Inloggen
voeg je column toe

Columns

Echte winnaars

Baron Pierre de Coubertin, de vader van de Olympische Spelen, wordt vaak aangehaald met "deelnemen is belangrijker dan winnen". In werkelijkheid was hij breedsprakig en is deze bekende slogan een heel sterke afkorting van wat hij zei.

Bij allerlei snelheidswedstrijden heb ik bewondering voor de winnaars van de tweede en de derde plaats. Voor mij zijn zij net zo goed winnaars, die soms honderdsten van seconden minder snel waren dan nummer één. Doe het hen maar na! Mijn kennelijk naïeve kijk wordt niet gedeeld door de sportverslaggevers. Zij hebben er een handje van om nummer twee en nummer drie streng te ondervragen over hun zogenaamd falen. Falen? Als je het maar vaak genoeg zegt, wordt het steeds vanzelfsprekender, dat alleen goud en de eerste plaats tellen. De rest van het eremetaal mag dan bij het oud ijzer.

Eindigen op de tweede of de derde plaats in voetbalcompetities is ook al te min. Algehele depressie maakt zich dan meester van voetbalfans. Allerlei instanties zoals de Stichting Korrelatie staan klaar om zelfmoordpogingen op te vangen. En de overbetaalde voetbalcommentatoren wrijven 's avonds op de tv in nabeschouwingen nog eens zout in de wonden.

Er is één sport, waar ik eigenlijk niet naar kan kijken en dat is de autoracerij. Ik weet dat het niet waar is, maar gevoelsmatig denk je toch steeds, dat je met een ongetraind, weinig sportief lijf letterlijk ver kunt komen achter zo'n stuur. Mijn oma kan met haar scootmobiel verbluffend goed manoeuvreren. Ik maak me wijs dat ze in zo’n snelle bolide ook een eind komt. Kunstknieën en kunstheup staan haar niet in de weg. Maar de snelle jongens van de racebaan hoeven niets van haar te vrezen, want – in tegenstelling tot hen – snuift zij niet graag benzinedampen op en houdt ze niet van de geur van verschroeid rubber. Waarschijnlijk gaat ze trouwens zeuren over brandstofverkwisting en milieuschade. Maar daar, ergens tussen Lewis Hamilton (meermalen wereldkampioen bij de Formule 1) en mijn grootmoeder, bevindt zich het plezier aan autosport.

Niet besteed aan mij, maar mijn interesse is niettemin toch gewekt door een verrassend fenomeen: Max Verstappen kan zo keihard rijden, dat de tv-camera's hem gretig volgen. Piepjong doet hij mee aan de meest prestigieuze races. Het Nederlandse volk heeft hem in het hart gesloten, onze Max. En dat intrigeert mij: Max heeft nog maar één wedstrijd gewonnen, rijdt volgens experts (wat te denken van Nicky Lauda) gestoord en draaide in ieder geval menige peperdure raceauto in de prak. Maar dat geeft allemaal niet… Met maar één overwinning werd hij Sportman van het Jaar 2016, gouden medaillewinnaars ver achter zich latend.

De Coubertin is gestorven in 1937, maar als hij nu zou leven schrok hij zich een hoedje van de snelheden van vandaag. Maar hij zou tevreden kunnen vaststellen dat onze Max bij uitstek gestalte geeft aan het uitgangspunt van de baron: winnaars zijn er ook op de vierde enzovoort plaats.

Schrijver: Art Rose, 25 mei 2017


Geplaatst in de categorie: sport

4.2 met 5 stemmen 74



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
30 juli 2017
Prachtige, goed geschreven column met een rake columnconclusie; de spijker op z'n kop...!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)