Inloggen
voeg je column toe

Columns

'Much Loved' democratiseert Marokko

De dramatische film 'Much Loved', de originele titel is 'Zin Li Fik', ging op 19 mei 2015 in première op het Filmfestival van Cannes. Dat is alweer een aardig tijdje geleden, maar sindsdien is er veel commotie over geweest en vooral veel overspannen en opgeblazen reacties. De film zou de vuile was van Marokkaanse vrouwen buiten hangen en van de Marokkaanse maatschappij op zich. De regisseur is de Marokkaanse Nabil Ayouch, die in Parijs woont en 46 jaar is. De hoofdrolspeelster is de 29-jarige Loubna Abidar, die Noha speelt. Asmaa Lazrak speelt Randa, Halima Karaouane speelt Soukaina, Sara Elhamdi Elalaoui speelt Hlima en Abdellah Didane speelt zichzelf. Het fictieve filmverhaal gaat over drie jonge vrouwen, die 's nachts in Marrakesh als prostituées leven. Dat gebeurt in een behoudende cultuur, die zeer onverzoenlijk is tegenover prostituées. Maar daarmee zijn ze uiterst hypocriet jegens het oudste beroep van de wereld. Marrakesh staat namelijk bol van het sekstoerisme en de hoererij. Er zijn in Marrakesh talloze families, die gretig het 's nachts verdiende geld aannemen, maar die de hoererende jonge vrouwen niet meer willen zien uit schaamte en schijnheiligheid. Deze dubbele moraal wordt nog eens aangewakkerd door de zogenaamd vrome en rechtvaardige overheidsinstanties. In de film zie je hoe de rijke hoerenlopers de hoeren in hun privézwembaden naar diamanten laten duiken om ze te vernederen. Het zijn hele sterke vrouwen, want overdag worden ze meestal door hun families vernedert, terwijl zij wel diezelfde families en aan hen gekoppelde vrienden weten te onderhouden.

In de film zien we rijke Arabieren en Europeanen volop gebruik maken van de diensten van de Marokkaanse hoeren in Marrakesh. Voor de goede orde, er is evenveel prostitutie in de andere, grote steden van Marokko. In Marokko is net zoveel prostitutie als in de rest van de wereld. Marokkanen verbergen het liever, maar de aap komt toch wel uit de mouw. De film werd aangevallen op social media, door Marokkaanse kranten met regeringsgezinde motieven en door de vaak corrupte justitie en politie. Nabil Ayouch en Loubna Abidar werden in juni 2015 aangeklaagd voor pornografie, onzedelijkheid en het aanzetten van minderjarigen tot ontucht. De Marokkaanse minister van Communicatie verbood de film in Marokko uit te brengen. Filmverbod is slechte communicatie, monologisch en dictatoriaal eenrichtingsverkeer. Deze werkelijk prachtige film gaat ook over de enorme kloof tussen arm en rijk, geweld tegen vrouwen, vaak achter de voordeuren, overal ingeslopen corruptie, overspel, verkrachting, homoseksualiteit, miskramen en pedofilie. Je kijkt 115 minuten naar een spectaculair en geniaal verfilmde realiteit. Op de zwarte markt is de film een groot verkoopsucces en online is de film al miljoenen keren bekeken. De trailer deed het ergste vermoeden, maar de film is inmiddels door veel Marokkanen in Europa bekeken en als zeer gematigd bestempeld, wat ze het thuisfront hebben laten weten.

Toch was het kwaad al door de opgefokte tegenstanders gesticht, met name door de orthodoxe imams met hun oude, vergeelde, strenge boekengezwam. De verbitterde en verzuurde imams spraken de banvloek uit over de actrices. Je moet wel heel verknipt, seksueel gefrustreerd en haatdragend in elkaar zitten, wanneer je een banvloek over bloedmooie actrices uitspreekt. In welke eeuw leven die akelige kobolden? Welke geesteszieke waanbeelden denken ze te moeten verdedigen? Hun pesterige en holle dwangleer, waarmee ze blijkbaar bij niet al te slimme goedgelovigen een zeker voordeel als afgedwongen aanzien verwerven, kan de pot op! Maar hun geestesgif was al uitgedeeld, zoals het meest dodelijke gif van de blokkwallen, maar zelfs dat gif kan ontgiftigd worden. Loubna Abidar is in Casablanca aangevallen door mannen met messen. Ze is door hen mishandeld en haar gezicht was opgezwollen en boven haar wenkbrauw zat een flinke wond. Ze deed aangifte bij de politie, maar die lachte haar uit en zei: 'Eindelijk, Abidar, heb je een pak slaag gekregen!'. Ook de artsen en de ziekenhuizen wilden haar niet helpen. Loubna is naar Parijs gevlucht en ze heeft in Frankrijk asiel aangevraagd, wat ze hopelijk meteen heeft gekregen. Ze werd al maanden bespot en bedreigd. Ze heeft zelfs doodsbedreigingen gekregen naar aanleiding van haar hoofdrol.

Nabil Ayouch interviewde zo'n 200 prostituees in Marrakesh en hij deed anderhalf jaar onderzoek. Nabil laat zich niet afschrikken en intimideren door mogelijke reacties op zijn nu al legendarische film, die de democratie in Marokko ten goede komt, al zullen veel dat nu nog niet willen en kunnen beseffen. Nabil vermoedt dat Theo van Gogh daar ook zo over dacht, toen hij 'Submission' maakte. Nabil heeft inmiddels wel lijfwachten ingehuurd, wat Theo bewust verzuimde.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 februari 2016


Geplaatst in de categorie: film

4.0 met 7 stemmen 1.409



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
7 februari 2016
Topcolumn!

De wereldwijd verbreide misogynie is in sommige landen en culturen duidelijker zichtbaar dan in de onze. Maar vergeet niet dat verkrachting binnen het huwelijk in ons land ook pas sinds 1991 strafbaar is gesteld. Het zal nog even duren voordat een land als Marokko dat navolgt, evengoed zal wereldwijd de eeuwenlange misbehandeling van vrouwen met wortel en al bestreden dienen te worden. Bewustwording bij zowel mannen als vrouwen en empowerment van vrouwen, zijn daarbij belangrijke middelen om dat doel te bereiken. Naast de nodige aanpassingen in middeleeuwse wetgeving die in sommige landen nog van kracht is.

Ik hoop dat de film nog in bioscopen draait. Volgens sommige sites wel, maar ik kan er nog geen in mijn buurt vinden. Nijmegen of Brussel, dat is me een beetje te ver!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)