Henk Bleker Dreigt
De crisis in het CDA leidt vandaag tot dreigementen van staatssecretaris Henk Bleker. Lijsttrekkerschap van de afkalvende partij sluit de nuchtere noorderling namelijk niet uit. Gekker moet het toch niet worden. Op scholen eisen wij steeds vaker kwaliteit. Maar in de politiek levert goedbedoeld, stoïcijns gemompel tijdens partijchaos al tot toegang tot macht. Hoe is dat mogelijk.
Verklaring kan zijn, dat macht erotiseert. Daarom valt Henk Bleker als spreekwoordelijk blok voor piepjong en journaliste. Henk doet zo heerlijk alles volgens het boekje van onbeholpen omhoog vallen. Henk gedraagt zich als paling in emmers snot. Gekrakeel en getier hebben geen vat op Henk. Boven het maaiveld uitstijgen? Dan hakken wij graag koppen af.
Maar doodkalm acteren in tijden van cholera? Diepe bewondering hebben wij daarvoor. Noorderlingen als Henk Bleker zijn zo prettig nuchter. Tot de dood erop volgt, als het ware. Uit CDA afgronden stijgt inmiddels de geur van oecumenisch bederf. Maar dan als partijcoryfee toch de onaangedane dode makreel uitstralen. Dat zien wij graag. Het is niet anders.
Tegelijk dringen wij sukkelig optreden van Henk Bleker in de kwestie Mauro rap naar de achtergrond. Ja, stom en onhandig, dat briefje naar Mauro op televisie. Maar het CDA worstelt verder. Achter de schermen zijn woordkunstenaars bezig. Compassie, nieuwe solidariteit of hervormingen.
Maar deze herbronning zal Henk diep van binnen een worst zijn. Als hij, met zijn uitstraling van zachtmoedige kolibrie, maar mag blijven dreunen en mompelen vanuit een machtspositie. Wordt als jonge vrouw maar eens verliefd op een matig verdienende, totaal onbekende ponyfokker in het noorden des lands. Ik bedoel maar.
Nee, hieruit blijkt wel dat, charisma tegenwoordig géén bezieling en inhoud betekent. Veel meer lijkt het de handigheid om publicitaire rotzooi over een oliegladde rug te laten afglijden. Soms vind ik dat gekoketteer met nuchterheid en kalmte dan ook onwerkelijk en dom.
Dus als een onbekende noorderling, zuiderling of randstedeling zich presenteert in een zweterig zaaltje in een dorpshuis met de tekst: ‘Met mij kiest u voor een nuchtere politicus’, dan sta ik rap op. En zal ik beheerst roepen om politieke emotie. Dus weg met de tactiek van Henk Bleker met zijn dode makrelen stijl.
Geplaatst in de categorie: politiek
politiek
471
Geef je reactie op deze inzending:
Heel erg grappig, dat Hendrik hierover haastig een bewering maakte. Dit over 'spijkers op laag water'. Overigens lijkt rubriek Beweringen tegenwoordig meer op Smurfensnot. Hier laat ik het bij.
Dat je nu spijkers op laag water zoekt komt op mij wat merkwaardig over. Jouw eigen column hangt immers van vooroordelen, sjablonen en niet ter zake doend geneuzel aan elkaar. Dingen die er echt toe doen bij Bleker noem je niet eens. Als iemand jou daarop wijst, repliceer je met 'Ik geef geen historisch overzicht'. Tja...
Als Marja mij bedoelt? Nee, zo opportunistisch niet. Al helemaal niet op 'exact dezelfde wijze'. Verder ben ik verre van volmaakt, hoor.
In bedrijven is het de gewoonte om iemand, die een lastig project goed heeft uitgevoerd, te belonen met promotie. In de politiek gebeurt dat ook. Dat is toch niet zo vreemd?
Gedrevenheid in de politiek is zeker belangrijk. Van zulke mensen verwacht je dat ze staan voor hun woorden en daden. Maar Bleker slikt zijn kritiek op Wilders in omdat hij zijn positie niet kwijt wil raken. Dat vind ik wel kwalijk.
Als ik hem was, zou ik liever opstappen dan dingen zeggen die tegen mijn geweten ingaan.
Dat hij zijn toon later matigde vanwege het gedoogakkoord valt hem misschien wel te verwijten, evenals het feit dat hij de beschermde status van vogelsoorten, die hij niet eens bleek te kennen, wilde opheffen.
Ik vind hem wel sympathiek en grappig. Dat hij een nuchtere noorderling is, vind ik een voordeel in een tijd waarin emotiepolitiek en de waan van de dag vaak het beeld van politiek Nederland bepalen.