Inloggen
voeg je column toe

Columns

NIET BEPAALD WARPSNELHEID

‘Weten jullie hoe laat ik in de bioscoop zat gisteren?’
Ze wachtte het antwoord niet af, hun vriendin. Het was zondag en het was een zonnige dag.
‘Om tien uur ’s morgens!’
Triomfantelijk keek ze hen aan.
‘Tien uur ’s ochtends?’
Dat was nu net haar bedoeling, om alle aandacht op zich gevestigd te zien en verzekerd te zijn van een hoofdrol. Ik luisterde stiekem mee, want zat maar een tafeltje verder dan de dames. Wat ik eruit op kon maken was dat haar zoon voor de twintigste keer de Nijmeegse Vierdaagse had uitgelopen en zij geen idee had wat ze als beloning voor hem kopen zou. Daar had ze toch moeite mee, nadat ze op haar oude dag van de trap was gevallen. Ze was veel minder creatief geworden vond ze. De dames vonden het wel meevallen, een tandje lager kon geen kwaad in haar geval en op haar leeftijd. Zijzelf ervoer het als een handicap, dat ze in haar beleving zo traag en weinig scheppend meer was. Het duurde soms lang voordat ze op de juist woorden voor iets kwam.
Zo’n twee dagen voor de finish was haar oog gevallen op een recensie in de krant over de nieuwste Star Trek film. ‘Eureka’ had ze uitgeroepen. Ik trakteer hem, eenmaal thuis, op die film. Ze knipte het artikel uit en plakte het in een leuke kaart die ze hem na afloop gaf. Hij, net als zij, een echte Trekkie, maar dan zonder de behoefte om zich in de kleding te hullen van mr. Spock, captain Kirk of Scotty, verheugde zich er zeer op.

Eenmaal thuis boekte ze bij de bioscoop aan het Schouwburgplein in Rotterdam online de toegangskaartjes. Wat een uitkomst toch dat Internet. Twee stoelen op vrijdag op de derde rij van achteren voor de voorstelling van half zeven. In 3D, inclusief de benodigde brillen.
Ze ontmoetten elkaar rond vijf uur bij de ingang en zochten een leuk terras op voor een hapje en een drankje. Ze hadden er zin in!
Na het eten liepen ze naar de hal van het theater en hield ze de tickets voor het oog van de scanner. ONJUIST gaf deze aan. Deze toegangsbewijzen gelden alleen in De Kuip. Ze knipperde hevig met haar ogen. Hoe had ze zich zo kunnen vergissen? Opgewonden liep ze met haar zoon in haar kielzog naar de balie, waar een vriendelijk meisje het hele verhaal aanhoorde. Nee, Star Trek Byond, speelde hier niet meer, maar wel in Cinema De Kuip. Wat ze voor hun kon doen was vrijkaartjes meegeven, waarmee ze opnieuw konden boeken. Eenmaal buiten en een beetje bekomen van de schaamte, stelde haar zoon voor om per mobiel te boeken. Ze konden de volgende dag, op zaterdag, om tien uur in de ochtend, half vijf in de namiddag en om elf uur in de avond nog terecht. Hoewel ze altijd hadden beweerd zo’n vroege voorstelling niets te vinden, gingen ze daarvoor, vanwege andere afspraken die dag. Haar man en haar zoons partner keken er erg van op toen ze die vrijdagavond alweer vroeg thuis waren.

Achteraf was het helemaal niet zo gek; zo’n vroege voorstelling. Het was heerlijk rustig in de anders zo drukke bioscoop. Gewapend met bekers cappuccino en twee plakken cake waren ze neergezegen in hun stoelen. Er zaten tien mensen in de zaal. Enkelen daarvan waren alleen, anderen met zijn tweeën. Al snel werden ze het heelal ingezogen in een toekomst waarvan je anno 2016 alleen maar kon dromen. Na afloop, knipperend met hun ogen het felle zonlicht in en een terras opzoekend voor koffie, had zij die liever nooit meer wilde reïncarneren, nog gezegd dat als dat in een tijd van ruimte explorers was, ze daar nog wel iets voor zou kunnen voelen.Vanaf nu hadden ze ook geen bezwaar meer tegen vroege ochtendvoorstellingen. Ze wisten zeker dat ze er een gewoonte van gingen maken als beloning voor elke medaille die zoonlief de komende jaren nog zou veroveren. Beam them up, Scotty, dacht ik bij mezelf terwijl binnenpret mijn mondhoeken omhoog trok.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 24 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: film

4.3 met 3 stemmen 157



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)