Wenselijkheid

In korte tijd zijn meerdere voetballertjes aan hartstilstand overleden en enkele asielzoekers verdronken afgelopen zomer omdat ze niet konden zwemmen. Daar schrikken we van. We prakkiseren over hoe sportdeelname voorheen werd gereguleerd. Dat weet ik nog goed. De sportbond waarbij je je aansloot verplichtte iedereen tot een medische test. Stond je op de ledenlijst, dan onderging je de jaarlijkse nationale sportkeuring, meestal in het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Maar in 1984 werd de sportkeuring afgeschaft. Dat vond men toen al ‘n onverstandige bezuiniging, want we wisten dat vergrijzing en bewegingsarmoede hun tol zouden eisen. Ik herinner mij dat in een onderafdeling (ongeveer tien jaar geleden) een ramp gebeurde. In een paar weken tijd overleden daar vijf tafeltennissers tijdens hun competitiewedstrijd.

Herinvoering van sportkeuringen kan via SMI’s, de sportmedische instellingen. In een ANP-bericht stond dat standaardkeuring voor alle breedtesporters ‘een wenselijkheid’ is. Blijmakend nieuws dus, over de bewaking van de algemene volksgezondheid van doorsnee-sportbeoefenaars. Even later hoorde ik een item over ‘blijmakende muziek’. Het kon niet op, ik spitste m’n oren. Een opgewekt bellende luisteraarster zei dat ze van de band Earth, Wind & Fire ‘heel blij’ werd en iemand uit Turnhout meldde dat afscheidsvoorstellingen gepland staan van de zangers Will Tura (Veurne 02.08.1940) en Salvatore Adamo (Comiso 01.11.1943). Van die laatste zette ik ‘The Very Best of Adamo’ op. Zijn lied ‘Notre Roman’ (Belgisch hitnummer 14 in 1967) vond ik prachtig opgebouwd en fraai op melodie gezet. Ik kan het bevestigen: Adamo, het timbre van Brassens en de passie van Brel.

Tafeltennis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 79