Inloggen
voeg je column toe

Columns

Toekomstvoorspellingen

Een gouden toekomst
Voor slechts tachtig cent per minuut *
Dat voorspel ik u!

* Plus de kosten voor het gebruik van uw mobiele telefoon

Nou, dit is het dan! 2012. Het jaar van de waarheid. Volgens de Maya’s komt er op 21 december een einde aan de kalendercyclus en krijgen we te maken met kerende polen. (Even voor de PVV aanhang, niet díe Polen!) Dat gaat met zoveel natuurgeweld gepaard, dat velen ons willen doen geloven dat op die dag onze wereld eindigt. Wat moet je daar nou mee? Stel, je bent poelier. Negeer je dit doemscenario en investeer je nog in een partij kerstkalkoenen of ben je er als de kippen bij om voor die datum al je wettelijke én bovenwettelijke vakantiedagen op te nemen? Koop je nog een seizoenskaart voor AJAX of denk je liever: “Vrouwen en kinderen eerst!”

Toen ik gisteren, nog in gedachten verzonken, thuis kwam, zat buurvrouw Jannie in haar tijgerprint top badend in het zweet op het bankje in de zon: “Heerlijk hè, die horrorwinter!” zuchtte ze, “zo mogen ze me er nog wel meer voorspellen!” Ze keek me aan: “Wat is er somberman? Je kijkt zo beteuterd!” Ik legde haar mijn dilemma uit. Ze wuifde het lachend weg: “Schei toch uit en geniet! Al die nep-Jomanda’s, wat weten die er nou van?” Ik onderbrak haar: “Dat kan niet Jannie!” “Wat kan niet?” vroeg ze. “Nep-Jomanda!” zei ik “Da’s twee keer nep, zoiets noemen we een pleonasme!” “Pleo-whatever schat!” brulde ze. “Waar het om gaat is dat we af moeten van al die angsten die we elkaar aanpraten. Crisis hier, recessie daar en ondertussen vergeten we te leven. Neem nou dat hele gezeur over die hoofddoekjes van Beatrix. Wist jij dat er een tijd was dat tout vrouwelijk Nederland een hoofddoek droeg? Mijn moeder, de Here hebbe haar ziel, droeg tot op hoge leeftijd zo’n ding en bleef een lief mens. Tenminste, tot ze er achter kwam dat ik begin zestiger jaren een verhouding had met de opa van Henk Bleker. Ik werd gelijk uit het testament geschrapt.” “Tja, zo’n leeftijdsverschil was in die tijd helemaal taboe!” reageerde ik. Ze schudde haar hoofd: “Die veertig jaar leeftijdsverschil kon haar niks schelen. Het was politiek getint. Ze haatte de KVP!” Ze zuchtte diep: “Ik bedoel, de boodschap is, dat wij ons af moeten vragen wat erger is. Je druk maken om een hoofddoekje of achter een fout kapsel aanlopen. In plaats van elkaars zwakheden te benadrukken is het toch veel beter om elkaars sterke punten te bundelen? Maar ach, wat weet ik er nou helemaal van?”

“Nou, jouw woorden zijn..” begon ik. “Nee, laat me nou even!” onderbrak ze me. “Nu ik toch op mijn praatstoel zit. Neem nou die hele roddelbladenbusiness van jou!” “Ho, ho! Grafische Industrie zul je bedoelen!” protesteerde ik. “Dure woorden, het zal wel!” knipoogde Jannie, “Maar het enig grafische wat telt is wat er onder de streep overblijft, toch? Nou dan! Ik zie je toch soms foeterend thuiskomen? Als een kwajongen van vijftig tegen een vuilnisbak aantrappen? Reorganisatie na reorganisatie, bij jullie, in Europa. En wat levert het op? Nog meer onvoorspelbaarheid over de toekomst. Je ziet het in de economie, de politiek, overal. Alles wordt geregeerd door onzekerheid en angst. Daarom zeg ik, weg met al die negativiteit, 2012 moet het jaar worden van de positiviteit, om te denken in oplossingen vanuit eigen vermogen en niet vanuit het vreemde vermogen van al die doemdenkers. Hadden die Maya’s van jou überhaupt verstand van drukwerk?” Ik schudde het hoofd. “Nou dan! Gebruik die kennis en verander de toekomst voor de toekomst jou verandert! Dood aan de angsthazerij in 2012!” Om die woorden kracht bij te zetten stak ze een gebalde vuist de lucht in.

Luid gejuich en applaus klonken op uit de achtergrond. Ik keek om me heen en zag dat het pleintje voor het huis inmiddels was volgelopen met toehoorders, buren en vreemden van allerlei pluimage, met of zonder hoofddoek. Er werd gelachen en getoast op Jannie, het nieuwe jaar en de jaren erna. “Kijk! Zo snel kan het dus gaan” lachte ze “Trouwens, nu we het er toch over hebben, wat doe jij dit jaar met de Kerst?" Ik haalde de schouders op: “Mijn God Jannie, dat is nog zo ver weg, Joost mag het weten…” Ze schudde me door elkaar en kuste me op de wang: “Fout schat! Ook voor jou geldt, weg met die onvoorspelbaarheid. Ik voorspel je nu alvast, 2012 wordt niet alleen het jaar van Joost móet het weten, maar bovendien het jaar van de goedkope kalkoenen en kerstbomen! Iedereen is bij deze van harte uitgenodigd.” En met die woorden stortte zij zich in de feestende massa.

U begrijpt, het bleef die avond nog lang onrustig in de Deventer binnenstad.

Schrijver: Eric Martens, 17 januari 2012


Geplaatst in de categorie: humor

4.7 met 6 stemmen 189



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije hendrikx
Datum:
3 februari 2012
Email:
Maryama37hotmail.com
Heerlijke column; met veel plezier gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)