Inloggen
voeg je column toe

Columns

SNEEUW

Als ik de gordijnen open doe, zie ik dat het heeft gesneeuwd. En niet zo’n beetje ook. De tuin ligt er als een veel te vroeg kerstdecor bij. Ik ben meer in de stemming voor stormachtige sinterklaassfeer dan voor sneeuw, maar een mens moet zich schikken. We hebben de vier seizoenen, maar daar is ongeveer alles mee gezegd. Ondanks de tientallen weermannen en de lawines van weerberichten, blijft het meestal een verrassing hoe ons grillige klimaat zich manifesteert. Buitengewone zachtheid in de winter kan soms bijna tippen aan extreme koelheid in de zomer.

De onverwachte witheid heeft in elk geval als voordeel dat ik nu vandaag niet de voorgenomen werkzaamheden in de tuin hoef te doen om die op verzoek van mijn vrouw, winterklaar te maken. Het toch al aardige pak sneeuw is een welkom excuus om dit karwei wéér een week uit te stellen.
Als ik aan de keukentafel uitgebreid de krant zit te lezen, hoor ik een schraperig geluid. Door het raam zie ik de buurman in de weer met een sneeuwschuiver. Hij maakt zijn oprit, die aan de onze grenst, schoon.
‘Moeten wij dat eigenlijk ook niet doen?’ Mijn vrouw kijkt dromerig naar buiten.
‘Wij’? ‘Ik zul je zeker bedoelen!’
‘Je weet best dat ik de boodschappen doe. En je hoeft immers nu niks in de tuin te doen? En het staat toch wat netter als onze oprit ook schoon is!’
‘Ach, over een paar uur is die troep toch wel gesmolten…’
‘Ja maar voor die tijd kunnen mensen er last van hebben. Zo meteen komt de post… Zal ik het dan maar doen?’

Geïrriteerd sta ik op. Dan nu meteen maar, dan ben ik er van af. Ik haat dit soort klussen. En dan zul je zien dat die buurman weer begint met zijn geijkte buurpraatjes. Ik hoor hem al lijzig zeggen: Zo buurman, ook aan het vegen? Anders wel mooi hè, die witte wereld. En zo onverwacht ook.
In de schuur staat de sneeuwschuiver natuurlijk achter harken en schoffels die kletterend omvallen als ik de schuiver wil pakken. Ik begin meteen woest te schuiven. Als ik in de buurt van de buurman kom, bedenk dat ik maar beter zelf kan beginnen dan ben ik er ook snel van af. Ik groet hem en zeg:
‘Zo buurman, ook aan het sneeuwruimen? Anders wel mooi hè die witte wereld. En wie had dat nu nog verwacht?’
De man kijkt me somber aan. Het zweet staat op zijn voorhoofd. Hij peinst even en zegt dan:
‘Zullen we nou maar gewoon vegen en niet zo enthousiast doen over die troep?’

Schrijver: Hans Mooi, 13 december 2010


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.2 met 8 stemmen 1.115



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
15 december 2010
Met een lach gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)