Een vakantie met dodelijke afloop
Vol voorpret gingen ze op weg, weken van tevoren was al alles in gereedheid gebracht, koffers ingepakt familie op de hoogte gebracht, sleutel afgeven bij de buren die voor de post, vissen en vogels zou zorgen.
Weken van tevoren werden dagen al afgevinkt zo van: nog zeven nachtjes slapen, nog zes, vijf , vier, drie twee.....morgen, morgen gaan we hè mam, ja lieverd, dus je gaat net als wij vroeg je bed in want we staan op om de files voor te zijn...dus hup, je bedje in...voor de laatste keer maar wisten ze veel. Voor de laatste keer tanden poetsen, voor de laatste keer een welterusten en alle dingen die ermee gepaard gaan.
Slaap lekker lieverd, als we je wakker maken, zul je duf zijn maar je mag in de auto verder slapen.
........het is tijd, kom je eruit? We gaan weg...voor de laatste keer. Snel naar de wc, snel tanden poetsen, snel aankleden, snel, snel, want we GAAN.
Alles nakijken alles nalopen, alles checken natuurlijk en dan de auto in. Paps zit er al in, die is bezig met het navigatie systeem. Zo: we kunnen, we vertrekken, vanuit een slaap- stille straat, waar nog geen andere verlichting brandt dan die van de lantaarns.
Vrij snel op de grote weg, lekker het vaartje erin...zo gaat ie snel zeg, iedereen is in een opperbest ( oké tikje duf dan) humeur. We zitten in belgiË, zegt vader, moeder pakt een boterham uit de koelbox die voorin staat.
Het wordt inmiddels licht, is rond een uur of zeven als ze voor de laatste keer de tijd bekijkt in de auto, want een gil, een dreun een klap, gerinkel en dan het grote immense NIETS.
NIETS, wat er gebeurd is, niemand weet het, wat er is misgegaan, niemand heeft het antwoord, want degene die misschien het antwoord weet, is dood, paps is dood, mams is dood, twee kinderen overleven de crash.
Verder zijn geen woorden genoeg die uitdrukking kunnen geven als einde aan deze verschrikking.
Geplaatst in de categorie: vakantie