Oktober
Herfst; kou, regen, wind. Gekleurde bladeren dwarrelen over het asfalt. Je bent blij als je boodschappen in huis zijn en je de voordeur op slot kunt doen. Kachel aan, televisie aan. Gordijnen sluiten. Even snel een hapje eten en daarna lekker languit op de bank. Rond tienen misschien iets op Nederlands.nl publiceren, altijd de moeite waard om te proberen. Maar het is oktober 2015 en op de 17-de van deze maand gaat deze fantastische schrijtsite de toegangspoorten voorgoed sluiten, volgens de nobele dirigent Johan Mostertman, of er moet nog een wonder gebeuren, in of rondom hem. Van Franse naar Groningse mosterd.
Het tweede album van U2 'October' heb ik grijsgedraaid, met vooral het hoogstontroerende 'Tomorrow', met zinnen als 'There's a black car parked by the side of the road' en 'Will you come back tomorrow?'. Maar ook het weemoedige 'October', wat perfect past bij de stemming, die er nu heerst over Nederlands.nl. De begrafenis is aanstaande en de zwarte kleren worden alvast tevoorschijn gehaald. Met gestokte adem wordt het zwarte schoeisel gepoetst. Sommige schrijvers deinzen van de schrik al helemaal terug en durven of willen niets meer plaatsen. Fred kijkt nog even als een duveltje uit het doosje om de hoek, maar velen zwijgen al bij voorbaat. De grafstemming zit er goed in en het is dan ook een flinke klap voor de liefhebbers van de Nederlandse taal en literatuur.
Terwijl zoveel, veel mindere en sullige schrijfsites gewoon online blijven, wat de steekpijn nog erger maakt. Literaire, eerste circuit bladen hebben vaak ook een kleinere oplage, omdat kwalitatieve eruditie bij de massa nu eenmaal minder aanslaat. Daar kunnen we ook troost uit putten. We hoeven immers onze stem niet te verheffen om mooie dingen te schrijven, dat kan altijd nog anoniem in een geheim schrijfboek. Mooie gedachten vinden ook op paranormale wijze hun weg wel. Ik moet ook denken aan 'November Rain' van Guns & Roses als ik aan het aanstaande schrikbeeld denk. Of zelfs 'She's out of my life' van de jonge Michael Jackson. Ik wil maar zeggen, het voelt alsof je een liefdesrelatie moet beëindigen of sterker nog, alsof jij de bons krijgt en een blauwtje loopt na al die jaren van trouwe dienst en hart voor de zaak. Onbedoeld afgewezen en in de steek gelaten, maar toch.
Of denk eens aan 'A Different Corner' van George Michael, om op ultieme wijze in een rouwproces te verdwijnen. 'Wish we never had met, would you care?'.
Geplaatst in de categorie: afscheid