zetel zou staan, in elk geval een waarin het geen straf is om te zitten waar nog bijkomt dat als de wachttijd lang is, je zeker en vast bij de goede specialist zit, want dat je krakend uit die harde stoelen komt is zo zeker als twee keer twee vier is.

Maar ik dwaal af en dat komt waarschijnlijk omdat zoveel dingen me tijdens het schrijven opvallen waarvan ik vind dat ze dan ook vermeld moeten worden. Zo’n bekkentherapeut is dus een therapeut die zich specialiseerde in problemen rond, juist ja het bekken en iedereen heeft een bekken, nee niet van die schaaltjes dat zijn anderen, en ook niet van die dingen waarop in de harmonie geslagen kan worden, want ook die bedoel ik niet.

Nee, het bekken van een mens, zit in de buik en kan derhalve dus voor best wat problemen zorgen, en dat is waar ik dus vandaag achter kwam, mijn ouderdomskwaaltjes want zo noem ik ze maar even, ondanks dat ik nog niet zo oud ben en volgens Patricia moet ik me daar dan ook niet druk om maken, nou, die kwaaltjes komen dus omdat er wat spieren betreft iets niet helemaal goed is en daar gaat die therapeut me dus bij helpen met mijn bekken en ik moet zeggen, dat me dit een aangenaam idee lijkt, dus wordt ongetwijfeld vervolgd met mijn bekken, waar niet op geslagen mag worden!

Nu alleen die stoelen nog, maar wie weet is dan ook bespreekbaar!

Schrijver: An Terlouw, 21 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 4 stemmen 394



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)