Columns

Donor-registratie deel 2

Ik denk zomaar dat de oplaaiende discussie over al dan niet doneren van organen het een en ander losgemaakt heeft. Vele reacties op mijn eerdere column nopen mij een tweede deel te maken, want er zitten nogal wat negatieve kanten aan, die we ook wel moeten belichten. Kijk: ik begon de vorige column n.a.v.het feit dat men emotioneel reageerde op het pluche, omdat de zaak erdoor was, op dat moment nog niet wetend dat het een nipte situatie was.

Ook ik heb een geel kaartje in mijn bescheiden, waarin ik aangeef niets kwijt te willen van mijn lijf, ik ben in één stuk gekomen en ga in één stuk ook weer weg. Is dat dan eerlijk tegenover anderen? Misschien niet, maar het is eerlijk tegenover mezelf. Ik vind mensen die kunnen besluiten om delen af te geven, heel mooi maar er is ook een kant (één van de reacties) waarin iemand kunstmatig in leven wordt gehouden en reageert op woorden, gesproken door familie.

Zelf ken ik ook zo'n geval en het gevoel van mezelf: je kunt wel zeggen dat ze dood zijn, maar wanneer ben je dat? Ben je dood als je hart stopt? Ben je dood of bijna dan, wanneer je hersens ermee stoppen? Merk je wat, voel je wat, zweef je erboven? Kortom, er zijn voors en tegens. Maar het mag niet zo zijn dat (iets wat ik gisteren hoorde) de nabestaanden niks meer te zeggen hebben als de persoon overlijdt, er niks getekend is dat MEN dan besluit er onderdelen uit te halen.

Dat gaat me te ver en zo mag het nooit bedoeld zijn. En misschien vreemd dat ik er een dag later zo over denk, maar als mensen reageren wil ik heel graag wat studie doen om de kou (of in dit geval de warmte) uit de lucht te halen....voor ik dood ben dan.

Schrijver: An Terlouw, 16 september 2016

An.terlouw

kpnmail.nl

Geplaatst in de categorie: actualiteit

Deel 2 donorregistra

3.0 met 6 stemmen

192

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Bjarne, 8 jaar geleden

Ik volg de discussie met belangstelling.
Ik ben nog bezig met een mening aan het vormen.
Ik ben een twijfelaar in dit soort zaken.
Het zal voor iedereen anders liggen, daardoor neig ik meer naar dat mensen zelf moeten kunnen kiezen. Aan de andere kant is deze wet er wel gekomen doordat er een tekort is aan donororganen, en merk je als je dood bent toch niet meer wat er met je lichaam gebeurt. Ik weet het nog niet.

Ton Hettema, 8 jaar geleden

Goede An, je bent een prachtig voorbeeld van nuancering en ontwikkeling, en deze column getuigt daarvan. Voors en tegens, van buitenaf en van binnenuit, belang voor de overledene en dat van de orgaanvrager, van de familie..
Maar je argument van heel aankomen en (zo) heel (mogelijk) vertrekken is helemaal uniek "An's".

Karel Jong, 8 jaar geleden

Met waardering voor de overwegingen van An, moet gezegd dat de discussie uiteraard 'oplaait' door de nipte winst in de Tweede Kamer van een gevoelig initiatief wetsontwerp. En niet zozeer door de woorden van An. Niettemin gaf zij een spontane en invoelbare eerste reactie. Deze wordt rap gevolgd door de tweede bijdrage over dit onderwerp. Waarbij zij haar nuanceringen aanbrengt om duidelijk te maken tot welk kamp zij behoort. Natuurlijk is dat haar goed recht. En op deze schrijfsite hoort dat ook. Maar op mij komt de haastige bijdrage wat minder sterk over. Nu ja, ze sluit zich aan bij de kritiek. Ja, ook zij draagt een geel kaartje. Benieuwd of ook andere reacties over dit gevoelige thema volgen.

Geef je reactie op deze inzending: