Scheve schaats
Mocht u, geachte lezer, de kop en deze zin kunnen lezen, dan heeft de redactie het aangedurfd mij op eigen risico een ervaring te laten ondergaan. Dit houdt in, dat ik voor het eerst de stoute schaatsen mocht aantrekken, me op het gladde ijs mocht begeven en eens een column proberen te schrijven.
De mogelijke uitkomst van dit experiment zal zijn, dat ik meteen op mijn bek ga of stuntelend een kort traject afleg, op een manier waarbij ‘schaatsten’ een volkomen misplaatste term zou zijn. In beide gevallen zou deze eerste poging meteen ook de laatste zijn. Het gezegde “willen is kunnen” gaat namelijk hier niet op. Een échte doorzetter ben ik tijdens mijn lange leven nooit geweest en nu al helemaal niet meer.
Zo af en toe heb ik wel eens aangegeven, een column te willen en kunnen schrijven. Hoewel het niet gebruikelijk is columnisten met naam te noemen (citaten van hen uitgezonderd), kan ik er niet omheen het toch te doen. De namen van deze zeven personen, heb ik nodig om een en ander te onderbouwen. Daarmee wil ik geenszins alle andere gewaardeerde columnisten te kort doen. Om elke schijn van willekeur te voorkomen vind ik dat zij allen voor onze site even belangrijk en voor anderen bovendien zelfs uniek zijn.
De namen van de voor mij interessante columnisten zijn: Johan de Smet, Monique Methorst, Len Cornelis, George Knottnerus, Ton Hettema en An Terlouw. Postuum noem ik met respect gaarne nog: Jos Zuiderwijk.
Wat spreekt mij nu zo aan in hun columns en wat kunnen en durven zij wél te beschrijven waarvan ik bij mezelf deze kwaliteiten meen te missen?
Laat ik het rijtje van de genoemde personen eens langsgaan.
Johan de Smet, die jammer genoeg al een lange tijd niet meer op deze site schrijft, combineerde humor met feiten uit het dagelijks leven, veronderstellingen en fictie tot een geheel, na lezing waarvan ik telkens weer naar een nieuwe inzending uitkeek.
Len Cornelis schrijft met kennis van zaken over actuele toestanden, heeft een zeer verzorgde schrijfstijl en –opmaak. Hij was in reacties altijd vlijmscherp maar correct en beweerde nooit de wijsheid in pacht te hebben. Voor alle duidelijkheid wil ik gaarne nog even, vóór begin van de volgende alinea onderstrepen, dat alle omschreven feiten mijn zuiver en strikt persoonlijke indrukken zijn en niet overeen hoeven te komen met die van derden.
Monique Methorst onderscheidde zich van anderen m.i. door een geheel eigen stijl van formuleren en schrijven. Zij schuwde daarbij, indien zij dat nodig vond, enigszins grof taalgebruik niet, hanteerde typische eigen uitdrukkingen en sommige opmerkingen hadden een dubbele bodem. Soms vermakelijk, soms op het randje van de Nederlandse taal maar altijd écht gemeend.
Als tegenhanger en met een totaal tegenovergestelde insteek noem ik gaarne Ton Hettema. Ton lees ik graag, zeker omdat hij altijd niet alledaagse onderwerpen bespreekt, uitdiept en tracht te verklaren. Eerlijk gezegd voel ik mij vergeleken met hem, wat kennis, ideeën en schrijfvaardigheid betreft een onopvallend maar welwillend beginnertje. In mijn beleving zou hij zo maar een docent aan een hogeschool kunnen zijn.
Rest mij, tot slot, nog An Terlouw te noemen. Ik voel mij, eerlijk gezegd, qua denkwijze nog het meest met haar verwant. An, door het leven reeds getekend en door omstandigheden gevormd, heeft een scherpe blik voor het signaleren en blootleggen van misstanden. Ook zij maakt van haar hart geen moordkuil en schrijft moeiteloos gemotiveerd en/of geëmotioneerd een pittige column. Zij voelt zich niet belemmerd door de gedachte of het een mooie inzending is maar het gaat haar meer om het feit, dat haar gedachten overkomen en worden begrepen. Nu, en dat worden ze. Hopelijk is het haar gegeven om nog lang zo door te gaan, tenzij de redactie in januari anders beslist.
Dat was mijn bijdrage met, laat dit nogmaals duidelijk zijn, respect voor iedere columnist(e) op deze site. Eigenlijk te zot voor woorden: een poging tot een column over het schrijven van een column. Nu mag een ieder mij gerust afbranden om herhaling ervan te voorkomen. Mijn excuus voor het feit, dat ik het beste paard van de stal onbesproken heb gelaten. Goede wijn behoeft geen krans en ik vermoed toch al, dat Joanan de eerste is, die met een pittige reactie komt.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: literatuur
column
196
Geef je reactie op deze inzending:
In elk geval heb ik je graag gelezen, ben benieuwd naar je volgende...
@ Joke: De bewering klopt als een bus, mits de wind vanuit het zuiden waait ;)
@ George Knottnerus: Mijn excuus voor het feit wél jouw naam te hebben genoemd maar mijn waardering voor jouw columns met argumenten vergeten uit te spreken. Pure plankenkoorts, edoch een onvergeeflijke uitglijder van formaat!