Schatjes Met Mayonaise...!

Languit liggend op onze oude rieten bank, drink ik een kopje Chinese thee, terwijl ik onze zoons van vier en zeven jaar hoor vechten op zolder. Haastig neem ik nog een nipje warme vloeistof. Ik ren naar boven en stoot onderweg gemeen tegen de scherpe jugendstil vaas op het halkastje. Dat heb ik weer. Mijn man is aan het werk. Dus ben ik vandaag de klos.

De schade bij de kinderen valt gelukkig mee. De jongste bloedt uit slechts één neusgaatje. De oudste heeft een nagelkras op een wang. We zijn erger gewend in Huize Jan Steen. De benjamin huilt biggelende tranen. Direct ga ik over op de modus troosten. Snel brabbel ik daarna zinnen over naastenliefde. De doerakken staren mij hijgend aan. Dan doe ik veel te snel beloftes over snacken bij McDonald’s. Laat buurvrouw de diëtiste het maar niet merken, bedenk ik.

Daarom sluipen wij later via de achtertuin het huis uit. Wij wonen in een gewoon rijtjeshuis. Binnen oergezellig. Maar wel in een vinexwijk. Dus zie je veel stenen voortuintjes en zwarte auto’s op hoge wielen. Toch heeft de wijk meer ruimte en licht dan onze vroegere buurt in de stad. Nu ja, toen woonden wij wel dichtbij theaters en warenhuizen. Maar er was ook meer fijnstof en herrie. En trottoirs bedekt met spuugjes van stoere jongens. Dus ik klaag niet over vinexleed.

Intussen krast de jongste zoon bij het instappen per ongeluk met zijn blikken tractortje over het portier. De oudste zet als reactie zijn elleboogje in de maag van broerlief. Met herrie rijd ik de straat uit. Niks bijzonders allemaal. In ons gezin geldt sowieso: ‘never a dull moment with the kids’. Bij de hamburgertent aangekomen, bekvechten de kanjers over keuzemenu’s. Regels en manieren vergeten zij rap. Maar snackvariaties zijn in hun geheugens gebrand.

Ik schuif aan in een rijtje hongerigen. In de verte nemen piepjonge meisjes met petjes bestellingen op. De witblonde en de peper-en-zout kleurige zoon geef ik opdracht een plekje te zoeken. Vanuit een ooghoek zie ik, dat de ventjes zich vechtend naar een tafeltje dringen. Ik probeer kalm te blijven. En bestel na een kwartiertje wachten duurzaam verpakte dunne frietjes, kipstukken, zakjes mayonaise, fritessaus en een broodje visfilet. Ook kartonnen bekers ongezonde coca cola vullen even later mijn dienblad.

Tijdens het eten proppen mijn jongetjes de snacks in hoog tempo weg. Op tafel liggen al plasjes cola. Enkele kipstukjes vliegen richting buurtafels. Even wanhoop ik over de impact van onze opvoeding. In de auto stoeien de kereltjes nog een ogenblikje na met restanten mayonaise op hun rode konen. Terwijl ik parkeer voor ons huis, gloei ik van vreugde, als de jongetjes mij plots overvallen met smakzoenen. ‘Morgenavond pizza’, roep ik blij.

snacks hamburger opv hamburger opvoeding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 8 stemmen 2.846