Depressie
striemend slaat de herfst
zijn sporen, huilend om een
zomer die nooit was
Toegegeven, het was niet de allerbeste zomer. Volgens het KNMI zelfs de slechtste in zeker honderd jaar. “Oh, ik herinner me die zomer nog goed!” zei buurvrouw Jannie, die op haar zilveren pumps en in panteroutfit met een emmertje het water uit haar kelder van links naar rechts probeerde te verplaatsen. “Jannie!” riep ik “Schei nou toch uit! Je bent pas 84!”.. en je kleedt je als 23, mompelde ik er achteraan. “Dat heb ik gehoord!” reageerde ze woedend. “Weet je wat het probleem is? We beoordelen elkaar tegenwoordig niet meer op inhoud, maar op uiterlijk en kijken liever terug dan vooruit. Ja, mijn zomer mag dan al jaren voorbij zijn, misschien wel decennia, maar daarom kan mijn herfst nog wel kleur brengen! Vergelijk het met deze wateroverlast. De pessimist vindt dat de kelder halfvol staat, terwijl de optimist juist vindt dat de kelder half leeg is.” Haar blik hing als een dreigende onweersbui in de kelder. “Je hebt gelijk Jannie, het spijt me!” zei ik schuldbewust na deze woordenwaterval. “Ach spijt, wat moeten we met spijt? Daar heb ik de zolder al mee vol liggen” antwoordde ze “We praten elkaar toch van de ene depressie in de andere.” Ze smeet me een emmer toe: “Help me liever met hozen. Des te eerder is het droog en kan ik skypen met Turbo Yuri.” “Turbo Yuri??” vroeg ik verbaasd. “Ja, mijn online vriendje uit Noord-Kirgizistan. 74, maar met het uithoudingsvermogen van iemand van 65. Laatst hè, in een marathonsessie, toen… ” “Stop Jannie!!” riep ik, terwijl ik uit alle macht begon te hozen “Ik wil het niet weten!”
En terwijl ik vanuit het kelderraam de overbuurman getooid met een Speedo badmuts en bijpassend wetsuit in zijn vijf-persoons lease-kano zag stappen, bedacht ik dat ze wel degelijk gelijk heeft. Veel van wat er in onze maatschappij, politiek en bedrijven gebeurt, wordt gedreven door angst. Als we niet dit doen, dan gebeurt er dat. Het versterkt de neiging om te reageren op wat we zien en ervaren en niet vanuit visie. Kijk naar de situatie rond Griekenland. De meerderheid vindt dat we ze maar failliet moeten laten gaan op basis van vooroordelen: “Die Grieken zitten de hele dag aan de ouzo en smijten telkens hun servies kapot. Geen wonder dat het geld op is!” Reactie! Terwijl een andere invalshoek zou kunnen zijn: “Als Griekenland failliet gaat, dan is dat goed voor de Griekse economie. Want, faillissement betekent meer ruïnes, dus meer toerisme, dus meer werkgelegenheid.” Meer is meer. Zeg maar Brood en Spelen voor iedereen, in plaats van een late-night cursus Grieks voor Beginners (waar overigens geen woord Grieks aan te pas komt, maar dit terzijde. Voor uitzendtijden, raadpleeg uw tv-gids of app, of schakel gewoon in om half twee ’s nachts op een willekeurige commerciële zender.) Anyway, Visie met een hoofdletter V van Victorie! Wilders blij, Papandreou blij. Gewoon een kwestie van denken vanuit toegevoegde waarde in plaats van kosten.
Dat denken in kosten is overigens typisch iets wat ook het bedrijfsleven doet met mensen, terwijl je in steeds verder uitdunnende organisaties je personeel juist zou moeten zien als toegevoegde waarde. Ook het bedrijf waar ik voor werk, is hierop geen uitzondering en dus zien ook wij de laatste jaren niets anders dan bezuinigingen door reorganisatie na reorganisatie. Dat gaat vaak ten koste van collega’s, omdat dat nu eenmaal, in de traditie van het kosten denken, directe besparingen zijn. De vraag is of dat dan reactie of visie is? In mijn visie is dit vooral reactie, omdat we door al dat reorganiseren op kritische grenzen terecht komen, waardoor de toegevoegde waarde van mensen, door werkdruk, ouderdom, ziekte, onvrede en dergelijke, steeds verder onder druk komt te staan en er daarnaast te weinig ruimte overblijft om structurele knelpunten fatsoenlijk en deskundig met elkaar te analyseren. Terwijl, in mijn ogen, analyse juist een basis moet zijn om meer toegevoegde waarde te genereren.
Ach, ook ik weet wel, ondanks mijn soms ietwat naïef enthousiast positivisme, dat je soms geen andere keus hebt dan eerst te hozen om de boel weer droog te krijgen en te voorkomen dat de overstroming niet meer te stelpen is, maar toch, daar tegenover zou je mensen ook weer moeten durven te beloven én belonen als de depressie verdwenen is en de zon weer schijnt.
Jannie is inmiddels aan het zoveelste lente begonnen. Met Turbo Yuri. En het moet gezegd, na vele depressies met niet op vijf handen te tellen online vriendjes uit Verweggistan en omstreken, die haar uit eigenbelang allemaal eeuwige trouw zwoeren (of in elk geval voor de duur van de chatsessie), straalt ze als nooit tevoren. Ik ben zelfs uitgenodigd voor haar huwelijk met Yuri. Een zogenaamde online-wedding, aanstaande maandagavond in een chatroom. Compleet met animaties van bruidstaart, ringen en een heuse webdominee, luisterend naar de illustere naam Well Hung Priest (m.,27.) Komt uit China volgens Jannie, want daar heten veel mannen Hung. Al heb ik zo mijn twijfels, ik laat het maar zo.
We zitten maandagavond in ieder geval droog.
home.nlGeplaatst in de categorie: humor
zomer
218
Geef je reactie op deze inzending: