Ik vertrek

Natuurlijk, Nederland is een klote land. Zware belastingdruk en zelfs de hypotheekrenteaftrek staat ter discussie. In elk winkelcentrum handenvol pedoseksuelen en ontsnapte TBS-ers. Het gevoel van onveiligheid drukt als een loden last op ieders te smalle schouders. Erger: één sneeuwbuitje trekt al meteen een extreem zware wissel. Op ProRail maar vooral op de reiziger. Blijkbaar gaat al hetgeen je privatiseert naar de verdommenis. Laten we het marktwerking noemen. Door een open markt werkt er meer… Het land bestuurt door een kreupele ministersploeg die vooral een rariteitenkabinet vormt. Terug van het reces dus het Theater van de Lach doet eenieder weer schaterend schuimbekken. Hype-politica-histerica-Hollandia. De booskijkers van de Christen Unie vrezen voor het doodbloeden van het debat over goed burgerschap. Bijvoorbeeld 112 bellen wanneer tuig een auto in de hens steekt. De kraaien willen toewerken naar een echt Handvest over die onzin. De evolutie laat zich niet onder druk zetten, heren.

Molukkers, Marokkanen en hooligans lachen zich stapelgek. Met respect omgaan met hulpverleners, agenten en lesboeren? Rot op zeg! Omgangsvormen, eerbied, fatsoen en zorg voor naasten en omgeving? ME in de straat, olé, olé, olé! Friese rayonhoofden bijeen omdat het kwik minimaal beneden de nulgrens zakt. Doodlopers op doorlopers! Een domme kroonprins die net zoveel heeft met water als een vrouwenhandelaar met homobars. Laat Frau Antje von Amsberg a.u.b het veld ruimen, hebben we er nog een Jan-Jaap van der Wal bij. Alleen een hazenlip in combinatie met een waterhoofd levert nog een komiek op. Kortom, De Lage Landen zou je feitelijk met gezwinde spoed zo rap mogelijk haastig met de noorderzon moeten verlaten. Klimaatneutraal richting ruisende palmbomen, azuurblauw water en roombotergele stranden. Komt er nooit van want natte dromen dromen is prettig vrijblijvend. De misselijkmakende tredmolen van het trieste bestaan dan maar. Tot de dood erop volgt. Televisieprogramma “Verrek, ik vertrek!” toont ‘mazzelaars’ die de stap wel wagen.

Huis, (open)haard, gesjeesde schoonfamilie, geestdodende werkvloer und das Vaterland verlaten om in den vreemden echt het grote geluk te vinden. Een vlucht vooruit. De hele wereld vecht om een laaglandverblijfsvergunning, maar zij trekken de wereld in. Dom! Want: één groot drama, één gigantische miskleun. Kortom, een heel plezierige uitzending op de lcd. Uitgezonden door de “Grootste (zwak zaad) familie van Nederland”. Onder het motto: “Geen plezanter vermaeck dan leedvermaeck!” met Tros’ grote verhuisprogramma. Heerlijk! Een klein uurtje smart door het simpelweg volgen van oerstomme landgenoten met horizonvertroebeling. Die denken dat het gras buiten de landsgrenzen een prettiger kleur heeft. “We hebben altijd het ideaal gekoesterd naar het buitenland te vertrekken”, stotteren landgenoten onverstaanbaar. Zij die onze verzorgingsstaat het hardste nodig hebben storten zich vol overgave in de misère. “Het is hier te druk, te vol, te gehaast. Het klimaat (…) in Nederland bevalt ons niet langer. We zoeken een landsaard die minder moorddadig en wellustig is. En vooral … rust, rust, rust!”

Huis (met overwaarde) in de verkoop en alvast een bouwval tegen een woekerprijs teruggekocht. Doel van de niet te torsen schuldenlast: een bed & breakfast. Nog nooit een eigen nest opgemaakt, nog nooit verantwoord ontbeten. Nog nimmer een diner zonder gebruik van de frituurpan genuttigd. Dienstverlening is vooral krijsend bij de klantenservice van een bouwmarkt staan. En nu 80 uur dag en nacht klaarstaan voor andermans dromen. Rust dus! Dat een woordje Bulgaars, Italiaans, Frans of Tsjechisch wel handig is in het nieuwe vaderland van melk en honing ontgaat de avonturiers volkomen. Heerlijk! Autistische kinderen compleet van de leg (“Ik heb hier de school en al mijn vriendjes!”) zelfs na het traditionele afscheidsfeest voor ‘vrienden’ en kennissen. Hun tronies verraadt maar een gedachte: “Die vreemdgangers zijn hartstikke gek!” Klopt. Wanneer de verdwaasde emigranten met al hun huisraad op de plek des onheils in den vreemde arriveren krijgt reality-tv een volslagen nieuwe dimensie. Gasten zullen moeten worden ontvangen in een verklaarbaar onbewoond onderkomen. Welkom!

In een beetje beschaafd land gooien ze daar kadavers van zieke drachtige geiten in. Rita Verdonk kan ook. Of gaat zoiets acuut tegen de vlakte. Overig onheil: stromend water blijkt louter hemelvocht te zijn, de verstopte meurende riolering mondt uit in wat de zonnige ligweide moet worden. Over in de stront zitten gesproken. Elektriciteit ontbreekt wat je weer niet kunt zeggen van gezellige buren: Roma-zigeuners. Soms is het uitzicht prettig maar vaker blijkt dat de ondernemers in spe hun Hof van Eden louter hebben gekocht door de bestudering van handig genomen makelaarskiekjes. De Hollandse koopmansgeest. Via internet! Wat een malheur. Dat er vlakbij vanaf 08.00 uur oorverdovende dagmijnbouw plaatsvindt klinkt vakantiegangers natuurlijk als muziek in de oren. De nieuwe ‘hotel’exploitanten hadden zo’n waas voor de ogen dat ze hun geld staken in een stekje ver weg van doorgaande routes. Maar met de juiste VOC-mentaliteit worden de afhangende schouders onder de verloren zaak gezet. Communicatie met middenstanders en ‘vaklui’ is tenenkrommend humoristisch. Gek toch dat die Bulgaar geen jota snapt van dat simpele kleuter-Nederlands.

Wat jammer zeg: niemand houdt zich aan werkafspraken wanneer blijkt dat voor een verantwoorde doorstart wat sloop- en herstelwerk nodig is. Vaklui zonder enige kennis van zaken komen niet opdagen wanneer het warm, koud, regenachtig en/of zonnig is. De inheemse bevolking denkt terecht met zwakzinnigen te maken hebben. Je ziet ze prakkiseren: “Wie verlaat nu het land van overvloed?” Uitheemse feestdagen gooien ook enig roet in de bouwvoortgang. Kosten koper! In sommige oorden is een verblijfsvergunning handig. Het runnen van een toko vereist wat ondertekende formulieren. Bouwtoestemming laat altijd te lang op zich wachten. Probeer een ongeïnteresseerde ambtenaar in je beste Tsjechisch met het handen en voeten maar uit te leggen wat je überhaupt in zijn land komt doen. Treurnis alom! In het thuisland waar het leven goed, beter, best was staat nog steeds de verlaten stulp te koop. Maar gelukkig, pappie heeft zijn baan hier aangehouden. Mammie staat er dus helemaal alleen voor. Schadeplaatje: compleet gezin finaal over de rooie. Moeders zoekt troost bij een begrijpende buurman en het eindresultaat vormt een echtscheiding. “IK VERTREK!”