Inloggen
voeg je column toe

Columns

Stemmingmakerij

Na de flarden van het laatste lijsttrekkersdebat vol met emo-one-liner-politiek met een hoog X-Factor gehalte, heb ik het wel even gehad met al die stemmingmakerij in een wereld die in rap tempo uit elkaar groeit.

Veel van wat er in onze maatschappij, politiek en bedrijven gebeurt, wordt namelijk gedreven door angst. Als we niet dít doen, dan gebeurt er dát. Het versterkt de neiging om te reageren op wat we nu zien en nu ervaren en niet te handelen vanuit visie.

Ons wordt geleerd slechts nog in kosten in plaats van toegevoegde waarde te denken als we het over mensen hebben. Die kapstok van kosten wordt vervolgens gebruikt om de ene na de andere reorganisatie of bezuiniging er doorheen te drukken. Dat heeft geen bal met visie te maken, dat is reactie vanuit het onvermogen om visie te ontwikkelen.

Ook onze "wereldleiders" zijn niets meer dan verkopers van een Ponzi schema, die zelfs in staat om een de paus een tweepersoonsbed te verkopen met hun frauduleuze verkoopmethoden.

Mensen hebben langzamerhand genoeg van de traditionele politici met hun begrotingsplannen. Dus gaan ze op zoek naar uitersten in hun stemmen, niet omdat ze het volledig eens zijn met alle punten van deze ultra links of uiterst rechtse partijen, maar meer als een soort protest tegen de traditionele partijen. Het zal ongetwijfeld leiden tot nog meer stress met betrekking tot de werelden financiële en sociale stabiliteit. Mensen keren zich tegen de regeringen en tegen elkaar in een samenleving die steeds meer ontspoort en meer en meer is uitgegroeid tot een "Ikke, ikke!" maatschappij.

Traditionele bedrijven lijden aan overcapaciteit (gedrukte media, postorder, reizen, elektronica zijn voorbeelden) en sluiten hun bedrijf of transformeren ze tot online bedrijven en schoppen duizenden werknemers op straat, waardoor nog meer stress op de maatschappij en het financiële systeem ontstaat. En wat doen de FED, het IMF of de ECB? Die pompen nog maar meer miljarden (= meer schuld) in een oceaan van schulden, met nog meer begrotingsregeltjes voor de landen en hun bevolking. Hierdoor ontstaat een systeem van regelgeving en boeteclausules die hen onvermijdelijk gevangene en slachtoffer maakt van hun eigen systeem. Ze schoppen het blikje in een doodlopende straat.

Wanneer mensen oplossingen proberen te vinden voor een probleem, of het nu in een thuissituatie, in kleine bedrijven of op het globale economie niveau, hebben ze de neiging om te proberen en die oplossing te vinden in het gebied waar ze expert in zijn, waarbij ze vaak vergeten dat hun zogenaamde deskundigheid de situatie zelfs erger maakt. Dat gebeurt er momenteel in onze wereld. Lieden als Geithner en Bernanke, hun partners in crime van het IMF en de ECB en bijvoorbeeld Merkel zoeken naar financiële oplossingen voor een financiële crisis en maken de problemen alleen maar erger met hun miljarden injecties tot in het oneindige.

Dit Ponzi schema zal pas mislukken als mensen hun verstand terugvinden, de waarde van het ware bezit zien en het leven weer weten te waarderen. Hmmm, sommigen zeggen dat een oorlog de trigger is om dingen uiteindelijk beter te maken. Ik geloof daar niet in, al was het maar vanuit mijn ongebreideld positivisme. Als de rookwolken van een oorlog zijn verdwenen, zal de puinhoop van ons financiële systeem er nog steeds zijn en waarschijnlijk zelfs erger geworden zijn en onze samenleving in een donkerder en agressievere wereld hebben veranderd dan die nu is, met niet alleen de doden als slachtoffers, maar ook diegenen die nog vele jaren voor de boeg hebben. Een perspectief dat mijn ten diepste bedroefd en waaraan ik weiger toe te geven.

Er zal nooit een kwijtschelding van schulden plaatsvinden, want dat zou de afbrokkeling van macht betekenen. Integendeel, de ultra-rijke oligarchen van deze wereld verdienen hun geld (lees macht) met angst. Het systeem van leningen heeft niets te maken met menselijkheid. Ze lenen niemand geld (lees lucht) om ze gelukkig te maken. Nee, ze lenen het om de controle te houden, om mensen aan de lijn te houden via de factor angst. Wie tegenwoordig zijn baan verliest, loopt het risico zijn eigendom te verliezen en dreigt met niets achter te blijven, terwijl als het financiële systeem instort, deze ultra-rijken nog steeds alle natuurlijke hulpbronnen zoals goud en olie bezitten. En geloof me, zij zullen geen minuut wakker liggen van onze slapeloze nachten.

Het is allemaal een toneelstuk. De in paniek rakende effectenmakelaars, de zogenaamde financiële experts en politici zijn slechts marionetten van de regisseurs achter de schermen, die aan de touwtjes trekken in elke richting die ze willen. Acteurs, wiens enig doel is om emoties uit te lokken bij het publiek, via de stem van angst en de creatie van een fatalistisch toekomstbeeld.

Natuurlijk, als het systeem instort, ervaren we wellicht het gevoel van de zoete nederlaag, omdat de meeste van deze acteurs ook hun baan zullen verliezen. Maar uiteindelijk zal het een Phyrrus overwinning blijken te zijn, omdat hun verlies niet uw persoonlijke situatie zal verbeteren.

Alles wat ik kan zeggen is, geef niet toe aan angst. Ga uit van kracht. Kijk naar je buurman, je medemens en verenig die sterktes. Hou op met nadruk te leggen op de zwakke punten van mensen, want het verbetert slechts de macht van de regisseurs van dit spel. Wees je eigen regisseur en creëer je eigen toekomst. Verzamel bezit in plaats van schuld.

Ik weet het, het is geen gemakkelijke stap van schulden naar bezit, vooral als je er al zo diep in zit als velen van ons. Maar dat wil niet zeggen dat je niet kunt vechten en hopen. In tijden van nood zijn we vaak in staat om dat extra beetje kracht te vinden geeft die ons een lichtpuntje geeft waar we ons aan vast kunnen houden. Als we de kracht weten te combineren, dan zullen deze lichtpuntjes het verschil maken. Als we samen dat besef weten te bundelen kunnen we duidelijk maken dat de tactiek van angst niet meer werkt.

Ik weet ook dat ik vaak naïef ben in mijn gedachten. Maar ach, liever naïef en vechtend ten onder, dan gebukt te leven, bevend van angst voor wat komen moge...

Tot zover mijn, wellicht te lange, twee centen, echter niets anders dan vanuit het hart geschreven stemmingmakerij en met al het goede voor een ieder die het wel of niet wil horen.

Schrijver: Eric Martens, 12 september 2012


Geplaatst in de categorie: politiek

3.9 met 9 stemmen 274



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Eric Martens
Datum:
12 september 2012
Email:
jhmartenshome.nl
Ik heb deze column in één adem geschreven en constateer dat er nog een paar taalfouten en een enkele kromme zinsconstructie in staan.

Mijn excuses daarvoor.

Hopelijk doet het niets af aan wat ik met de inhoud heb gepoogd duidelijk te maken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)