Ongewoon ouderschap
Hoe gewoon ouderschap en opvoeding in het leven ook is, in het dagelijks leven blijkt het vaak toch ongewoon.
Hoe ongewoon het ouderschap en de opvoeding in het dagelijks leven is, ondervinden we wanneer het anders verloopt dan verwacht en / of gehoopt. Elke ouder / opvoeder heeft verwachtingen, dromen, wensen of idealen binnen het ouderschap en opvoeding. Deze kunnen verstoord en gehinderd worden door kleine en grote dagelijkse trubbels. Wanneer het helemaal uit de hand is gelopen, lezen we dat in de krant.
Hoe groot of hoe klein de problemen en ongewenste gebeurtenissen zijn, als eerste wordt er naar de ouders gekeken en gewezen. Ouders zijn verantwoordelijk, is dan de uitdrukking. Ja, dat is zo, maar zij alleen? Bij kindproblemen, wordt er met de wijsvinger gewezen naar de ouders. De andere vier vingers wijzen tenslotte naar de wijzers zelf zoals; andere ouders, school, media, politici, hulpverleningsinstanties, kortom de samenleving.
Zijn we als samenleving niet verantwoordelijk voor het welzijn van het kind? Is het niet de taak van de samenleving om elkaar te helpen, elkaar te bevragen, elkaar op te vangen? Is het niet te gemakkelijk om ouders te beschuldigen wanneer er problemen zijn met het kind of wanneer ouders moeite hebben zich staande te houden binnen het ouderschap en opvoeding? Het is in kindbelang om ouders te erkennen, te steunen en hulp te bieden. Kinderen hebben tenslotte hun ouders nodig.
Kinderen groeien en ontwikkelen het best in vrijheid en in een veilige, liefdevolle omgeving. De samenleving, waar iedereen onderdeel van is, zou liefdevol die vrijheid en veiligheid kunnen bieden. Hoe dat eruit ziet? Bijvoorbeeld; Je komt een moeder ’s morgens op de fiets tegen, met een kind voor- en achterop, op weg naar school en opvang. Steek je duim op naar haar uit bewondering, omdat zij waarschijnlijk al wat uurtjes zorg bieden erop heeft zitten.
Een moeder heeft een krijsend kind op haar arm in de winkel. I.p.v. geërgerd haar kant op te kijken, kan je haar bemoedigend toeknikken of zeggen: “Het valt niet mee hè?”
De basisschool die expliciet vaders uitnodigt om te begeleiden bij het schoolreisje of mee te helpen als lees-, computer-, en / of overblijfvader, omdat vaders zo belangrijk zijn.
Ga naast de dame met hoofddoek zitten op het bankje in de buurtspeeltuin en begin een praatje.
Hebben de buren knallende ruzie gehad? Bel de volgende dag aan en vraag of je iets voor ze kan betekenen.
Dagelijkse betrokkenheid is de voeding binnen de samenleving waar niet alleen kinderen van groeien tot zelfstandige, hulpvaardige en verantwoordelijke burgers, wij allemaal! Zou dat binnen het ouderschap en opvoeding niet heel gewoon moeten zijn?
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: ouders
ouderschap
202
Geef je reactie op deze inzending: