Inloggen
voeg je column toe

Columns

SCHRIL GROOT EN SCHRIJNEND

Midden op de Grote Markt in Zwolle zag ik hem staan; de 3,5 meter hoge, ontzagwekkende gevleugelde mannenfiguur, in broek en blazer. Ik keek aanvankelijk wat bevreemd naar de kleding waarin hij was afgebeeld. Duidelijk niet androgyn en zonder lang, wapperend gewaad, zoals ik me engelen altijd al heb voorgesteld, maar een hemelboodschapper dus in herenkostuum. Hij trok alle aandacht naar zich toe, deze aarstengel Michael gehuld in een bijzondere kleur groen.

De Rotterdamse beeldend kunstenaar Herman Lamers is de maker van het beeld en het bestaat uit 350 lagen glas. Matglas zou ik het willen noemen. Ik fotografeerde hem van alle kanten, zoals veel passanten dat deden. Er is nogal wat ophef geweest rond de plaatsing van het beeld, omdat het voor sommige christenen geen recht zou doen aan de religieuze figuur, wat wil zeggen hun geheel andere voorstelling van deze patroonheilige van o.a. wapendragers, stervenden, steenhouwers en schilders. Dit is trouwens maar een kleine greep uit de grote hoeveelheid beroepsgroepen die hij geacht werd te beschermen. Daarnaast was hij zielenweger. De bekende spiritual Michael Row The boat Ashore, gaat over hem. De regel ‘milk and honey at the other side’ is veelzeggend genoeg. De Hemel als land van melk en honing.

Ik vond hem in elk geval geweldig mooi want vernam ooit dat beschermengelen weleens in mensengedaante vermomd te werk gaan. De site Beelden in Zwolle zegt dat de engel ‘een staat van onthechting reflecteert. Stadspatroon Sint Michael gedraagt zich als mens tussen de mensen, maar kan niet de indruk wegnemen dat hij toch anders is.’ Een duidelijk voorbeeld van de tekenen des tijds, hetgeen de kunstenaar subliem weergeeft.

Eenmaal voorbij de Grote Markt kom je al snel in een uitgestrekt winkelgebied en word je geconfronteerd met de afgoden geld en economie; een wereld waarin voor religie maar weinig plaats is. In de Broerenkerk uit de 15e eeuw is Boekhandel Waanders gevestigd met een enorme collectie boeken en luxe schrijfwaren. Langs de wanden zigzagtrappen naar tal van onderwerpen. Het orgel, het glas-in-loodraam en de doordachte manier waarop alles is ingericht, maken alles tot een wereld die paradijselijk aandoet. Zelfs de brasserie leek niet uit de toon te vallen. Er hing nog steeds een soort gewijde sfeer. Een voormalig godshuis, rijksmonument, waar eveneens concerten en lezingen worden gehouden, toch zijn uitstraling van weleer te laten behouden, verdient een pluim. Zet je een skate baan in een lege kerk, dan is de ontheiliging niet ver meer in mijn opinie en ga je voor veel mensen over grenzen. Met bijvoorbeeld beeldende kunst en boeken ligt dat toch anders.

Dat er tussen de samenleving en christelijke religie een steeds grotere kloof is ontstaan, merkte ik ook, toen ik onlangs op een regenachtige zondagmiddag een bekend tuincentrum bezocht. Het staat bekend om zijn prachtige wintertaferelen. Badend in een zee van licht, toch een vage herinnering aan de komende Zonnewende, schuifelde ik langs bewegende ijsberen en levensgrote Kerstmanpoppen en waande ik me even in een sprookjeswereld. De talrijke landschappen met bewegende mensjes, draaimolentjes en verlichte huisjes tegen besneeuwde hellingen, maakten het pand haast tot een museum. De vele kinderen keken dan ook ademloos toe in dit mini wonder winterland of love. Het was overweldigend. Wat een accessoires, kaarsen en groen.

De Kerstman had wel erg de overhand in het geheel vond ik. Zouden er eigenlijk nog wel kerststalletjes te vinden zijn vroeg ik me af. Als het zo doorging aanbaden we over vijftig jaar een kruising tussen Sint en Santa en waren er wellicht actiegroepen tegen rendiermishandeling, omdat deze zulke zware sleeën moesten trekken!

In een kleine hoek van de imposante ruimte stond een aantal Italiaanse kerststallen en een handvol Jozefs, Maria’s en kindjes Jezus. Dat luchtte op, al viel hun bescheiden aantal te midden van alle glitter en glamour erg uit de toon, ze waren er wel degelijk. Het contrast was wel schril, oftewel erg groot en schrijnend.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 19 november 2014


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.4 met 5 stemmen 106



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 november 2014
Fijn dat je de aartsengel Michaël belicht, die het kwade draakgebeuren overwint, zeer actueel en niet alleen omdat ladykiller Arie Boomsma een mega-Michaël op zijn rug heeft getatoeëerd.
Ook ik vergaapte mij ooit aan dit glazen kunstwerk in hartje Zwolle. Reusachtig en toch enorm kwetsbaar, wat me doet denken aan de uitspraak van Franz Kafka: 'Ich, Ich bin nur wie Glas!'. Volkomen transparant en breekbaar als porselein. In tegenstelling tot de algemene opstelling van de moderne mensheid en juist daarom zo adembenemend leerzaam, eerbiedwaardig en tot volgzaamheid aansporend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)