Wijn en kaas
Wij Hollanders worden kaaskoppen genoemd, maar statistisch gezien eten de Fransen meer kaas dan wij. Ze zijn vooral dol op de smeuïge, vette camembert uit Normandië, als ik Ilja Gort gortdroog mag geloven. De brie bekoort hen eveneens. Op toastjes of zo uit het vuistje.
Ik heb mij wel eens negatief uitgelaten over de narcistische Ilja, maar zijn dedain kent ook knappe, empathische trekken, waarvan akte. Zijn tweezijdige hangbaardje is ook erg opvallend en geslaagd als imagotrekker. Verder loopt hij als een clochard door het beeld, met in zijn achterzak een rode zakdoek, zoals andere zogenaamd volwassen mannen wel een sleutelbos buitenboord hebben hangen.
Ilja beheert een kasteel inclusief wijngaard en een florerende wijnhandel, terwijl hij ook nog eens een mooie vrouw tot zijn interieur mag rekenen. Dat wijn dé drank van de dichters is, weet menigeen, ook omdat het een luchtdrank is, in tegenstelling tot de aardedrank bier, afgezien van de hop dan.
Ik ben een liefhebber van witte wijn en rosé wijn, maar mijd al jarenlang rode wijn, omdat ik daar koppijn van krijg en nachtmerries. Rode wijn valt dan ook vaak veel zwaarder en geeft zwaarmoedige dromen, die het humeur te neerslaan. De Duitse wijnen zijn vaak heel fruitig, maar verpesten de boel met hun lage alcoholpercentage. De Franse Alsace-wijnen zitten perfect in het midden en zijn bovendien etherisch van smaak.
In het verre verleden, toen die wijn nog betaalbaar was, heb ik er flink van gedronken. Dat leverde succesvolle gedichten op. Nu kijk ik vaak met weemoed naar dat goddelijke vocht in de slanke, groene flessen. Aan de andere kant dronk ik ook goedkope, smerige notenwijn en literpakken huismerkrommel met de nodige negatieve effecten op mijn schrijfwerk.
Ik ben echt een kaasmonster van je welste, want ik eet iedere dag heel wat op. Ik hou bijna van alle soorten en ik snack als een walvis. Kaas is van melk gemaakt en melk refereert aan moedermelk, de beste melk, die een baby zich kan wensen. Of ik een tekort daaraan compenseer, weet ik niet, maar dat ik dol op kaas ben, weet ik zeker. Dat vrouwen die aandrift eveneens kennen, zie ik dagelijks in de supermarkt, waar vrouwen gretig naar de melkpakken grijpen.
Dat kaas slecht zou zijn omwille van het vetgehalte, heb ik bewust verdrongen. Onze Franse medeburgers eten er veel meer van, maar die drinken dan ook veel meer wijn, wat de schade schijnt op te heffen. Bovendien worden de Fransen relatief gezien behoorlijk oud.
Gerard Depardieu drinkt meerdere flessen wijn per dag en ziet er heel gezond uit, ondanks zijn dikke pens.
Goethe dronk minstens twee flessen wijn per dag en Thomas Dylan was zo ongeveer een vat wijn. Ernest Hemingway ging zelfs voor het zwaardere werk, zoals rum en whisky, en hij werd tamelijk oud, totdat hij met een geweer zijn leven beëindigde. Net als zijn vader.
Wijn en sterke drank helpen tegen depressie, maar op den duur is de rekwijdte uitgerekt.
Gerard Reve schreef het meeste van zijn succesvolle boeken onder invloed van rode wijn, dat als benzine voor zijn creativiteit werkte. Hij zwoer bij rode wijn en hij teerde daar op. Harddrugs heeft hij nooit gebruikt.
Boudewijn Büch was ook in de wijn, maar die had in Gouda ook heroïne gescoord. Als fan van Mick Jagger gebruikte hij ook flinke doses marihuana. Zijn waandenkbeelden zijn dus niet van de lucht.
Reve zei als oude knar dat 'alcohol van de duivel is!', maar daarmee hekelde hij zichzelf. Hij was namelijk enorm schatplichtig aan de wijn, die hem vele bestsellers heeft opgeleverd.
De oudste dichters waren al verslaafd aan de wijn en zij hebben dat in fenomenale gedichten ruiterlijk toegegeven. Christus Jezus maakte zelfs van water wijn om aan te geven hoe belangrijk de werking van wijn voor hem was. Wijn maakt blij. Wijn maakt contact met de bovenwereld en verzoent alle mensen met elkaar.
Wijn is dus een sociaal bindmiddel. En daarom, lieve lezer, wens ik je nog veel smakelijke wijn en pittige kaas toe!
Geplaatst in de categorie: drank
Wijn
169
Geef je reactie op deze inzending: