Vrouwenvoetbal is spannender
Het is misschien even wennen voor de doorgewinterde voetbalfans, die hun hele leven krijsen en vloeken op de tribunes, vanwaar ze naar hun favoriete mannelijke voetballers kijken. Vele liters bier om de evenementen te omlijsten en heerlijk rauw de testosteron de ether insmijten. Lekker met z'n allen de beest uithangen en beestachtig afgeven op de verkeerde clubetters. Hopelijk na de wedstrijd nog worstelen met de mobiele eenheid en na een broodje shoarma met z'n allen nog even een hoertje scoren in de plaatselijke hoerenbuurt. Hopend om voetbalsupporters van de tegenpartij tegen te komen of mietjes, zodat hun opgefokte agressie alsnog kan worden afgekoeld.
Maar er is kans op socialisatie, want het vrouwenvoetbal wint gelukkig terrein en daarbij kunnen vrouwelijke kenmerken ook bij de grofste hooligans terecht komen. De die-hards spugen natuurlijk op die vrouwtjes, die denken dat ze kunnnen voetballen als mannen, maar dat zal een overbrugbare fase blijken. Ruwe bolsters, blanke pitten, ook al valt dat ver te zoeken in hun vette bierbuiken met de meest onogenlijke tatoeages van hoerige vrouwen in Jugendstil-stijl en slecht geletterde clubmotieven. Mannen zijn sneller en feller, is het vooroordeel, want wat ik tot nu toe heb gezien bij de UEFA Vrouwen Champions League is fenomenaal en wat mij betreft zelfs spannender dan het mannenvoetbal.
De wedstrijd tussen Duitsland en Zweden heeft me iedere seconde geboeid en ik zat op het puntje van mijn sofa. Het bier vloeide even rijkelijk als tijdens een voetbalwedstrijd tussen mannelijke elftallen en de bitterballen met Groningse mosterd smaakten even lekker. Ik was helemaal weg van de voetbalster Dzsenifer Marozsán (Budapest, 1992), die het als mannequin ook zal redden. Ik begrijp ook al die vrouwen, die graag naar mannenvoetbal kijken, omdat die en die zulke lekkere benen heeft.
Voetbal en erotiek zijn door Sigmund Freud al bevestigd en hij vergeleek een doelpunt dan ook met een orgasme. Kijk maar eens hoe blij ze dan zijn en hoe ze dan elkaar vrolijk bespringen. Mannen duiken op mannen en vrouwen duiken op vrouwen. Voetbal kent duidelijke, homoseksuele kenmerken.
Mijn voetballende oogappel Marozsán scoorde als enige in de wedstrijd tegen Zweden en godogod wat was ik blij, dat juist zij de wedstrijd bepaalde. Haar vader János was een speler voor het Hongaarse, nationale elftal. Op haar veertiende speelde ze al voor het Duitse elftal. Aanstaande zondagmiddag om vier uur zal zij weer van de partij zijn om in de finale te voetballen. Het Nederlandse elftal mag er dan al uit liggen, dat neemt niet weg dat het een hoogst spannende wedstrijd gaat worden voor ons buurland en dan met name voor mijn lievelingsvoetbalster Marozsán. De Arjen Robben, Johan Cruijf, Maradonna, Rooney, Beckham, Zidane, Gullit, Neeskens en Messie van de vrouwen!
Kijk je mee of ben je een watje?
Geplaatst in de categorie: sport
Vrouwenvoetbal is sp
446
Geef je reactie op deze inzending:
Geloof je iemand anders dan? Sjoerd Mossou in AD-sportwereld over het EK-vrouwenvoetbal: "Maar dit was beroerd voetbal van een andere orde. Die stroperige, oneindige traagheid. Die hemeltergende onhandigheid. Dat totale gebrek aan fantasie en brille en durf en controle en balbeheersing. Ik geloof heilig in de charme van slecht voetbal, maar dit was anders. Dit was gewoonweg niet te verdragen". Dat vind ikzelf te ver gaan, maar zijn analyse is soortgelijk aan de mijne.
Maar terug over mij (want daar gaat het hier nu kennelijk over; Joost versus Joanan): Nee, ik ben geen vrouwenhater. Nee, ik blow niet. Nee, ik had niet gedronken. Nee, ik ben niet in slaap gevallen. Ja, ik vergeef je.
En nog even over voetbal: Nee, ik denk niet dat die Noorse erg positieve dingen bedoelde toen ze spuugde. Ja, de keepster Angerer was beter dan de rest (in het land der blinden...).
Van mij mag iedereen van vrouwenvoetbal genieten maar blijf gewoon eerlijk dat je van de tieten van Dzsenifer geniet. Je begon zo goed.
Oh ja: Nee, Trouw is juist een vrij progressieve krant. Ja, Trouw is (van oorsprong) christelijk. Nee, ikzelf ben dat niet maar kies voor Trouw omdat zij kiezen voor beschouwing en verdieping. Dat zou jij ook eens moeten doen.
(heb je mijn hartenkreet gelezen? Jij was mijn directe inspiratie, maar het gaat niet direct over jou hoor).
Ik heb je uitnodiging/advies trouwens gevolgd en heb die finale gekeken. Ik zag bevestiging van mijn analyse: het speltempo laag, baltechniek beperkt, positiespel redelijk en de arbitrage afgrijselijk. Ik vond vooral de spelhouding laag bij de grond. Daarin waren de Noorse dames zelfs erger dan de Duitse. Schwalbes, duels met gestrekte benen richting maagstreek, waarin zelfs geslagen(!) werd. Zag je dat één van hen (ik meen de Noorse spits Hanse) gericht spuugde op een gevloerde Duitse speelster? Daar zou bij mannenvoetbal een directe rode kaart voor gegeven zijn...
Maar om onze analyses te kunnen rijmen doe jij een interessante handreiking. Op welk 'niveau' vind jij dat de Europese-dames-finalisten spelen? Elke willekeurige Nederlandse eredivisieclub veegt de vloer met deze dames aan. Maar in de topklasse zouden ze een kans maken. Aangezien ik begreep dat veel van de damesvoetballers (ook op dat niveau) amateurvoetballers zijn, zou je kunnen zeggen dat ze het op dát niveau heel goed doen. Maar dan klopt mijn analyse toch ook dat als ze de kans zouden krijgen ze veel kunnen leren?
Waarom ik overigens de NRC zou moeten lezen ontgaat mij in deze context. Ik lees zelf liever Trouw.
Het is jammer dat je geen onderscheid weet te maken tussen voetbalsupporters (zoals ik) en de hooligans die jij omschrijft. In Nederland hebben we nog maar een zéér beperkte minderheid aan hooligans in en rond de eredivisie-stadions. De taferelen die jij omschrijft zijn door veiligheidsmaatregelen sowieso al vele jaren uitgestorven. Beetje Telegraaf-stijl, is ook Joanan snel en fel in vooroordelen?