Inloggen
voeg je column toe

Columns

Weekdier

Over werklozen en medische tobberds op de werkvloer is de beeldvorming nog beroerd, lees ik vaak. Ondank vele media-aandacht voor werken met ‘een medisch vlekje’. Elke dag melden media indringende verhalen over ‘meedoen’ of noodzakelijke herkeuringen. Aan het werk, ook met vlekjes of senior. Dat moet wel. Anders gaat dit kikkerland een hoge prijs betalen door smeltende gletsjers en hordes ‘vergrijsden’. En we worden maar ouder. Althans hoogopgeleiden. Want onder dat niveau gaan wij gemiddeld eerder dood, zo blijkt uit onderzoek.

Ik dacht daaraan op weg naar een congres in het midden van het land. Het programma vermeldde workshops, een prijsuitreiking en inleidingen van werkgevers en vakbonden. Onder de luifel van het congrescentrum stonden echte volhouders een shagje of een sigaret te paffen. Het zonnetje scheen. Vanuit de entreehal zag ik eindeloze rijen badges op tafels liggen. In kranten op leestafels berichten over graaicultuur, afgewisseld met verhalen over protest en draagvlak rond opvang van vluchtelingen.

Zijn wij jaloers, benepen en zeurderig? Zo zijn er verhalen over kloven tussen burgers en politiek. Burgers denken vooral aan hun eigen belang . En veel minder aan algemeen belang, beweren politici. Alles dus eigen schuld, dikke bult? Uit een zijzaal stromen groepjes donkergepakte mannen naar de foyer. Overhemden in pasteltinten met bijpassende dassen. ‘Gaan we nog roken’, roepen sommigen. We rupsen later via trappen en gangen naar de grote zaal.‘Alles beter dan een gewone werkdag’, brommen ellebogende mannen.

In de toespraken is het arbeid wat de klok slaat. In stijl van ‘de hard werkende burger’ van de stoomstrijkijzer politicus. Intussen stijgt de temperatuur in de zaal. Begeleiden, kennis aanscherpen bij senioren, aan het werk houden, maatwerk, prikkels tot arbeid, het kan niet op. Dat het arbeidsparadijs nog zo ver weg lijkt, is na alle PowerPoint verhalen een raadsel. Gestikte dekens vullen inmiddels mijn hoofd. ‘Steeds hetzelfde type verhalen’, bedenk ik. Betogen van geslaagde bofkontjes die veel beter weten dan wij sukkels.

Mijn somberheid verdwijnt bij het verhaal van de manager bij een sociale dienst over de burger, bekneld te midden van raderen van de overheid. Hij houdt een pleidooi om veel meer uit gaan van de mens. En minder van criteria, targets, economie en instituten. Deze spreker zal straks, volgens gedoogpolitici, als een weekdier worden gezien. Einde van zijn echte loopbaan. Dat wordt op termijn wegpromoveren. Een zachtgekookt eitje in de organisatie. Echt, dat kan niet. Gevalletje van mens te weinig zien als economische factor.

Schrijver: Len Cornelis, 8 november 2015


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.1 met 21 stemmen 472



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Len Cornelis
Datum:
15 november 2015
Ton Hettema's in barokke taal verwoorde reactie onderstreept voor mij, dat onrecht, lompheid en foute keuzes, ingebakken lijken in onze gebrekkige menselijke bagage. Maar nooit kan het geloof te veel verwachten. Of toch wel?
Naam:
Ton Hettema
Datum:
13 november 2015
Rake column, opmerkzame Len. Ik vraag me af of de waas van de waan bij de trouwe en oostindisch-blinde dienaren van de regerende en tegen de klippen op volgehouden drogredeneringen van de economische machtsstructuren ooit zal optrekken. En aan de andere kant van de medaille: of het defaitisme en de conformerende gelatenheid van de stroom rupsen zich ooit zal transformeren tot een vastberaden daadkrachtigheid doordat die zich ontpopt tot een zwerm ongrijpbare vlinders die een effectief, onorthodox vluchtplan ontwikkelt om de vrije geesten van deze wereld te bevruchten met het stuifmeel van een nieuw paradigma waarbij de werkelijke betekenis, waarde, intelligentie, en ontwikkeling van de mens het uitgangspunt vormt en waarin de basisbehoeftes van iedereen gewaarborgd zijn door het niveau van welvaart dat nu al aanwezig is, maar ongelijk verdeeld en irrationeel besteed en gedistribueerd.
Naam:
Len Cornelis
Datum:
10 november 2015
Poppenkastspelers tref je overal aan. Op congressen, schrijfsites, Twitter, en filosofische platforms. Toch zijn zij-over doorzichtig gesproken J.Boven- goed herkenbaar in taal en fysiek. De schijnheiligheid is er vaak snel uit te halen. 'Aan het werk helpen' betekent dan eindeloos getreiter via bureaucratische vernederingen, die slechts tot vage afzeggingen leiden.

Of de ogenschijnlijk brave Hendrik die onder het mom van lawines van citaten over netjes, respect, gevoel, je hart openstellen en bezweringen over vrede, als het even kan zelf bij tegenslag rancuneus en kinderachtig gedrag vertoont. Het zal je werkbegeleider maar zijn. Dit zijn echter wel de wolven in schaapskleren die, door innerlijke wrok verteerd, op de arbeidsmarkt de pechvogels hopeloos fout naar waarde schatten.
Naam:
J. Boven.
Datum:
10 november 2015
Goed onder de loep genomen onderwerp met een -doorzichtig- probleem op tafel hier.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)