Autorijden of televisie kijken?
Soms zag ik er tegenop, met het kroost een eind te gaan rijden, soms niet, dan waren ze best bezig te houden met spelletjes, die je verzon ter plekke, spelletjes in de vorm van woorden maken van de letters op de nummerplaten, tot aan ‘waar de letter P stond’ maar ook: wie het langste zijn mond dicht kon houden, ik bedoel dan, zonder te praten! Lezen, niet erg favoriet, of welk ander spelletje ook, kleuren, dat ging niet altijd zoals het hoorde, maar ach, een klein uurtje en je was op de plek van bestemming, dar uur duurde de ene keer lang en de andere keer was het om voor je er erg in had.
Maar dan de ritjes nu, de kinderen nemen de auto als het ware over, aan de stoelen hangen zakken met daarin de meest rare zaken, variërend van autootjes, popjes (zo groot is die zak nou ook weer niet) potloden, boekjes spelletjes en wat je maar kunt verzinnen zit in die zak, niet te verwarren met de zak van sinterklaas, dan moet je de pakjes nog openmaken, nee er zit van alles in die zak. En als je nou dus twee kinderen op die achterbank hebt zitten, dan heb je dus ook twee zakken met troep zeg ik maar even onparlementair een zak aan de stoel van de chauffeur en een zak aan de stoel van de bijrijder die er vaak niet inzit! Maar een zak kan er natuurlijk wel aan!
En dan de hoofdsteun, en in die hoofdsteun zit een scherm en tja dan is het niet zo moeilijk waar dat ding voor dient, namelijk de kinderen kunnen onderweg een dvd kijken, dus je hoeft ze helemaal niet meer bezig te houden, zo dacht ik al toen ik die zak zag, maar je hoeft alleen nog maar te reageren als door geroep blijkt dat de film is afgelopen, dan worden ze onrustig en is het geroep niet van de lucht, de film is afgelopen.
Vaak lassen ouders dan meteen een rook- plas- eet pauze in, want dat moet tenslotte ook gebeuren, maar als je nu kijkt naar wat er allemaal kan en nodig is om het kroost bezig te houden dan kwamen wij er maar bekaaid vanaf. Want ik begon het verhaal met het vervoer van mijn eigen kinderen, maar toen wij in de auto zaten bij onze ouders, was er helemaal niks, de enige uitspatting was het instappen en uitstappen van de auto en als je in de buurt van Rotterdam kwam en je zag als eerste de Euromast, dan wist je dat je bijna thuis was.
Toen was autorijden een fenomeen, nu is het een rijdende bioscoop geworden met een speelgoedzaak erbij, maar het gekke is, wanneer er kleintjes bij ons in de auto zitten, waar al die toeters en bellen, niet inzitten, waarin alleen maar een radio zit, waarin niet wordt gegeten, omdat ik daar een enorme hekel aan heb, dan zijn die kinderen heel gewoon, missen niks en als er wel melding van wordt gemaakt, dan is het antwoord altijd: nee hoor, dat hebben we niet.
En nou weet ik best wel, dat de stukjes rijden met Opa en Oma iets anders zijn dat de soms langere stukken met ouders, maar ik bedoel alleen maar: niet alles in de tegenwoordige tijd is een aanrader!
casema.nlGeplaatst in de categorie: verkeer
Autorijden
207
Geef je reactie op deze inzending:
het is niet anders, en het zal nog verder uitgroeien, of dat goed is, ik denk dat de toekomst van de mens erom vraagt.
Een bordje, OUDERS NIET STOREN S.V.P.!